اوریون (Orion) نام فضاپیمای ناسا است که انسان را بعد از چند دهه دوباره به ماه میبرد. در اینجا شما را بیشتر با این فضاپیما آشنا میکنیم.
ناسا برنامههای بزرگی برای سالهای آینده در سر دارد که یکی از مهمترین آنها فرستادن دوباره انسان به ماه برای نخستین بار طی ۵ دهه اخیر است. آژانس فضایی آمریکا برای انجام این کار مشغول کار روی نسل جدید موشک خودش به نام “Space Lunch System” یا موشک Mega Moon است که برای نخستین بار در جولای امسال آماده پرتاب شده است.
اما این موشک فقط وسیلهای برای پرتاب است. این موشک نیروی کافی برای بلند شدن از زمین و قرارگیری در مدار را تأمین میکند. برای حمل انسانها در چنین مأموریتی، شما به یک فضاپیما احتیاج دارید که ناسا نام این فضاپیمای جدید را «اوریون» گذاشته است.
اوریون، فضاپیمایی است که برای قرارگیری روی موشک Space Launch System طراحی شده و فضانوردان و تجهیزات ایمنی آنها را برای سفر ماجراجویانه به کره ماه حمل میکند. از همین سیستم برای دیگر مأموریتهای مهم فضایی نیز مورد استفاده قرار خواهد گرفت و احتمالاً ناسا از آن برای حمل فضانوردان به مریخ نیز استفاده خواهد کرد. اما پیش از آنکه Orion بخواهد فضانوردان را در یک پرتاب واقعی حمل کند، باید از آزمایشهای سقف و سختی عبور کند.
به همین خاطر اولین مأموریت موشک Space Launch System و فضاپیمای اوریون ناسا، یک سفر بدون فضانوردان به دور ماه به عنوان بخشی از مأموریت آرتمیس ۱ (Artemis 1) است تا ناسا مطمئن شود همه چیز برای فرستادن فضانوردان با مأموریت آرتمیس ۲ فراهم است. آرتمیس ۱ کپسول را با خود به فاصله ۴۰ هزار مایلی ماه میبرد و به گفته ناسا از هر فضاپیمایی که تاکنون برای سفرهای انسانی ساخته شده، مسافت طولانیتری را میپیماید. تاریخ اولین پرتاب در مأموریت بدون سرنشین آرتمیس ۱ برای ماه تیر یا مرداد برنامهریزی شده است.
همه چیز درباره فضاپیمای اوریون ناسا
بخش اصلی فضاپیمای اورین ناسا، ماژول خدمه یا همان کپسول است. این بخشی است که تا ۴ فضانورد را در طول انجام مأموریت تا ۲۱ روز با خودش حمل خواهد کرد. این کپسول با ارتفاع ۳.۳ متر و عرض ۵ متری، فضای قابل سکونت نزدیک به ۹ متر مکعبی دارد. بنابراین، فضاپیمای Orion خیلی بزرگ نیست، اما فضای کافی برای زندگی کردن ۴ نفرُ کار کردن برای چندین هفته در کنار هم و همچنین انجام تمام وظایف مورد نیاز در مأموریت سفر به ماه را ارائه میکند.
بخش کپسول فضاپیما برای اینکه فضانوردان را داخل خودش امن نگه دارد، با سطحی پوشش داده شده که از آن هنگام پرتاب به فضا و ورود مجدد محافظت میکند. این کپسول با کاشیهای ضد حرارتی پوشیده شده تا جلوی آسیب دیدن از گرمایی که بر اثر حرکت در اتمسفر زمین ایجاد میشود را بگیرد. این کپسول همچنین باید از خدمه در برابر تشعشعات خطرناکی که وجود دارد مقابله کند؛ البته با توجه به اینکه این فضاپیما قرار نیست بیشتر از چند هفته در فضا باشد، خطر چندانی آن را دنبال نمیکند. علاوه بر این، خدمه میتوانند به بخش پشتی فضاپیما که از یک سپر حرارتی برخوردار است رفته و تا زمانی که تشعشعات آنها را تهدید میکند، در همان جا بمانند.
بیشتر بخوانید:
فضانوردان و خطر تشعشعات فضایی؛ چه چیزی ضامن جان انسانهای خارج از زمین است؟
برای آنکه اطمینان حاصل شود سفر با فضاپیمای اوریون با هر نوع بدنی مطمئن است، چهار صندلی خدمه قابل تنظیم بوده و متناسب با بدن ۹۹ درصد جمعیت کره زمین طراحی شدهاند. حتی زمانی که فضانوردان لباسهای مخصوص ضد فشار را به تن کردهاند و حرکات آنها محدود شده هم میتوانند بدون مشکل روی این صندلیها بنشینند. در داخل بدنه این فضاپیما همچنین نمایشگر، کلیدهای تنظیم فیزیکی و کنترلهای دستی نیز وجود دارد؛ بنابراین خدمه میتوانند وضعیت فضاپیما را بررسی کرده و با آن در ارتباط باشند.
وقتی فضاپیمای اوریون ناسا به زمین بازگردد، ماژول خدمهای که فضانوردان در داخل آن میمانند، از ماژول بخش مربوط به حمل سیستمهای پشتیبانی نظیر نیروی محرکه و انرژی جدا خواهد شد. وقتی فضاپیما جدا شد، برای فرود نیازمند حرکت است؛ به همین خاطر اوریون از ۱۲ موتور کوچک برخوردار است که به آن «سیستم کنترل واکنش» (RCS) گفته میشود.
