تنبک (تنبک، دمبک، دنبک یا ضرب) یکی از سازهای کوبه ای ایرانی است، این ساز پوستی از نظر ساز شناسی جز طبلهای جام شکل محسوب میشود که از این خانواده میتوان به سازهای مشابه مانند داربوکا در کشورها عربی و ترکیه و همچنین زیر بغلی در افغانستان اشاره کرد.
از آنجایی که وسیله نواختن نوازنده، انگشتان اوست امکان ریزه کاری و نواختنهای ظریف وجود دارد. تنبک معمولا به صورت تک همراه با دیگر سازهای موسیقی استفاده میگردد.
تنبک در چند دهه اخیر پیشرفت چشم گیری کرده به عنوان سازی تکنواز و مستقل مطرح شده است. این پیشرفت مرهون تلاش استادان این ساز است، که در این میان نقش استاد فقید حسین تهرانی به قدری اهمیت دارد که میتوان از او به عنوان پدر تنبک نوازی نوین ایران یاد کرد. بعد از مرحوم تهرانی، بهمن رجبی با نوشتن کتاب برای دوره های ابتدایی، متوسط، عالی، فوق عالی فن تنبک نوازی را تکمیل کرد.
مشخصات
-
ابعاد
27x27x45 سانتی‌متر
-
وزن
۳۰۰۰ گرم
-
ساختار بدنه
فایبرگلس (Fiber-Glass)
-
جنس پوست
پوست شتر
-
نام سازنده
حیدری
-
قطر دهانه بزرگ
۲۷
-
ویژگی های ساز
مهر سازنده
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.