نمونه‌ای از خاک ماه که از معده سوسک‌ها استخراج شده به حراج گذاشته شد.
به نقل از لایوساینس، یک نمونه کوچک از خاک ماه که در سال ۱۹۶۹ توسط فضانوردان ماموریت آپولو ۱۱ یعنی اولین انسان‌هایی که روی سطح ماه قدم گذاشتند، به زمین بازگردانده شده است در یک حراجی به فروش می‌رود. این نمونه یک ویژگی منحصربه‌فرد دارد و آن خارج شدن از شکم سوسک است.
این گرد و غبار با دقت از معده سوسک‌ها استخراج شده است و سه مورد از سوسک‌هایی که خاک ماه را بلعیده بودند نیز جزو اقلام حراجی هستند.
“RR Auction” که یک شرکت مستقر در “نیوهمپشایر”(New Hampshire) و متخصص در یادبودهای فضایی است، این موارد را به حراج گذاشته است. این حراجی در روز پنجشنبه(۲۶ مه) آغاز شده و تا ۲۳ ژوئن ادامه دارد.
“بابی لیوینگستون”(Bobby Livingston)، معاون اجرایی حراجی RR می‌گوید: از آنجا که آپولو ۱۱ مهم‌ترین ماموریت بوده است، هر گاه ما موردی از این ماموریت رونمایی می‌کنیم، به وضوح هیجان‌انگیز است، اما وقتی چیزی مثل سوسک دریافت می‌کنید که با مواد موجود در ماه تغذیه شده، نشان دهنده آن است که برنامه آپولو چقدر متنوع بوده است. برای هر یک از ما که در ۱۲ یا ۱۳ سالگی کلاس علوم داشته‌ایم، این اصلا چندش‌آور نیست بلکه فوق‌العاده است.
حشرات ماه
برای درک اینکه چگونه و چرا برخی از نمونه‌های ماه سر از سیستم گوارشی سوسک کابینت(Blattellas germanica) یا سوسک‌های سوسری آلمانی در آورده‌اند، به تاریخچه مختصری در مورد حشرات ماه نیاز دارید.
در پیشبرد اولین ماموریت برای فرود انسان روی ماه، دانشمندان به طور قطعی نمی‌دانستند که فضانوردان با چه چیزی روبرو خواهند شد. اگرچه کاوشگرهای رباتیک برای آزمایش فرود بر روی سطح ماه از قبل به این قمر فرستاده شده بودند، اما برخی از برنامه‌ریزان این ماموریت نگران بودند که فرودگر یا فضانوردان در لایه‌ای ضخیم از چیزی شبیه به ماسه روان که ماه را پوشانده بود، غرق شوند. به این ترتیب، اقدامات احتیاطی برای خروج سریع از ماه اندیشیده شد تا در صورت نیاز “نیل آرمسترانگ” و “باز آلدرین” به سرعت از قمر زمین خارج شوند.
اگرچه بیشتر زیست‌شناسان کاملاً مطمئن بودند که ماه فاقد هرگونه حیات بومی است، اما آنها نمی‌توانستند احتمال انتقال میکروب‌ها و “حشرات ماه” به زمین توسط فضانوردان را به طور قطع رد کنند. بنابراین خدمه، فضاپیمای آنها و هر چیزی که با آنها به زمین بازگشته بود، از لحظه خروج از ماه تا چندین هفته پس از بازگشت موفقیت‌آمیز به زمین برای مدت ۲۱ روز قرنطینه شدند.
در داخل “آزمایشگاه دریافت قمری”(Lunar Receiving Laboratory) که مرکز ویژه ناسا برای ایزوله کردن انسان‌ها و مواد ماه از دنیای خارج است، فضانوردان تحت معاینات پزشکی قرار گرفتند در حالی که مجموعه‌ای از بی‌مهرگان از ماهی گرفته تا موش و البته سوسک‌ها در معرض سنگ‌های ماه و گرد و غبار آن قرار گرفتند تا واکنش آنها مورد بررسی قرار بگیرد.
تقریباً ۱۰ درصد از ۲۲ کیلوگرم سنگ ماه که توسط مأموریت آپولو ۱۱ به زمین بازگردانده شدند برای آزمایش‌های مخرب اختصاص داده شدند. پس از آنکه این مواد به ماهی‌ها و حشرات خورانده شدند هیچکس انتظار نداشت دوباره آنها را ببیند.
هیچ کس، به جز “ماریون بروکس”(Marion Brooks) حشره شناس دانشگاه سنت پل که با ناسا قرارداد بست تا سوسک‌هایی که از غبار ماه تغذیه کرده بودند را مطالعه کند. اگرچه دوره قرنطینه به پایان رسیده بود و هیچ‌یک از حیوانات(یا فضانوردان) در اثر قرار گرفتن در معرض خاک ماه جان خود را از دست نداده بودند اما آژانس فضایی خواستار بررسی کامل‌تری در مورد هرگونه اثرات نامطلوب احتمالی مواد فرازمینی بر انسان یا موجودات بود.
بنابراین در حالی که سایر محققان در سراسر جهان منتظر دریافت سنگ و غبار بکر ماه برای مطالعه بودند، “بروکس” اولین کسی بود که به این نمونه‌ها دسترسی پیدا کرد البته نمونه‌هایی که در بدن هشت سوسک حفظ شده بودند.
اگرچه او توضیح داد که می‌تواند غبار ماه را در داخل حشرات با چشم غیر مسلح ببیند، اما آنها را تشریح کرد تا نمونه‌هایی از بافت برای مطالعه میکروسکوپی آماده کند. او با گروهی از سوسک‌ها کار می‌کرد که نیمی از غذای مصرف شده‌ی آنها خاک ماه و نیم دیگر غذای عادی بود به همراه مجموعه‌ی دیگری که خاک استریل شده ماه را بلیعده بودند.
او در آن زمان در پاسخ به یک روزنامه گفت: من هیچ شواهدی از عوامل عفونی پیدا نکردم. و افزود که هیچ نشانه‌ای از سمی یا خطرناک بودن خاک ماه برای سوسک‌ها وجود ندارد.
“بروکس” در سال ۱۹۸۶ از دانشگاه بازنشسته شد، اما مدتی قبل از آن، آنچه از کارش با نمونه‌های ماه باقی مانده بود را به عنوان یادگاری برداشت. او یکی از نمونه‌های بافت حشره، یک بخش بریده شده از روزنامه که مطالعاتش را توصیف می‌کرد، یک کارت پستال از “مرکز فضاپیمای سرنشین دار”(Manned Spacecraft Center) که امروزه مرکز فضایی جانسون نامیده می‌شود، یک کپی از لوح یادبود آپولو ۱۱ که روی ماه باقی مانده است و یک پاکت نامه یادگاری همراه با تمبر را درون یک قاب قرار داد و در مرکز آن یک ویال شیشه‌ای کوچک از نمونه‌های ماه که از آزمایش‌های بیولوژیکی به دست آورده بود و سه سوسک حفظ شده قرار داد.
او سپس این یادگاری‌ها را به دیوار خانه‌اش آویزان کرد.
“بروکس” در سال ۲۰۰۷ در سن ۸۹ سالگی در خانه‌اش درگذشت.
سه سال بعد، این قاب، همراه با دو مورد از لام‌های میکروسکوپی تهیه شده از سوسک‌هایی که از سنگ‌های ماه تغذیه کرده بودند و ۶۶ لام آزمایشگاهی دیگر، توسط حراجی سابق “Regency-Superior” به قیمت ۱۰ هزار دلار فروخته شد.
ویال داخل این قاب حدود ۰.۰۰۱۴ اونس(۴۰ میلی گرم) مواد در داخل خود جای داده است. این در حالی است که در ماه آوریل سال جاری، حراجی “بونهامز”(Bonhams) یک نمونه میکروسکوپی از غبار ماه متعلق به ماموریت آپولو ۱۱ را که وزن آن قابل اندازه‌گیری نبود به قیمت ۵۰۴ هزار و ۳۷۵ دلار به حراج گذاشت.
تخمین زده می‌شود که موارد ذکر شده در حراجی مجدد، به قیمت ۴۰۰ هزار دلار به فروش برسند.
