در مقاله‌ی جدیدی که مجله‌ی International Journal of Astrobiology منتشر کرده است، دانشمندان کالج هیوستون این نظریه را مطرح کرده‌اند که فرازمینی‌های هوشمند می‌توانند از سیارات فراخورشیدی سرگردان، به‌عنوان وسیله‌ای برای سفرهای میان ستاره‌ای استفاده کنند. این دانشمندان همچنین دست‌سازه‌ها و نشانه‌هایی که توسط تمدن‌های فرازمینی ممکن است تولید شوند را نیز پیش‌بینی کرده‌اند.
سیاره‌های فراخورشیدی سرگردان اجرامی با جرم مشابه سیارات هستند که هیچ ارتباط گرانشی با ستاره‌ی میزبان خود ندارند. این سیارات به نام سیارات کوچ‌نشین نیز نامیده می‌شوند. برخی از این سیارات می‌توانند دارای اقیانوس‌های عظیمی زیر اتمسفر ضخیم خود باشند و برخی دیگر نیز دارای لایه‌ای از یخ هستند که اقیانوسی از مایع زیر آن قرار گرفته است. ممکن است برخی از این سیارات شکل‌های ساده‌ی حیات را مخصوصاً در زیر سطح خود داشته باشند.
جدا شدن سیارات کوچ‌نشین از ستاره‌ی میزبان طی فرآیندهای متعددی می‌تواند رخ دهد. این سیاره‌ها می‌توانند طی برهمکنش با ستاره‌های دیگر، از ستاره‌ی خود جدا شوند و همچنین می‌توانند طی برخورد با دیگر سیارات در منظومه‌ی خود، از میدان گرانش ستاره‌ی میزبان خود خارج شوند.
دانشمندان این نظریه را مطرح کرده‌اند که فرازمینی‌های هوشمند می‌توانند از سیاراتی که در حال خروج از منظومه‌ی آن‌ها هستند، استفاده کنند و به این ترتیب به منظومه‌های دیگر سفر کنند. آن‌ها همچنین می‌توانند از گداخت هسته‌ای کنترل شده به‌عنوان منبع انرژی استفاده کنند و محیط‌زیست زیرسطحی این سیارات را به عنوان مکانی که از پرتوهای مضر خورشیدی در امان است، به عنوان محیط زندگی انتخاب کنند.
از آنجا که سیاره‌های کوچ‌نشین نمی‌توانند اقیانوس‌های موجود بر روی خود را به صورت پایدار حفظ کنند، تمدن‌های فرازمینی به‌وسیله‌ی این سیاره‌ها به سیارات دیگری که در اطراف یک ستاره‌ی ثابت در حال دوران هستند کوچ می‌کنند. زمانی که ساکنین این سیارات کوچ‌نشین به منظومه‌ای دیگر رسیدند بر روی ابرهای اورت این منظومه‌های جدید پیاده می‌شوند و ابر آن‌ها را به سمت سیارات اصلی منظومه هدایت می‌کند. البته ممکن است منظومه‌ای که سیاره‌ی کوچ نشین به آنجا رسیده است، بتواند سیاره‌ی کوچ‌نشین را جذب خود کند و ساکنین سیاره‌ی کوچ‌نشین بتوانند بدون پیاده شدن در مکانی پایدار به زندگی ادامه دهند.
