اخترشناسان اولین شواهد از مسیر برخورد دو ابرسیاهچاله در دو جفت کهکشان کوتوله را یافتهاند که یکی ۷۶۰ میلیون و دیگری ۳.۲ میلیارد سال نوری از زمین فاصله دارد و در شرف برخورد با یکدیگر هستند.
به نقل از آیای، رصدخانه پرتوی ایکس چاندرا متعلق به ناسا در جدیدترین یافته نجومی خود دو ابرسیاهچاله را در یک مسیر آتشین رصد کرده است که میتوانند قویترین انفجار کیهانی را که تاکنون شاهد بودهایم، ایجاد کنند.
این دو جفت کهکشان کوتوله دوردست در حال نزدیک شدن به هم هستند تا در یک رقص نجومی نمایش اجرا کنند. یک جفت در فاصله ۷۶۰ میلیون سال نوری از ما و دیگری در فاصله ۳.۲ میلیارد سال نوری از زمین در خوشه «آبل S۱۷۵۸» قرار دارد.
این برخورد دوگانه میتـواند بینشی در مورد دوران نوزادی جهان به ما ارائه دهد، یعنی زمانی که سیاهچالههای جفتی گستردهتر و بیشتر از حال حاضر بودند.
این کشف جدید چگونه انجام شد؟
جفتهای کهکشانی کوچک هستند که باعث میشود نشانههای نوری آنها ضعیفتر باشد و به سختی دیده شود. این موضوع، مشاهدات را برای منجمان چالش برانگیز میکند. این کهکشانها از ستارگانی تشکیل شدهاند که جرم کلی آنها کمتر از سه میلیارد برابر خورشید است، در حالی که کهکشان راه شیری ما حدود ۶۰ میلیارد برابر خورشید جرم دارد.
بنابراین برای انجام این کشف، منجمان مجبور شدند دادههای تلسکوپهای مختلف را ترکیب کنند. به عنوان مثال از نتایج پرتوی ایکس رصدخانه چاندرام، نتایج نوری از تلسکوپ کانادا-فرانسه-هاوایی و نتایج فروسرخ از رصدخانه WISE استفاده کردند.
«آبل ۱۳۳» یک کهکشان دوگانه باشکوه است که اخیراً ادغام شده است و لقب میرابیلیس(Mirabilis) را به خود اختصاص داده است. این نام یک ادای احترام به مرغ مگسخوار در خطر انقراض است که به دُم بلندش شناخته میشود و به این خاطر اینچنین نامگذاری شده است که جریانهای زیبای حاصل از ادغام دو کهکشان شبیه به میرابیلیس میشود.
در مورد کهکشان دوگانه «آبل ۱۷۵۸S» اما دو کهکشان هنوز به اندازه آن یکی جفت به هم نپیوستهاند. بنابراین دو نام مستعار به نامهای Vinteul و Elstir به آنها داده شده است. به نظر میرسد که این دو کهکشان در حال حاضر توسط پلی از گاز و ستاره به هم متصل شدهاند و هنوز به طور کامل با هم ادغام نشدهاند.
بینشهای جدیدی در مورد ستاره و تشکیل سیاهچاله
اولیویا هولمز اخترفیزیکدان دانشگاه آلاباما با مقایسه کهکشانهایی که میلیاردها سال پیش با یکدیگر برخورد کردهاند با کهکشانهای موجود امروزی در حال بررسی سوالاتی در مورد روابط بین ستارهای بین اجداد کهکشانی است که میتواند بینشی در مورد سیاهچالهها و شکلگیری ستارهها ارائه دهد.
علاوه بر این، با مطالعه سیستمهایی با ساختار مشابه در جهان کنونی میتوانیم نحوه شکلگیری و تکامل کهکشان راه شیری را تصویر کنیم.
محققان با این دانش ممکن است بتوانند به معماهای باقی مانده پیرامون کهکشان راه شیری خودمان نیز پاسخ دهند.
جیمی ایروین از دانشگاه آلاباما همچنین افزود که مشاهدات بعدی، آنها را قادر میسازد تا فرآیندهای حیاتی درک سیاهچالهها و کهکشانها را در در دوران نوزادی مطالعه کنند.
این پژوهش در مجله Astrophysical منتشر شده است.
