برخلاف اغلب کهکشان‌های بیضوی که می‌توان آن‌ها را در میان خوشه‌های کهکشانی یافت، تصویر جدید ثبت شده از کهکشان «NGC 474» توسط تلسکوپ فضایی «هابل» نشان می‌دهد این کهکشان توسط محیط مرموزی احاطه شده است. NGC 474 به جای آنکه توسط خوشه کهکشانی احاطه شده باشد، در فضای نسبتا خالی قرار دارد. در عوض، این کهکشان توسط «پوسته‌ها» احاطه شده است. ناسا پیش‌بینی می‌کند وجود این پوسته‌ها نتیجه جذب کهکشان‌های کوچکتر توسط NGC 474 است.
پوسته‌ها در تصویربرداری از اعماق عالم و از کهکشان‌های بسیار دور ظاهر می‌شوند. به عبارت دیگر، پوسته به موج‌ها خفیف روشنایی در ساختارهای بسیار کم نور گفته می‌شود.
دیگر ویژگی‌های کهکشان NGC 474
مطالعات دیگر نشان می‌دهد کهکشان NGC 474درحدود ۲.۵ برابر بزرگتر از کهکشان راه شیری است که در نوع خود بسیار هیجان‌انگیز است.
این کهکشان درفضای عمدتا خالی و در فاصله تقریبا ۱۰۰ میلیون سال نوری از زمین قرار دارد. اخترشناسان وسعت آن را در حدود دویست و پنجاه هزار سال نوری تخمین زده‌اند.
دانشمندان بر این باورند که کهشکان مذکور به لطف «انرژی تاریک» در حال دور شدن از ما با سرعت ۲۴۱۲ کیلومتر بر ثانیه است. پوسته‌ها نیز همواره در حال دور شدن از خورشید هستند. اخترشناسان همچنین موفق شده‌اند یک انفجار ابرنواختری در سال ۲۰۱۷ در این کهکشان کشف کنند که نام آن را «SN 2017fgc» گذاشته‌اند.
ناسا می‌گوید: « وجود هاله‌ها را می‌توان به موج‌های موجود در یک حوضچه در اثر انداختن سنگ در آب تشبیه کرد. این امواج که شبیه پوسته هستند، حالا کهکشان مورد مطالعه ما را احاطه کرده‌اند.» ادغام کهکشانی می‌تواند پوسته‌های لایه‌ای را در اطراف کهکشان بزرگتر ایجاد کند.
اخترشناسان عقیده دارند جذب کهکشانی ممکن است میلیاردها سال پیش رخ داده باشد. اما درنهایت هیچکس کاملا مطمئن نیست که این پوسته‌ها چطور در اطراف کهکشان مذکور شکل گرفته‌اند.
مطالعات بیشتر بر روی این کهکشان برای درک رفتار آن و علت وجود پوسته‌ها ادامه دارد. اخترشناسان در این مطالعات از داده‌های تلسکوپ هابل استفاده می‌کنند که در ۳۰ سال گذشته به درک کیهان کمک شایانی کرده است.
