با رسیدن اعتدال بهاری که مصادف با یکم فروردین در تقویم شمسی است، ساعت در بسیاری از کشورها یک ساعت به جلو کشیده می‌شود. در دستگاه‌های هوشمند به‌طور خودکار در این ساعت زمان یک ساعت به جلو کشیده می‌شود. پرسش اینجاست که چرا این کار در این زمان به‌خصوص صورت می‌گیرد؟
در بسیاری از کشورها این کار به خاطر استفاده‌ی بهینه از روشنایی روز انجام می‌شود و به مدت ۸ ماه به طول می‌انجامد.
این ایده برای اولین بار در سال ۱۷۸۴ توسط «بنجامین فرانکلین» پیشنهاد شد، تا به این ترتیب در مصرف انرژی صرفه‌جویی شود. وی پیشنهاد داد که این کار انجام شود تا مردم به جای اینکه این ساعت را در منزل بنشینند از روشنایی روز برای انجام کارهای خود استفاده کنند.
در سال‌های ۱۹۹۷ و ۲۰۰۷ مطالعات گسترده‌ای در مورد میزان صرفه‌جویی انرژی در نتیجه‌ی به جلو کشیده شدن ساعت‌ها انجام شده و در هر دو مطالعه محققین به این نتیجه رسیده‌اند که این کار بی‌فایده است. در ترکیه در سال ۲۰۱۶ استفاده از زمان بهاری و زمستانی منسوخ شد و مطالعات انجام شده نشان داده است که تغییری در میزان مصرف انرژی ایجاد نشده است.
ایده‌ی فرانکلین در قرن بیستم در سراسر دنیا گسترش یافت. در سال ۱۹۰۸ شهر اونتاریوی کانادا اولین شهر مدرنی بود که تغییر ساعت بهاری و زمستانی در آن اجرا شد. آلمانی‌ها در سال ۱۹۱۶ استفاده از این تغییر ساعت را شروع کردند. در آمریکا نیز این اتفاق در سال ۱۹۱۸ افتاد.
کشاورزان آمریکایی به این تغییر ساعت اعتراض کردند و به همین خاطر این کار تا جنگ جهانی دوم در این کشور متوقف شد و تنها در برخی ایالت‌ها بعد از جنگ جهانی دوم اجرایی شد. ساعت‌های متفاوت در ایالت‌های مختلف آمریکا مشکلاتی را ایجاد کرد تا اینکه در سال ۱۹۶۶ این کار برای همه‌ی ایالت‌ها اجرایی شد. در حال حاضر در ایالت‌های هاوایی و آریزونا تغییر ساعت اتفاق نمی‌افتد.
