در ۸ ژوئیه ۱۹۴۷، ارتش ایالات متحده اعلام کرد که یک یوفو را پیدا کرده اما در کمتر از ۲۴ ساعت، روایت از حضور یک بشقاب پرنده به رصد یک بالن هواشناسی تغییر کرد! حال یک کارشناس شناخته شده در حوزه یوفوها میگوید که او هنوز مطمئن نیست که بشقاب پرنده واقعا در صحرای نیومکزیکو سقوط کرده است یا خیر.
به نقل از دیلی میل، “نیک پوپ”(Nick Pope) که پروژه یوفو دولت بریتانیا را از سال ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۴ هدایت میکرد، اخیرا اظهار کرده است که اگر این داستان، سرپوش گذاشتن بوده باشد، قطعا یکی از بهترین داستانهای آمریکایی بوده است.
در سال ۱۹۴۷ خبر سقوط یک یوفو در رازول، نیومکزیکو جامعه آمریکا را شوکه کرد، اما آنچه که زمانی تیتر یک روزنامه در هشتم ژوئیه ۱۹۴۷ بود، اکنون به نظر میرسد چیزی بیش از یک افسانه محلی نباشد.
نیک پوپ که پروژه یوفو دولت بریتانیا را از سال ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۴ هدایت میکرد اخیرا در یک مصاحبه تلفنی با سایت خبری دیلیمیل گفت: در آن زمان ارتش ایالات متحده یک بیانیه مطبوعاتی مبنی بر اینکه ما یک یوفو را پیدا کردهایم که به نظر میرسد یکی از اشیای اسرارآمیز تاکنون مشاهده شده در آمریکا باشد، منتشر کرد اما ۲۴ ساعت بعد، آنها روایت را کاملا برعکس توضیح دادند.
پوپ در این باره گفت که اگر بقایای حاصل از حادثه “رازول” متعلق به این جهان نبوده باشد، این موضوع میتواند یکی از بهترین موارد سرپوش گذاشتن در تاریخ آمریکا باشد.
او گفت: من نمیگویم این روایت عمدی است، اما بهترین داستانی است که میتواند شما را بخنداند و یا چشمانتان را گرد کند. اگر چیزی تبدیل به یک شوخی شود، سیاستمداران، نظامیان، دانشمندان و روزنامه نگاران به صورت جدی به سمت آن نمیروند یا اگر بخواهند کاری نیز انجام دهند، از منظری انجام میدهند و درباره آن میگویند که گویی واقعا آن را باور ندارند.
پوپ در پاسخ به این سوال که آیا معتقد است که این یک شی بیگانه بود که ۷۵ سال پیش در مزرعه سقوط کرد یا خیر گفت: من هنوز نمیدانم. گرچه من به زندگی فرازمینی اعتقاد دارم اما در مورد بازدید آنها از زمین مطمئن نیستم.
بقایای حاصل از این حادثه برای اولین بار توسط دابلیو دابلیو مک برازل (W.W. ‘Mac’ Brazel) که گوسفندانش را به رودخانهای نزدیک میبرد، مشاهده شد.
برازل آوارها را روی زمین خود مشاهده کرد و با مقامات تماس گرفت و آنها نیز برای تجزیه و تحلیل عمیق تر به آنجا آمدند و تشخیص دادند که یک یوفو است.
روزنامه “رازول دیلی رکورد”(Roswell Daily Record) نیز به سرعت داستان یاد شده را با این عنوان در صفحه اول منتشر کرد: پایگاه هوایی ارتش رازول(RAAF) یوفو را در مزرعهای در منطقه رازول پیدا کرد.
بنابر روایتها بقایای حاصل از این حادثه مادهای فلزی سبک اما محکم بودند. اما هیجان این داستان چندی بعد از بین رفت و هیچ کس دیگر به آن فکر نکرد.
پوپ گفت: اواخر دهه ۴۰ دوران اعتماد بیشتری بود. این دورانی بود که اعتماد به دولت و ارتش بسیار بالا بود و دوران قبل از ظهور اینترنت و رسانههای اجتماعی بود. از آنجایی که بیشتر مردم تلفن نداشتند، این روزنامه آنها را از وقایع جهان آگاه میکرد. من فکر میکنم آن روزنامه همانند انجیل برایشان بود.
تیتر یک روزنامه “رازول دیلی رکورد” مبنی بر پیدا شدن بقایای یک بشقاب پرنده در مزرعهای در این منطقه
پوپ در ادامه همچنین خاطرنشان کرد: در هیچ یک از کتابهایی که در دهه ۱۹۵۰ تا ۱۹۶۰ درباره یوفوها نوشته شده است، هیچ اطلاعاتی در مورد حادثه رازول وجود ندارد.
او گفت: اگر این پرونده ۷۵ ساله حل شود و نتیجه این باشد که بقایا حاصل از یک یوفو بوده است، داستان بسیار جذاب خواهد شد. من وانمود نمیکنم که یک مدرک اثبات کننده داریم، زیرا در واقع چیزی نداریم. برعکس، افراد پایگاه نظامی رازول در جایی بودند که تنها اسکادران اتمی در آنجا قرار داشت و این افراد در کار خود بهترین بودند. آنها افرادی هستند که احتمال اینکه یک بالون هواشناسی را اشتباه شناسایی کنند، بسیار پایین است.
پوپ میگوید که این سرپوش گذاشتن بر ماجرا میتوانست راهی برای پنهان کردن چیزی شبیه یک سلاح فوق سری باشد که سقوط کرده است.
گفتگو در مورد یوفوها و بیگانگان در ایالات متحده تابو نیست، زیرا در سال گذشته دولت آمریکا ویدئویی منتشر کرده است که جتهای نظامی را در تعقیب چیزی که میتواند یوفو باشد، نشان میدهد.
همچنین اخیرا یک جلسه استماع عمومی در کنگره(public congressional hearing) در مورد یوفوها برگزار شد که در آن سه نظامی سابق در مورد مواجهه خودشان با یک یوفو در پایگاه نظامی آمریکا در خاورمیانه در سال ۲۰۱۴ شهادت دادند. آنها گفتند که در دسامبر ۲۰۱۴ هشت شی درخشان را دیدند که با سرعتی باورنکردنی بر فراز یک پایگاه صحرایی در شبه جزیره سینا در مرز مصر، در آسمان معلق بودند.
این سه نظامی که در شناسایی هواپیماها آموزش دیدهاند، معتقدند اشیایی که مشاهده کردند منشا غیرانسانی داشتند.
پوپ گفت: عجیب است که با وجود این همه علاقه و برگزاری جلسات، به ندرت میشنوید که سناتورها یا نمایندگان کنگره به رازول اشاره کنند. شاید هنوز شکی وجود دارد و آنها نمیتوانند خود را مجبور کنند که درباره حادثه رازول بگویند.
