سیاه چاله ها با گرانش فوق‌العاده خود حتی ستار‌ه‌ها را می‌بلعند، هرچند برخی باورهای اشتباه نیز در مورد آنها شکل گرفته است. در ادامه به بزرگترین افسانه در مورد سیاه چاله می‌پردازیم.
در طول چند سال گذشته توجه زیادی به سیاه چاله ها شده است و گاهی مواقع نیز در صدر اخبار درخشیده‌اند. در سال ۲۰۱۹ تلسکوپ افق رویداد (EHT) توانست اولین تصویر از یک سیاه چاله را ثبت کند و در اردیبهشت ماه امسال نیز شاهد انتشار تصویر کمان ای (سیاه چاله کلان جرمی که در مرکز کهکشان راه شیری قرار دارد) توسط این تلسکوپ بودیم.
بررسی بزرگترین افسانه مربوط به سیاه چاله ها
به لطف تعداد بیشماری کتاب و فیلم علمی تخیلی، اکثر مردم گمان می‌کنند که سیاه چاله ها همچون قلدرهایی در سطح هستی حرکت کرده و هر چیزی که بر سر راه آنها قرار می‌گیرد را به درون خود می‌کشند. سیاه چاله ها نامرئی هستند و اگر به آنها نزدیک شوید، زمان کند می‌شود؛ اما آنها همچنان یک جاروبرقی کیهانی نیستند که گرد و خاک درون فضا را به خود جذب کنند.
دلیل این موضوع هم کاملا ساده است. همانند زمین و هر جرم فضایی دیگر، سیاه چاله ها نیز دارای نیروی گرانش هستند و همانطور که زمین به دور خورشید و ماه به دور زمین می‌چرخد، ممکن است سیاره‌ها نیز به دور یک سیاه چاله بچرخند. کریستینا اسمیت که دارای مدرک دکترا اخترفیزیک از دانشگاه منچستر است، در رابطه با بزرگترین افسانه مربوط به سیاه چاله ها توضیح جالبی را ارائه می‌دهد.
اگر روزی خورشید ناگهان ناپدید شود و به جای آن یک سیاه چاله با دقیقا همان جرم قرار گیرد، زمین جذب سیاه چاله نخواهد شد. در واقع زمین بدون هیچگونه تغییری همچنان به حرکت در مدار خود ادامه می‌دهد.
حالا بیایید یک مثال دیگر بزنیم. تصور کنید که به جای زمین یک سیاه چاله با همان جرم قرار گیرد. سیاه چاله همان حجم را اشغال نخواهد کرد و به خاطر چگالی بالا تنها قسمتی از فضا به قطر دو سانتی‌متر را به خود اختصاص خواهد داد. در لبه سیاه چاله نیز یک مرز فرضی به نام افق رویداد را خواهیم داشت که اگر چیزی (حتی نور) از آن بگذرد، دیگری بازگشتی نخواهد داشت و اسیر سیاه چاله می‌شود.
با وجود همه اینها، خمیدگی فضا در اطراف سیاه چاله جدید تفاوتی با زمین نخواهد داشت. بنابراین اجرامی که این روزها بدون مشکل از کنار زمین رد می‌شوند، در حالت جدید نیز جذب سیاه چاله نخواهند شد. از طرفی اجرامی که به سیاره زمین برخورد می‌کردند نیز به احتمال زیاد به طور کامل از سیاه چاله رد خواهند شد؛ زیرا برای گیر افتادن باید از افق رویداد دو سانتی‌متری آن بگذرند.
جواب این مسئله در جرم نهفته است. در مرکز هر سیاه چاله منطقه کوچکی با تراکم جرم بی‌نهایت به نام تکینگی وجود دارد. از طرفی نیروی گرانش نیز بر اساس میزان جرم یک شیء به صورت تصاعدی افزایش پیدا می‌کند.
بزرگترین افسانه مربوط به سیاه چاله ها نیز همینگونه رد می‌شود. در واقع نیروی گرانش آنها تا مرز خاصی تاثیر‌گذار است و نمی‌توانند هر چیزی که سر راه آنها قرار می‌گیرد را به درون خود بکشند. این پایان بد تنها زمانی رخ می‌دهد که جرم مربوطه از افق رویداد سیاه چاله بگذرد.
