دوج چارجر ۱۹۶۸ یک نماد به شمار می‌رود اما زمانی که این خودرو را با ایده‌های رالف گیلز مدیر طراحی استلانتیس ترکیب کنید نتیجه‌ای فوق‌العاده حاصل خواهد شد. با قدرت ۱۰۰۰ اسب بخاری و بدنه‌ای کاملاً فیبر کربنی، این هیولا با نام هلوکینیشن خودنمایی می‌کند. پیشرانه ۸ سیلندر هلفانت ۱۰۰۰ اسبی و گیربکس ۸ سرعته اتوماتیک ساخت ZF تنها شاخصه‌های مهم این چارجر نیستند. این قدرت به لطف نصب سوپرشارژر ۳ لیتری با بوست بالا و تغییرات چشمگیر دیگر به دست می‌آید.
بدنه این چارجر ۱۹۶۸ تقریباً به‌صورت کامل از فیبر کربن پوشانده شده است و یک پوشش شفاف نیز بر جذابیت‌های آن تأکید دارد. کاپوت خودرو کاملاً سفارشی بوده و توسط شرکت اسپید کور توسعه یافته است. این شرکت همچنین متریال سبک‌وزن دیگری را برای چارجر در نظر می‌گیرد. رینگ‌های سفارشی HRE با نام هلوکینیشن در جلو ابعاد ۱۹ اینچی و در عقب ابعاد ۲۰ اینچی دارند. همراه این رینگ‌ها نیز لاستیک‌های بسیار پهن میشلین پایلوت اسپرت ۴S دیده می‌شوند که به انتقال بهینه قدرت به آسفالت کمک شایانی خواهند کرد.
برای چنین هیولای پرقدرتی باید ترمزهای قوی‌تری را در نظر گرفت و به همین خاطر کالیپرهای ترمز برمبو با ۶ پیستون در جلو وظیفه توقف را بر عهده گرفته‌اند. چراغ‌های عقب LED نیز به‌صورت سفارشی تولید شده‌اند. یک سیستم اگزوز خاص شرکت اسپید کور نیز صدای فوق‌العاده‌ای را ارائه می‌کند. گیلز پروژه تولید این هیولا را هدایت می‌کند و کابین نیز دستخوش تغییر می‌شود. در این بخش می‌توانید شاهد ترکیب طراحی سنتی با ویژگی‌های مدرن باشید. پشت آمپرهای آنالوگ و کلاسیک در پشت فرمان به همراه نشان بزرگ هلفانت جزو موارد قابل‌ذکر هستند.
ما تاکنون خودروهای عضلانی متنوعی را خدمت شما عزیزان معرفی کرده‌ایم اما این یکی واقعاً فرق می‌کند. رالف گیلز همان فردی بود که طراحی دوج مگنوم، کرایسلر ۳۰۰C و دوج وایپر به‌روز شده را هدایت کرده است.
