بر اساس کشف جدیدی که با مدل‌سازی جسورانه‌ی پژوهشگران دانشگاه تورنتو ممکن شده، دانشمندان دریافتند که کل منظومه‌ی شمسی توسط یک تونل عظیم مغناطیسی دربر گرفته شده است.
طبق اعلام دانشگاه تورنتو، پژوهشگران مدلی را توسعه داده‌اند که یک ویژگی ناشناخته‌ی کیهانی را آشکار می‌کند و نشان از قرارگیری منظومه‌ی شمسی در یک ساختار تونل-مانند مغناطیسی دارد. این مدل در حقیقت بر دو ساختار اصلی در آسمان تمرکز می‌کند: «مهمیز قطبی شمالی» (North Polar Spur) و «ناحیه‌ی بادبزنی» (Fan Region) که ساختارهای دیده شده در نقشه‌ی رادیویی از کهکشان هستند.
نقشه‌ی رادیویی کهکشان راه شیری و محل قرارگیری دو ساختار عظیم مهمیز قطبی شمالی و ناحیه‌ی بادبزنی
در حالی که این ساختارها از زمان کشف در دهه‌ی ۱۹۶۰ میلادی ظاهرا پیوندی با هم نداشته‌اند و هر یک به‌صورت جداگانه بررسی شده‌اند، اکنون یک تیم پژوهشی در دانشگاه تورنتو به سرپرستی دکتر «جنیفر وست» (Jennifer West) پیشنهاد می‌کنند که آن‌ها در حقیقت بخشی از یک میدان مغناطیسی عظیم تونل-مانند هستند که منظومه‌ی شمسی را دربر گرفته است.
وست درباره‌ی این یافته که در نشریه‌ی «ساینس» (Science) منتشر شده گفت: «اگر به آسمان نگاه کنیم، این ساختار تونل-مانند را در هر جهتی که بنگریم، در محدوده‌ی امواج رادیویی مشاهده می‌کنیم.»
شبیه‌سازی در طیف رادیویی
تیم پژوهشی دانشگاه تورنتو برای رسیدن به این نتیجه‌گیری، مدل کامپیوتری اختصاصی خود را با شبیه‌سازی ساختار آسمان در محدوده‌ی امواج رادیویی، آن‌طور که از زمین دیده می‌شود، توسعه داد. با استفاده از این مدل، پژوهشگران توانستند تشخیص دهند که این دو ساختار با رشته‌های مغناطیسی مانند طناب به هم متصل شده‌اند.
وست تخمین می‌زند که این ساختارها تقریبا ۳۵۰ سال نوری از منظومه‌ی شمسی ما فاصله دارند و طول آن‌ها حدود ۱۰۰۰ سال نوری است.
جهت تونل مغناطیسی اطراف منظومه‌ی شمسی در آسمان شب
پژوهش‌های آینده
این تیم در حال برنامه‌ریزی برای تکمیل مدل‌های پیچیده‌تر در آینده است تا دریابد که نقش تونل‌های مغناطیسی در کهکشان چیست. وست گفت: «میدان‌های مغناطیسی به‌صورت مستقل وجود ندارند و همه‌ی آن‌ها باید به یکدیگر پیوند داشته باشند. بنابراین گام بعدی درک بهتر شیوه‌ی اتصال این میدان مغناطیسی محلی به میدان مغناطیسی کهکشانی در مقیاس بزرگ‌تر و همچنین اتصال آن به میدان‌های مغناطیسی کوچک‌تر مانند زمین و خورشید است.»
مقایسه‌ی جهت یک تونل واقعی با تونل مغناطیسی کشف شده
هنوز دقیقا معلوم نیست که چه چیزی این ساختارها را ایجاد می‌کند اما اگر این تونل‌های مغناطیسی به میدان‌های مغناطیسی دیگری مرتبط باشند، محدودیت‌ها و پیامدهای دیگری هم خواهد داشت. علاوه بر این می‌تواند به درک بهتر شکل‌گیری و تکامل میدان‌های مغناطیسی کهکشان‌ها و دیگر ساختارهای رشته‌ای موجود در اطراف راه شیری کمک کند.
این کشف یک دریچه‌ی جدید پیش روی جامعه‌ی علمی قرار داده است که باید با جزئیات بیشتری کاوش شود اما در هر صورت همان‌طور که وست اشاره می‌کند: «هر زمان که به آسمان شب نگاه می‌کنیم، تصور اینکه این ساختارها در همه جا وجود دارند، بسیار جذاب است.»
