اعتراضات جنبش کاروان آزادی در آمریکای شمالی که با سیاستهای کرونایی دولت از جمله واکسیناسیون اجباری مخالفت میکنند جدیتر شده است. معترضان که تعداد قابلتوجهی از آنها رانندگان کامیون هستند، بزرگراهها در مرز آمریکا و کانادا را مسدود کردهاند که این اقدام منجر به ایجاد اختلال در تأمین قطعات کارخانههای خودروسازی و تعطیلی اجباری آنها شده است.
اعتراضات در روز ۲۹ ژانویه در کانادا در واکنش به اعلام قوانین جدید برای عبور از مرز بین آمریکا و کانادا آغاز شد، که طبق آن تنها رانندگان واکسینهشده میتوانند آزادانه از آنجا عبور کنند و رانندگان واکسینهنشده پس از بازگشت از کانادا ملزم به گذراندن قرنطینه دو هفتهای هستند. این جنبش که هدفش در ابتدا حذف این محدودیتها و سایر محدودیتهای کرونایی بود، به سرعت تبدیل به یک جنبش سیاسی شد. معترضان خواستار استعفای دولت جاستین ترودو شدند، که به ایدههای چپگرا و آزاردهنده برای طبقه کارگر محافظهکار شهرت دارد. در همین حین، نخستوزیر همراه با خانواده خودش در پناهگاه مخفی شد، که این کار منجر به افزایش عصبانیت معترضانی شد که مرکز اتاوا پایتخت کانادا را اشغال کرده بودند.
ترودو امیدوار بود که اعتراضات خودبخود فروکش کنند، اما این اتفاق نیفتاد. این هفته وضعیت بحرانی شد، چون معترضان شروع به مسدود کردن جادهها کردند. پل سفیر در امتداد رودخانه دیترویت، شریان اصلی حمل و نقل، که شهر آمریکایی دیترویت و شهر کانادایی ویندزور را به یکدیگر متصل میکند، مسدود شده است. تقریباً یک چهارم محمولههای انتقالی بین دو کشور از این پل عبور میکند.
دیترویت مرکز اصلی صنعت خودروسازی آمریکا است و نقش مهمی در تأمین قطعات از کانادا و به سوی کانادا دارد. اکنون کارخانههای خودرو در هر دو طرف مرز، که پیش از این به شدت تحتتأثیر کمبود جهانی ریزتراشه قرار گرفته بودند، اکنون در آستانه اختلال فیزیکی در زنجیرههای تأمین قرار دارند. تاکنون فورد، جنرال موتورز، استلانتیس، تویوتا و هوندا تعطیلی یا توقف تولید جزئی در کارخانههای خود به دلیل بروز این مشکل را اعلام کردهاند.
این مسئله با این واقعیت تشدید شده است که “کاروان آزادی” توانسته به یک جنبش بینالمللی تبدیل شود –کامیونداران علیه مدیریت ضعیف مقامات در جریان شیوع کرونا در اروپا، استرالیا و نیوزیلند تظاهرات میکنند و انواع جنبشهای افراطی مانند همیشه به این جنبش پیوستهاند و سردرگمی عمومی را افزایش دادهاند.