نتایج یک سلسله تحقیقات علمی انجام شده توسط محققان استرالیایی و آمریکایی، مسیر جدیدی را برای درمان بهتر بیماری های خودایمنی ایجاد کرده است.
تشخیص بیشتر بیماری های خودایمنی، امری آسان است، اما درمان آن ها بسیار سخت است. با این وجود نتایج یک تحقیق جدید نشان می دهند که استفاده از پدیده ای به نام «اثر انگشت منحصربه‌فرد سلولی ایمنی» می تواند برای شناسایی سریع درمان‌هایی برای بیماری های فوق مفید باشد.
محققان موسسه تحقیقات پزشکی گاروان استرالیا که هدایت بخشی از این پروژه را به عهده داشته اند می گویند: ما مشخصات ژنومی بیش از یک میلیون سلول از ۱۰۰۰ نفر را برای شناسایی اثر انگشتی که نشانگرهای ژنتیکی را به بیماری هایی مانند مولتیپل اسکلروزیس، آرتریت روماتوئید، لوپوس، دیابت نوع یک، اسپوندیلیت، بیماری التهابی روده و بیماری کرون مرتبط می کند، شناسایی کردیم.
به گفته آن ها، ما این کار را با استفاده از توالی‌یابی تک سلولی انجام دادیم، همان فناوری جدیدی که به ما امکان می‌دهد تغییرات ظریف را در سلول‌های منفرد تشخیص دهیم.
این کشف می‌تواند به افراد مختلفی که از بیماری های خودایمنی رنج می برند، کمک کند تا درمان‌های مناسبی پیدا کنند. ضمن آن که به توسعه داروهای جدید نیز یاری می رساند.
محققان می گویند: این بزرگ ترین مطالعه تا به امروز است که ژن های عامل بیماری را با انواع خاصی از سلول های ایمنی مرتبط می کند. در این مطالعه محققان دیگری در سیدنی، هوبارت، ملبورن، بریزبن و سانفرانسیسکو به ما کمک می کنند تا بفهمیم چرا برخی از درمان ها در برخی از بیماران خوب عمل می کنند، اما در برخی دیگر نه.
داده‌های به دست آمده از این تحقیق، راه جدیدی را برای محدود کردن اهداف بالقوه دارویی فراهم می‌کنند.بنابرتین،تأثیرات بالقوه سلامتی و اقتصادی این تحقیق بسیار زیاد است.
به اعتقاد محققان فوق، اکثر بیماری‌های ژنتیکی نادر، مانند یک تصادف بزرگ در بدن هستند. به شکلی که به راحتی می‌توان آن‌ها را شناسایی کرد و مکان‌هایی که در ژنوم رخ می‌دهند را تعیین کرد. اما در مقابل، بیماری‌های خودایمنی، اغلب بیشتر شبیه تراکم ترافیکی هستند و طبعا مشخص کردن تغییرات ژنتیکی که مانع از چنین ترافیکی می‌شوند سخت‌تر است.
سیستم ایمنی بدن ما برای مبارزه با تهدیدات خارجی طراحی شده است، اما بیماری‌های پیچیده خودایمنی زمانی رخ می‌دهند که سیستم ایمنی بدن سلول‌های سالم در بدن خود ما را هدف قرار می دهد.
به گفته آن ها، ما اکنون به لطف پژوهش جدید، راهی برای پیوند دادن پاسخ درمانی به زیربنای ژنتیکی دستگاه ایمنی هر فرد داریم و با این داده ها، می توان خطرات مرتبط با توسعه درمان های جدید را کاهش داد.
مقاله علمی پژوهشی برگرفته از این تحقیق ارزشمند در مجله آمریکایی و پیشروی علم، Science منتشر شده است.
