میناکاری و هنر مینا کاری هنری با پیشینه‌ای در حدود پنج هزار سال است که برای زیبایی بخشیدن زیور آلات و ظروف مختلف استفاده می‌شده‌است. این هنر ترکیبی از آتش و خاک است که با هنر نقاشی آمیخته می‌گردد و نقش‌های زیبایی را می‌آفریند. به گفته برخی کارشناسان و در پی تطبیق دادن میناکاری‌های بیزانس با آثار ایرانی، این هنر در ایران شکل گرفته و سپس به دیگر کشورها رفته‌است. البته در اروپا آثاری باستانی یافت شده که پیشینه‌ای بسیار طولانی دارند. برای نمونه شش انگشتر طلا مربوط به سیزده سده پیش از میلاد در قبرس یافت شده که نمونه‌ای از میناکاری مرصع می‌باشند.[۲] همچنین مجسمه معروف زئوس که در یونان پیدا شده مربوط به پانصد سال پیش از میلاد می‌باشد.
شاید برایتان جالب باشد که بدانید این گلدان اسلیمی میناکاری در چندین مرحله رنگ‌آمیزی و در کوره قرار داده شده تا به مرحله عرضه برسد، شاید ارزش آن هم به دلیل زحمت زیاد، دقت و ریزه‌کاری‌های زیاد آن باشد. به تزیین فلزات به ویژه فلزهای قیمتی و نیمه‌قیمتی مانند مس با رنگ های مینایی، میناکاری یا مینیاتور روی آتش می‌گویند. به طور کلی مینا، هنر خاک و آتش است که با رنگ‌های درخشان روی فلز کار می‌شود. سابقه این هنر به هزار و پانصد سال پیش برمی‌گردد و اصفهان مهد این هنر محسوب می‌شود.
هنر میناکاری در ایران بیش از نقاط دیگر تجلی یافته و قدیمی‌ترین نمونه‌هایی که از هنر میناکاری در موزه‌های دنیا وجود دارد به دست ایرانیان ساخته شده است. رنگ‌های مینایی از اکسیدهای فلزی که با مواد شیشه‌‌ای مخلوط شده‌اند، ساخته می‌شوند و پس از قرار دادن روی فلز، در کوره پخته می‌شوند. روی اشیا طلایی و نقره‌ای هم می‌توان میناکاری کرد ولی اساسا میناکاری روی فلز مس انجام می‌شود. این هنر شامل فعل و انفعلات پیچیده شیمیایی است و یک هنر آزمایشگاهی محسوب می‌شود. برای ساخت ظروف میناکاری‌شده، هنرمند میناکار با دقت تمام و با مهار آتش و حرارت در تمامی مراحل تولید، حضور موثر دارد.
مشخصات
-
ابعاد اثر
۲۰ سانتی‌متر
-
وزن
۲۰۰ گرم
-
جنس بدنه
مس
-
کاربرد
تزئینی
,مصرفی
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.