بررسی های انجام شده توسط محققان آلمانی نشان می دهند که باقی مانده مواد آفت کشی که امروزه به وفور در کشاورزی و حوزه های دیگر استفاده می شوند، با تجمع در بدن نوعی پشه و انتقال آن به بدن شکارچیان، به شبکه غذایی روی زمین راه پیدا می کنند.
پشه های موسوم به غیر گزنده یا میج، پشه های ریزی هستند که به صورت توده های ضخیم در اطراف دریاچه ها و جویبارها جمع می شوند و در هوای گرم عابران را آزار می دهند.
این پشه ها در اوایل زندگی لاروی خود، در آب زندگی می کنند. محققان نشان داده اند که در این زمان از زندگی، پشه های فوق آفت‌کش‌های مختلف را از آب‌های آلوده در بدن خود جذب کرده و این مواد را تا زمان بلوغ خود حفظ می‌کنند. به گزارش سیناپرس، در نتیجه این اتفاق، پرنده ها و سایر جانورانی که از میج های بالغ تغذیه می کنند، همه روزه مقادیری از این آفت کش ها را نیز وارد بدن خود می نمایند.
امروزه مخلوطی از آفت‌کش‌های مختلف در مزارع، جنگل‌ها، باغ‌ها و حتی حیاط خانه ها استفاده می‌شود تا از مزاحمت‌ها آفات مختلف جلوگیری شود. وقتی باران می‌بارد، این ترکیبات از مناطق مورد استفاده شسته شده و به آب‌های مجاور می‌ریزند و از این طریق، موجودات آبی را در معرض ترکیبی از آلاینده‌های مختلف قرار می‌دهند.
لاروهای میج یا پشه های غیر گزنده، از ساکنان پایینی آب به حساب می آیند و در اطراف رسوبات می چرخند. با این حال، پس از طی شدن دگردیسی، بالغ ها از آب بیرون می آیند و در خشکی پرواز می کنند و از این طریق به منبع اصلی غذا برای عنکبوت ها، قورباغه ها، پرندگان و خفاش ها تبدیل می شوند.
در تحقیقی با هدایت موسسه علوم محیطی دانشگاه گوبلنز-لاندوی آلمان، محققان سعی کرده اند برخی از آفت‌کش‌های رایج را در طول چرخه زندگی پشه‌های ماده و نر غیرگزنده ردیابی کنند و پتانسیل این حشرات را برای رساندن ترکیبات سمی فوق به شکارچیانشان تخمین بزنند.
آن ها در این پژوهش، لاروهای پشه غیر گزنده را در ظروف حاوی رسوب و آب با سه سطح از مخلوط ۹ آفت کش مختلف قرار دادند. لاروهایی که به مدت ۱۴ روز در محیط آلوده زندگی می کردند، تمام قارچ کش ها و علف کش های مورد مطالعه را جذب کردند و پشه های بالغ نیز بیشتر ترکیبات را حفظ کردند.
محققان دریافتند که فرآیند دگردیسی سطح آلاینده‌ها را به جز علف کش پروپیزامید کاهش می‌دهد. اما در کل حشرات ماده بالغ در مقایسه با حشرات نر غلظت سموم بالاتری داشتند.به گزارش سیناپرس، این در حالی است که با جفت گیری و یا مرگ ماده ها، سطح آفت کش آن ها به طور کلی کاهش یافت. محققان دلیل این اتفاق را تخم گذاری و انتقال ترکیبات به نسل بعدی میج ها می دانند. در مقابل، سطوح آلاینده پشه های نر بالغ از زمانی که به عنوان پشه ظاهر شدند تا رسیدن به بلوغ کامل ثابت باقی ماند.
تیم پژوهشی فوق تخمین زده است که جوجه پرستوهای درختی و دو گونه خفاش، در معرض تهدید سطوح کم تا متوسط آفت‌کش‌های موجود در بدن پشه‌های غیر گزنده بالغ هستند. به گزارش سیناپرس، آن ها می گویند:پشه های غیر گزنده با انتقال آلاینده ها از آب به شکارچیان، منبع بالقوه انتقال مولکول های سمی آفت کش ها به شبکه های غذایی زمینی هستند و لذا باید مورد توجه بیشتری قرار گیرند.
این یافته ها را نشریه ACS’s Environmental Science & Technology وابسته به انجمن شیمی آمریکا منتشر کرده است.
