بر خلاف باوری غلط، برای افزایش طول عمر و سالم ماندن نیازی به برداشتن ۱۰ هزار قدم روزمره نیست. پژوهشگرها در یافته‌ای جدید حداکثر قدم‌های لازم برای افزایش طول عمر را تخمین زدند.
براساس قراردادی نانوشته انسان‌ها به این باور رسیده‌اند که افزایش طول عمر و زندگی سالم با برداشتن ۱۰ هزار قدم در روز آغاز می‌شود. برای افرادی که سبک زندگی یکنواختی دارند، رسیدن به این هدف نیاز به اندکی تلاش دارد. گروهی از پژوهشگرها با تحلیل داده‌های ده‌ها هزار فرد در چهار قاره در ۱۵ پژوهش، به رقم آسوده‌تری رسیدند: تعداد بهینه‌ی قدم‌های روزانه براساس سن‌وسال نزدیک به ۶۰۰۰ قدم است. بعید است افزایش تعداد قدم‌ها بیش از این مقدار تأثیری بر افزایش طول عمر داشته باشد. به گفته‌ی آماندا پالوچ، همه‌گیرشناس دانشگاه ماساچوست آمهرست:
با افزایش قدم‌ها ریسک هم کاهش پیدا می‌کند تا وقتی به سطحی خنثی برسد. این سطح خنثی برای افراد پیر و جوان متفاوت است.
انسان‌ها همواره در حرکت بوده‌اند. تکامل فیزیولوژی ما را به گونه‌ای تغییر داد تا به مسافت‌های دوردست برویم، آتش اختراع کنیم و به‌دنبال غذا و آب برویم. درنتیجه سوخت‌وساز بدن و تناسب قلبی عروقی بر استخوان‌ها و ماهیچه‌ها تأثیر می‌گذارند و حتی سلامت روانی ما هم با یک پیاده‌روی خوب گره خورده است. جا دادن هر نوع پیاده‌روی در برنامه‌ی شلوغ روزمره باعث می‌شود به زندگی طولانی‌تر، سالم‌تر و شادتری برسیم.
البته برای افرادی که انگیزه ندارند، حرف زدن آسان‌تر از عمل کردن است. به‌همین‌دلیل شرکت‌های فناوری دستگاه‌های کوچکی را ابداع کردند که به آن‌ها در ردیابی تعداد قدم‌های روزمره کمک می‌کنند. تقریباً نیم قرن پیش، شرکت ابزار و ساعت یاماسا در ژاپن با ابداع قدم‌سنجی به نام Manpo Kei به‌دنبال فروش بیشتر در نزدیکی المپیک ۱۹۶۴ توکیو بودند. Manpo kei در زبان ژاپنی به معنی ۱۰ هزار قدم است.
اما چرا ۱۰ هزار قدم؟ بازهم به بازاریابی منسوخی برمی‌خوریم. ده هزار تنها عددی زیبا و گرد است که برای رسیدن به هدف کافی به نظر می‌رسد؛ اما آیا دارای پشتوانه‌ی علمی است؟ تنها دراختیار داشتن یک عدد می‌تواند برای تشویق یک جامعه سودمند باشد. به گفته‌ی پالوچ:
استفاده از اعداد ابزار ارتباطی واضحی برای پیام‌رسانی درباره‌ی سلامت عمومی است.
سال گذشته، پالوچ و تیم او پژوهشی را براساس گروهی شامل بیش از ۲۰۰۰ فرد میانسال در ایالات متحده منتشر کردند. آن‌ها به این نتیجه رسیدند که حداقل ۷۰۰۰ قدم در روز می‌تواند احتمال مرگ نابهنگام را بین ۵۰ تا ۷۰ درصد کاهش دهد. با توجه به پرسش‌هایی مثل «بیشتر قدم زدن بهتر است» یا اینکه فشرده‌سازی قدم‌ها در سرعت بالاتر مفید هستند یا خیر؛ تیم پژوهشگرها با در نظر گرفتن تحقیقات قبل، شبکه‌ی پژوهشی خود را توسعه دادند.
آخرین فراتحلیل آن‌ها شامل اطلاعاتی بود که درباره‌ی سلامت و تعداد قدم‌های ۴۷۴۷۱ فرد بزرگسال آسیا، استرالیا، اروپا و آمریکای شمالی جمع‌آوری شده بود. آن‌ها به این نتیجه رسیدند که در ۲۵ درصد از بزرگسالانی که هر روز بیشترین قدم را برمی‌داشتند، احتمال مرگ‌ومیر بین ۴۰ تا ۵۳ درصد کاهش می‌یابد.
برای بزرگسالان سنین ۶۰ و بالاتر، ریسک مرگ و میر با ۶۰۰۰ تا ۸۰۰۰ قدم کاهش می‌یابد. قدم‌های بیشتر مزایای بیشتری داشتند؛ اما کاهش نرخ مرگ‌ومیر در این مزایا نبود.. پژوهش به این نتیجه رسید که افراد جوان‌تر می‌توانند بیشتر پیاده‌روی کنند اما لزوماً با افزایش ۸ هزار به ۱۰ هزار قدم طول عمر آن‌ها افزایش نمی‌یابد. همچنین براساس نتایج، سرعت قدم‌ها هم اهمیت دارد. به گفته‌ی پالوش:
شواهد زیادی وجود دارد که نشان می‌دهند جابه‌جایی حتی اندک هم به‌ویژه برای افرادی که فعالیت کمی دارند، مفید است.
البته تمام این گفته‌ها به این معنی نیست که از سخت‌کوشی بیشتر در ورزش سودی نمی‌بریم. ۳۰ دقیقه فعالیت متمرکز و شدید روزانه می‌تواند پیشرفت خوبی برای افراد کم‌فعالیت باشد. ورزش در سنین بالاتر می‌تواند به فعالیت مغزی و سلامت قلب و استخوان‌ها کمک کند؛ اما در صورت عدم فعالیت، پیاده‌روی ۶ تا ۸ هزار قدم قبل از خواب می‌تواند گام خوبی در جهت زندگی طولانی‌تر باشد.
این پژوهش در The Lancet: Public Health منتشر شد.
