دوربین دیجیتال کاسیو اکسیلیم EX10

برای نخستین بار که در نوامبر سال ۲۰۱۳ خبر معرفی EX10 را شنیدیم، به نظرمان آمد که کاسیو مانور تبلیغاتی زیادی را بر روی آن انجام می دهد. در حقیقت مقداری بیشتر از حد متعارف و با کمی اغراق. به خصوص از نظر تمرکزی که بر روی ویژگی ها و فیچرهای فراوانش کرده بود، کاری کرد که مقداری جا بخوریم. با این حال، با شناختی که بر روی دوربین های کامپکت سطح Enthusiast کاسیو داشتیم، از ویژگی های آن چنانی، مثل توانایی فیلم برداری ۱۰۰۰ فریم بر ثانیه، انواع فیلتر و تایم لپس و چه و چه! اصلا تعجب نکردیم. جالب است که وقتی به وب سایت کاسیو و صفحه ی این دوربین می رویم، همچنان این کمپین فیچری، دیده می شود.  در زمان معرفی، مدام چشممان دنبال آن بود که بفهمیم چه سایز سنسوری در قلب آن قرار گرفته است و تحت تاثیر فیچرهای دیگر قرار نگیریم. خیلی هم زود فهمیدیم. سنسور تصویری ۱۲ مگاپیکسلی، در سایز ۱/۱.۷ اینچ بر روی دوربین کامپکتی که اصلا در جیب جای نمی شود. بدین معنی که با کامپکتی در رده ی Enthusiast های بزرگ جثه طرف هستیم. رقیبی برای دوربین هایی چون کانن G16، نیکون P7800 و فوجی فیلم X20.واقعیت این است که مردم کاسیو را کمتر به عنوان یک تولید کننده ی تراز اول دوربین های دیجیتال قبول دارند. در بازاری که توسط دوربین های کانن، نیکون و سونی قبضه شده است، چرا باید کاسیو را انتخاب کرد. البته باید گفت که از سال ۲۰۱۰ به بعد این روند تشدید شده و در دهه ی اول ۲۰۰۰، کاسیو سهم بیشتری را در بازار داشت. این عقب ماندگی تماما به دلیل کیفیت پایین دوربین های کاسیو نیست و به نظر می رسد که کاسیو تا حد زیادی در بازاریابی ضعیف عمل کرده است. نمی گوییم که کاسیو بهترین دوربین ها را تولید می کند، ولی دست کم دو مدل اخیر کامپکت Enthusiast که آن را در فارسی کامپکت سطح پیشرفته هم می خوانیم، دوربین های خوبی هستند.همانطور که گفتیم، بر روی دوربین EX10 کمپین تبلیغاتی زیادی راه افتاد. از بدنه ی آلیاژ منیزیوم آن گرفته، تا انواع فیلترهای هنری جذاب، توانایی عکاسی تایم لپس، عکاسی پیاپی با سرعت زیاد، قابلیت های Bracketing متنوع و البته فیلم برداری با سرعت های فضایی ۴۸۰ و ۱۰۰۰ فریم بر ثانیه. راستی فراموش نکنیم که Wi-Fi داخلی و قابلیت به اشتراک گذاری آسان تصاویر را هم دارد. خوب واقعیت آن است که اصلا این ها چیزهای جدیدی نیستند و در EX10 هم به بهترین شکل عمل نمی کنند!مهم این است که درون EX10 سنسور تصویر ۱/۱.۷ اینچی قرار گرفته و دست بر قضا، از نوع BSI CMOS هم هست. در نتیجه انتظار داریم که عکس های خوبی بگیرد. عکس هایی در حدود چیزی که از درون دوربین های G16 و P7800 و احتمالا X20 در می آید. پس انتظار داریم که از نظر قیمتی هم تقریبا هم رده باشند. نخستین بار که EX10 را در دست گرفتیم، به نظرمان آمد که بدنه ی فلزی خوبی دارد. گویا از جنس آلیاژ منیزیوم هم هست. از آلیاژ منیزیوم که بگذریم، تقریبا همه ی دوربین های هم رده ی EX10 چنین بدنه های فلزی دارند. گریپ EX10 خیلی خوب نیست و وقتی آن را می گیریم هم بر انگشتمان فشار می آورد و هم اینکه، حسی از خطر افتادن را به ما منتقل می کند. حتی وقتی بند گردنی را بر روی آن قرار دهید، گیره های نگهدارنده ی آن مقداری تیز هستند و به دست فشار می آورند. با فشردن دکمه ی پاور در قسمت بالا، دوربین در عرض یک چشم به هم زدن روشن و آماده ی به کار می گردد. پیچ تنظیم هم در همان قسمت بالا و سمت راست قرار گرفته و به نظرمان خیلی شل و ول است و راحت می چرخد. ای کاش مقداری سفت تر بود. یک بار پیش آمد که ناخواسته، مود عکاسی را با آن عوض کردیم. این قضیه تا حدودی درباره ی حلقه ی دور لنز که وظایف زیادی را می توان به آن واگذار نمود هم وجود دارد. نمایشگر پشت دوربین نیز از نوع چرخنده و کاملا بزرگ و با وجود رزولوشن بالا، نه چندان با کیفیت است. این نمایشگر می تواند به سمت بالا و پایین و کاملا ۱۸۰ درجه چرخش کند که خیلی خوب است. تنها نقطه ی ضعفش این است که وقتی حتی به اندازه ی چند میلی متر، آن را از سر جای خود در می آورید دوربین به سرعت روشن و لنزش از سر جای بیرون می آید. خیلی این موضوع را دوست نداریم. بعلاوه ی اینکه در پشت نمایشگری که باز می شود، پایه ای قرار دارد که آخرش نفهمیدیم آیا یک پایه ی نگهدارنده است یا چیزی دیگر. به هر صورت خیلی از آن خوشمان نیامد. این قضایا بعلاوه ی شل و ول بودن پیچ تنظیم و حلقه ی دور لنز و ناگفته نماند، دایل قسمت پشتی دوربین، بعلاوه ی گریپ کوچکی که وجود دارد، حسی از عدم اطمینان را به ما منتقل می کند. حسی که می گوید، وقتی دوربین را در دست نگه داشته اید، هر لحظه ممکن است دکمه یا کنترلی بر روی آن را بفشارید و عملکردی را فعال یا غیر فعال کنید. به طور کلی EX10 دوربینی نیست که خیلی دوست داشته باشید آن را در دست نگه دارید. یک پدیده ای که پس از روشن کردن دوربین، خیلی دوستش داریم، تراز الکترونیکی است که بر روی نمایشگر ظاهر می شود. با این تراز همواره می توانید مطمئن باشید که دوربین را راست یا کج نگه داشته اید. لنز دوربین هم در نوع خودش جالب است. بر روی لنز درپوشی قرار دارد که قابل در آوردن از جای است. وقتی درپوش بر روی دوربین است، پس از روشن کردن دوربین، لنز از بین چهار تیغه ی پلاستیکی بیرون می زند که ما را به یاد پنجره ای بزرگ در زیر دریایی ناتیلوس می اندازند. این تیغه ها باعث شده اند که مقداری ظاهر دوربین پیچیده بشود و دوستشان نداریم. به هر صورت بهتر بود که مانند بسیاری از دیگر دوربین ها، کاوری داخلی بر روی آن وجود می داشت. در حقیقت باید گفت که اگر می خواهید با این دوربین به ساده ترین شکل ممکن و به صورت Point to Shoot عکاسی کنید، باید پیچ تنظیم را بر روی مود Premium Auto Pro قرار دهید. این احتمالا همان اتوماتیک هوشمندی است که بر روی دوربین های دیگر برندها می بینیم. در غیر این صورت، از مودهای دستی P,A,S,M که بگذریم، مود Art را خیلی دوست داریم. در این مود می توانید از بین ۱۱ فیلتر هنری انتخاب کنید و بعضی از آن ها واقعا بامزه هستند. برای مثال بر روی فیلتر Fish Eye، از دوستان خود عکس های بامزه و خنده داری گرفتیم. فیلتر HDR هم کاملا می تواند کاربردی و مفید باشد. با بقیه چندان ارتباطی برقرار نکردیم. به هر صورت مود Art با فیلترهای خلاقانه اش، چیزهایی هستند که می توان در فوتوشاپ یا برنامه های ویرایش عکس، پس از انتقال عکس ها به کامپیوتر، تبلت یا گوشی هم آن ها را اعمال کرد. با این حال وجود آن ها بر روی دوربین هم می تواند مفید باشد. مود BS یا همان Best Shot هم پدیده ای به همین شکل است. از آن جا می توانید یک سری مودهای عکاسی، که شامل پانوراما و عکاسی در شب و عکاسی از کودک و حیوانات خانگی می شود را نیز انتخاب کنید. در کل حدود ۳۰ مود در این جا وجود دارد. به نظر ما در کل مفیدترینشان می تواند همان پانوراما، Blurred Background و البته، HS Best Selection باشد. این آخری کاری می کند که وقتی از چهره ی افراد عکاسی می کنید، تعداد زیادی عکس پشت سر هم گرفته می شود و سپس دوربین به صورت خودکار بهترین عکس را از میان آن ها بر می گزیند. بر روی مود BKT یا همان Bracketing، می توانید عمل برکتینگ را تقریبا بر روی هر چیزی انجام دهید. از وایت بالانس گرفته تا فوکوس، دیافراگم، سرعت شاتر، ایزو، غلظت رنگ، کنتراست و ترکیبات این ها. در ضمن چهار مود اتوماتیک هم وجود دارد که پس از برکتینگ، عکس ها را با یکدیگر ترکیب می کند. احتمالا مود TL یا همان تایم لپس یکی از جذاب ترین ها است. وقتی دوربین را بر روی این مود می گذارید، می توانید عمل عکاسی تایم لپس را انجام دهید و همان جا فیلم با کیفیت Full HD را تحویل بگیرید. برای عکاسی تایم لپس هم مودهای مختلفی وجود دارد. از ابرها گرفته تا تایم لپس شب و معمولی و HDR.یکی از امکانات جالبی که این دوربین دارد، حلقه ی تنظیم دور لنز است. شما می توانید به این حلقه وظایف زیادی را محول کنید تا با چرخاندنش، کارهای دلخواه شما را انجام دهد. این کار می تواند از طریق فشردن دکمه ی Ring در پشت دوربین انجام شود. وظایفی که می توانید به حلقه بدهید، می تواند شامل زوم، تنظیم جبران نوردهی، تنظیم وایت بالانس یا تنظیم شدت اعمال فیلتر خلاقانه باشد. به جز دکمه ی شاتر بالای دوربین، در قسمت کنار لنز هم یک دکمه ی شاتر دوم وجود دارد. برای اینکه از فیلم برداری هم گفته باشیم، واقعیت این است که فیلم برداری با کیفیت خیلی خوبی صورت می گیرد. فیلم برداری Full HD این دوربین کاملا در حد انتظار است و نقص خاصی در آن مشاهده نمی شود. اما جالب تر از همه، فیلم برداری پرسرعت آن است. البته همانطور که گفتیم این فیلم برداری سریع بر روی دوربین های کاسیو پدیده ی نوینی نیست. با این حال این دوربین می تواند با سرعت ۱۰۰۰ فریم بر ثانیه فیلم برداری کند. البته فقط با رزولوشن 224X64 پیکسل. امکان فیلم برداری با سرعت ۴۸۰ فریم بر ثانیه، ۲۴۰ و ۱۲۰ فریم بر ثانیه در رزولوشن های بالاتر هم وجود دارد. در کل فیلم برداری سریع این دوربین می تواند در نوع خود بامزه، یا در جاهایی هم کاربردی باشد. به طور کلی به نظرمان می رسد که دوربین رابط کاربری فیزیکی و مجازی خیلی قابل فهم و آسان استفاده ای دارد. ولی متاسفانه ارگونومی آن اصلا خوب نیست. خواهر کوچکتر این دوربین، دوربین ZR1200 است. دوربینی که در رده ی دوربین های کامپکت Enthusiast کوچک جثه قرار می گیرد. چیزی مثل دوربین های کانن S120، نیکون P330 و فوجی فیلم XQ1. این ها دوربین هایی هستند که در جیب هم جای می گیرند. منتها نمی دانیم چرا کاسیو همچنان عادت نصب سنسورهای تصویر کوچک ۱/۲.۳ اینچی بر روی کامپکت های Enthusiast خود را ترک نکرده و بدین ترتیب از نظر کیفیت عکس ها کاملا از آن رقبا عقب می ماند. در استودیوی کوچکی که برای تست کیفیت دوربین ها ساختیم، توفیق شد که عکس های این دوربین را با عکس های دوربین G16 مقایسه کنیم. در شرایط کاملا یکسان، وایت بالانس اتوماتیک، نورسنجی Evaluative، فوکوس اتوماتیک و دیافراگم F/8.0. تنها چیزی که تفاوت می کرد، ایزو بود که بر روی هر دو دوربین از ۱۰۰ تا ۶۴۰۰ تست را انجام دادیم. بعلاوه در این تست، سعی می کردیم که جبران نوردهی را بر روی ۰ نگه داریم. البته این کار در دوربین G16 آسان بود چرا که اهرم وجود داشت. با این حال این اهرم یا در دوربین EX10 وجود ندارد یا آن قدر پیدا کردنش سخت است که نتوانستیم فعالش کنیم. در عوض دوربین فقط با اخطارهایی متنی، که عکس Over Exposed یا Under Exposed است به ما هشدار می داد. به همین دلیل نیز عکس دو دوربین در ایزوهای یکسان، نوردهی های لزوما یکسانی نداشت. متاسفانه بر روی دوربین EX10 نتوانستیم آپشنی برای عکاسی صرفا Raw بیابیم و این آپشن تنها به همراه عکس JPEG ارائه می شد. به هر صورت در زیر، عکس JPEG دو دوربین که قسمتی کراپ شده از استیج تست کیفیت عکسمان است را قرار داده ایم. این عکس با هر دو دوربین در ایزوی ۱۶۰۰ و دیافراگم F/8.0 در فرمت JPEG گرفته شده است. مقداری تفاوت در نوردهی به دلیل نبود اهرم جبران نوردهی مشاهده می شود. با این حال به طور کلی چیزی که می توان مشاهده کرد، مقداری تفاوت رنگ و کنتراست و اندکی در مقدار نویز و در کل کیفیت عکس است. واقعیت این است که طبق پیش بینی، به دلیل سایز سنسور یکسان و اینکه هر دو سازنده ی دوربین، مطمئنا می توانند پردازنده های خوبی بسازند و اپتیک های مناسبی را بر روی دوربین های خود قرار دهند، کیفیت عکس ها خیلی نزدیک است و می توان گفت که مقداری G16 بهتر است. بنابراین خیالتان راحت باشد که از نظر کیفیت عکس دست کم در شرایط استانداردی که ما عکاسی کردیم، EX10 به کانن G16 خیلی شبیه است. با این حال پس از یکی دو روز در دست گیری EX10، وقتی کانن G16 را در دست گرفتیم احساس خوشحالی داشتیم چرا که G16 واقعا ارگونومی بهتری دارد.Casio EX10, ISO 1600, F/8.0Canon G16, ISO 1600, F/8.0به طور کلی باید گفت که EX10  بر لبه ی خطرناکی قرار دارد. از طرفی در این رده، دوربینی چون سونی RX100 و RX100 II قرار دارند که البته قیمت کاملا بالاتری دارند و در قلب آن ها، سنسور تصویر بسیار بزرگ ۱ اینچی قرار گرفته است. در طرف دیگر هم رقبای کانن و نیکون و فوجی فیلم هستند. بنابراین EX10 محکوم است که خوش قیمت باشد. از کیفیت عکس های EX10 راضی هستیم و در حد انتظار است. ولی ارگونومی نا امید کننده ای دارد و فیچرهایی بامزه. به هر صورت اگر به دنبال افکت فیش آی و فیلم برداری ۱۰۰۰ فریم بر ثانیه بر روی یک دوربین کامپکت هستید، EX10 را بخرید.