بر اساس اعلام پژوهشگران، بزرگترین و قدیمی ترین گیاه زنده روی زمین در استرالیا کشف شد. این گیاه که از خانواده علف های دریایی است ۴۵۰۰ سال عمر دارد.
نام این گیاه کشف شده پوزیدونیا استرالیایی (Posidonia australis) است که یک علف دریایی باستانی و فوق العاده مقاوم است که در خلیج شارک و در استرالیای غربی کشف شده است. تخمین زده می شود که این گیاه حداقل ۴۵۰۰ سال قدمت داشته باشد و ۱۸۰ کیلومتر از اقیانوس کم عمق را در بر می گیرد.
در حالی که محققان استرالیایی به تنوع ژنتیکی علف های دریایی خلیج شارک نگاه می کردند، دریافتند که این علفزارها در واقع یک گیاه یکپارچه یا یک گروه از همان گونه است.
دکتر الیزابت سینکلر (Elizabeth Sinclair) محقق ارشد این مطالعات از دانشگاه استرالیای غربی (UWA) می گوید: اغلب از ما سؤال می شود که چند گیاه مختلف در علفزارهای دریایی رشد می کنند و این بار از ابزارهای ژنتیکی برای پاسخ به آن استفاده کردیم.
این تیم تحقیقاتی از شاخه های علف دریایی نمونه برداری کرده و با استفاده از ۱۸ هزار نشانگر ژنتیکی اثر انگشت تولید کردند. جین ادجلو (Jane Edgeloe) یکی دیگر از پژوهشگران می گوید: پاسخ آزمایش ها ما را غافلگیر کرد چراکه این گیاه فقط یکی بود و شامل دسته ای از گیاهان نمی شد که بیش از ۱۸۰ کیلومتر گسترش یافته و آن را به بزرگترین گیاه شناخته شده روی زمین تبدیل کرده است.
پوزیدونیا گیاهی با خاصیت پلی پلوئیدی است، به این معنی که دارای مجموعه کاملی از کروموزوم ها برای تولید مثل است. این امر در گیاهان و همچنین برخی از ماهی ها، دوزیستان و زالوها رایج است. پوزیدونیا همچنین دارای توانایی تولید مثل از طریق شبیه سازی است که از طریق رشد رویشی از طریق گسترش ساقه های گیاهی حاصل می شود.
سینکلر می افزاید: تکثیر کل ژنوم از طریق پلی پلوئیدی یعنی دو برابر شدن تعداد کروموزوم ها و این امر زمانی اتفاق می افتد که گیاهان والد دیپلوئید هیبرید می شوند. نهال جدید شامل ۱۰۰ درصد ژنوم هر یک از والدین است.
برای محاسبه سن گونه پلی پلوئیدی، محققان از کل مساحت تخمینی اشغال شده خلیج شارک که در حدود ۲۰۰ کیلومتر مربع بود استفاده کردند و آن را بر محدوده گسترش ریزوم به صورت سالانه که بین ۱۵ تا ۳۵ سانتی متر در سال است، تقسیم کردند تا سن گیاه ۴۵۰۰ ساله را به دست آورند.
سینکلر می گوید: گیاهان پلی پلوئیدی اغلب در مکان هایی با شرایط محیطی سخت زندگی کرده و اغلب عقیم هستند، اما اگر دست نخورده باقی بمانند می توانند به رشد خود ادامه دهند و این علف دریایی غول پیکر دقیقاً این کار را انجام داده است.
در حالی که ترکیب پلی پلوئیدی و کلونالیته به علف‌های دریایی اجازه داده است تا در محدوده جغرافیایی وسیعی در زیستگاه های متنوع اکولوژیکی گسترش یابد، محققان از موفقیت این گیاه در دوام و رشد شگفت زده شده اند.
سینکلر در انتها می گوید: حتی بدون گلدهی و تولید بذر، به نظر می رسد که این گیاه واقعاً انعطاف پذیر بوده و طیف وسیعی از دما و شوری آب را به علاوه شرایط نوری نامناسب تجربه می کند، که معمولاً برای اکثر گیاهان بسیار استرس زا است.
در حال حاضر مجموعه ای از آزمایش ها در علفزار های دریایی خلیج شارک در حال انجام است تا بهتر درک شود که چگونه این گیاه توانسته برای مدت طولانی تحت چنین شرایط متغیری زنده بماند و از همسایگان دیپلوئیدی خود پیشی بگیرد.
شرح کامل این یافته هیجان انگیز در آخرین شماره مجله تخصصیProceedings of the Royal Society B منتشر شده است.
