دوربین دیجیتال نیکون مدل D4 بدون لنز

در چکیده ی بالا، به تعدادی از بهبودها و تفاوت های D4 با مدل پیشین پرداختیم. D4 را که می توان رقیب مستقیم دوربین کانن 1Dx دانست، دوربین فول فریم و کاملا حرفه ای مناسب عکاسان ورزشی، طبیعت و در کل هر عکاسی که قصد فعالیت در سطح نخست دنیا را دارد می باشد. خیلی از ویژگی های آن نیز مشابه و یا نزدیک 1Dx می باشد. اینک D4 از سیستم نورسنج جدید ۹۱,۰۰۰ پیکسلی بهره می برد که نسبت به مدل پیشین ارتقاء خیلی خوبی داشته است. سنسور نورسنج این دوربین برای کارهایی بیش از واقعا نورسنجی استفاده می شود و نقش بسیار موثری را در تعقیب سوژه، تعیین تراز سفیدی و Active D-Lighting ایفا می کند. همچنین باعث می شود که دوربین بتواند حتی در هنگام عکاسی از طریق چشمی اپتیکال هم عمل تشخیص چهره را انجام دهد. اما در طراحی بدنه و ارگونومی هم تغییراتی را شاهد هستیم. درست همانن کانن 1Dx، دو Joy Stick بر روی این دوربین قرار گرفته اند که Joy Stick دومی برای آسانی کار با دوربین در عکاسی به صورت پرتره می باشد. یک دکمه ی Function هم در کنار دکمه ی شاتر عمودی کار گذاشته شده است. نیکون در ارگونومی D4 نیز یک سری تغییرات بوجود آورده است. اکنون دکمه ی شاتر D4 در زاویه ی بهتری قرار دارد. در حقیقت این دکمه ی شاتر با زاویه ی ۳۵ درجه نسبت به خط عمود قرار گرفته است که کار کردن با آن راحت تر از کار کردن با شاتر ۲۸ درجه ای است. همچنین در ارگونومی در دست گیری دوربین به صورت پرتره نیز تغییراتی بوجود آمده است. اما یک ویژگی کاملا فوق العاده که می تواند صاحبان دوربین های D3 و D3s را از دوربین خود مایوس کند، دکمه های با نور پس زمینه بر روی D4 است. به هر صورت D4 دوربینی است که برای عملکرد در شرایط نوری ضعیف ساخته شده، بدین معنی که عکاس احتمالا در شرایط تاریکی یا نزدیک به تاریکی قرار دارد. به همین دلیل نیز دکمه های اطراف نمایشگر D4 دارای نور پس زمینه هستند. D4 از سنسور فوکوس خودکاری کاملا جدید بهره می برد. هرچند که در تبلیغات دوربین به این صورت ادعا شده که D4 توانایی فوکوس خودکار در شرایط نوری ضعیف تری را نسبت به مدل پیشین دارد، ولی این همه ی ماجرا نیست. بلکه اکنون D4 توانایی این را دارد که حتی در هنگام کار کردن با لنزهای کندتر هم فوکوس سریعی انجام دهد. اما آن طور که پیش تر گفتیم، D4 دوربینی است که می تواند کاملا مورد علاقه ی فیلم برداران و فیلم سازان حرفه ای قرار گیرد. این دوربین توانایی ضبط ویدیویی 1080p Full HD در سرعت ۳۰ فریم بر ثانیه را دارد و قابلیت های بسیار خوبی را نیز در فیلم برداری ارایه می دهد. ویدیوها در فرمت AVI و کدک H.264 ذخیره می شوند. D4 نخستین دوربینی است که از کارت های حافظه ی جدید XQD استفاده می کند. شیار کارت حافظه ی XQD در کنار شیار کارت حافظه ی CF قرار گرفته است. این کارت حافظه نه تنها کوچک تر، بلکه سریع تر از کارت حافظه های CF می باشد. XQD سرعت خواندن و نوشتن تا حدود ۱۲۵ مگابایت بر ثانیه را ارایه می دهد. نمایشگر این دوربین نیز از D3s کمی بزرگتر و با کیفیت تر می باشد. اینک نمایشگر ۳.۲ اینچی آن کیفیت ۹۲۰,۰۰۰ پیکسل را ارایه می دهد که عالیست. سنسور نورسنج آن نیز نه تنها روشنایی نمایشگر، بلکه میزان غلظت رنگ ها، کنتراست و گاما را هم تنظیم می کند. به هر صورت همانطور که گفتیم، D4 نسبت به مدل پیشین خود مدلی انقلابی نبوده. پیشرفت هایی که در آن می بینیم هم غیر قابل انتظار نبوده اند ولی به هر صورت همه ی این بهبودهای نسبتا کوچک هم باعث شده اند که D4 تبدیل به رقیب مستقیم دوربین Canon EOS 1Dx بشود. اما برای به بازار آمدن هر دو دوربین و مقایسه ی دقیق و مو به موی این دو باید صبر کنیم. به روز رسانی: Nikon D4 دقیقا ۲.۵ سال پس از مدلی انقلابی به نام D3s معرفی شده است. به همین دو دلیل؛ یعنی تاخیر زمانی نسبتا زیاد و فوق العاده بودن مدل پیشین، انتظارات از D4 فوق العاده بالا رفته است. اما در کمال تعجب شاهد آن هستیم که گستره ی حساسیت سنسور دقیقا همانی است که بر روی D3s هم بود، مگاپیکسل یا همان رزولوشن سنسور تصویر هم که حدود نصف دوربین ارزان قیمت تر D800 است و شارژدهی باتری آن نیز کمتر از D3s می باشد. در ادامه ی نقد و بررسی مقایسه های بیشتری را بین D4 و D3s که بهترین دوربین سال ۲۰۰۹ شد؛ انجام می دهیم. همانطور که پیش تر هم توضیح داده بودیم، ممکن است در یک نگاه متوجه تفاوت بین D4 و D3s نشوید. در ضمن هرچند که معمولا این طور از فن آوری انتظار می رود که در صورت پیشرفته تر شدن باعث کوچک تر شدن وسایل می شود، ولی این در مورد D4 صادق نبوده و این دوربین همچنان یک غول بزرگ است. البته باید گفت که وزن این دوربین حدود ۷۰ گرم از مدل پیشین کمتر می باشد. البته سعی نمی کنیم که خیلی بیشتر درباره ی طرز چینش دکمه ها و کنترل ها توضیح دهیم و همان قدر که پیش از این گفته بودیم کافیست. با این حال می توان گفت که به دلیل توانایی های خیلی بیشتر این دوربین در فیلم برداری، چینش دکمه ها هم (البته نه خیلی زیاد) طوری تغییر کرده تا برای این کار مناسب شود. اما D4 اکنون مجهز به پورت Ethernet شده است که بتوانید کابل شبکه را به آن متصل کنید و عکس ها و فیلم هایی که گرفته اید را خیلی سریع منتقل کنید. شاید بزرگترین تغییر در این قسمت را بتوان در تعویض شیارهای دوقلوی کارت حافظه ی CF با دو شیاری که می توانند از CF و XQD پشتیبانی کنند دید. شاید اکنون XQD چندان استفاده نشود ولی در یکی دو سال آینده مطمئنا آپشن خیلی هوشمندانه تری به نظر خواهد رسید. بنابراین اگر هم اکنون بخواهید از دو کارت حافظه ی CF استفاده کنید باید همواره یکی از آن ها را در جیب خود داشته باشید. پیش از اینکه به سراغ دیگر ویژگی های D4 برویم، به سراغ یک ویژگی می رویم که در Canon EOS 5D Mark III ما را شگفت زده کرد و آن چیزی نبود به جز مود عکاسی بی صدا یا همان Quiet mode. در D4 برای اینکه بر روی این مود بروید، می بایست پیچ تنظیم قسمت بالا و سمت چپ دوربین را بر روی مود Q بگذارید. در این حالت هر بار که انگشتتان را بر روی دکمه ی شاتر می فشارید، فقط یک عکس می توانید بگیرید که البته آن هم با تاخیر شاتر نسبتا زیاد. در کل می توان گفت که در این مود فقط تا ۲۰ درصد از صدا کاهش می یابد و باقی آن نیز به جای صدای کلیک معمولی به صدایی تبدیل می شود شبیه به این که گویی یک تکه گل یا ماده ی لزج را به یکباره به دیواری می کوبید! در حقیقت شاید این صدا بیشتر از صدای شاتر معمولی جلب توجه کند. در این مورد واقعا عملکرد کانن بهتر بوده و Mark III مود عکاسی Quite موثرتر و ساکت تری دارد.از نظر کیفیت عکس در ایزوهای بالا باید گفت که درست همانند Canon EOS 5D Mark III و Nikon D3s شما می توانید با D4 در ایزو ۲۵,۶۰۰ عکس هایی کاملا با کیفیت و قابل استفاده بگیرید. البته عکس هایی که در این حساسیت گرفته می شوند همچنان بهتر است که در پرینت های کوچکتر استفاده شوند ولی در عکس های ایزوی ۱۲,۸۰۰ به پایین دیگر هیچ حرفی برای استفاده در سایز کامل باقی نمی ماند. حتی عکس های ایزو ۵۱,۲۰۰ هم برای وب کاملا قابل استفاده هستند. این در حالیست که در مود Hi می توانید به حساسیت های ۱۰۲,۴۰۰ و ۲۰۴,۸۰۰ هم دسترسی پیدا کنید که می توانند در FREEZ! کردن سوژه در موقعیت های ضعیف نوری کاملا موثر باشند. ولی صادقانه بگوییم که این عملکردها آن طور که در سال ۲۰۰۹ و بر روی دوربین D3s دیدیم شگفت انگیز نیستند. به هر صورت در آن زمان D3s یک سر و گردن از رقبای خود بالاتر بود. این در حالیست که ۲.۵ سال بعد، D4 از نظر کیفیت عکاسی در ایزوهای بالا تفاوت چندانی با D3s نمی کند. البته قضیه در فوکوس خودکار متفاوت است و D4 در شرایط تاریک تر نسبت به D3s می تواند فوکوس خودکار سریع تر و دقیق تری انجام دهد و حتی در شرایطی که D3s توانایی فوکوس خودکار ندارد این کار را بکند، ولی به هر صورت در کیفیت عکس این طور نیست. اما جدا از عکاسی، بزرگترین تغییرات نسبت به D3s در فیلم برداری بوجود آمده است. البته همچنان فوکوس خودکار در حین فیلم برداری ممکن نیست ولی توانایی ضبط ویدیویی 1080p Full HD با سرعت ۳۰ فریم بر ثانیه و در کلیپ های ۳۰ دقیقه ای عالی هستند. این در حالیست که D3s فقط می توانست ویدیوهای 720p HD ضبط کند و آن هم فقط به مدت زمان ۵ دقیقه. در یک کلام باید گفت که ویدیوهای Full HD این دوربین فوق العاده هستند و اثر Jelly هم به هیچ وجه مشاهده نمی شود. امکان اتصال میکروفون اکسترنال هم عامل دیگری است که می تواند فیلم برداران حرفه ای را که به دنبال یک DSLR برای فیلم برداری می گردند را وسوسه کند. این در حالیست که با وجود Canon 5D Mark III و Nikon D800 که رقبایی کاملا ارزان قیمت تر هستند، D4 برای رقابت در این زمینه واقعا با مشکل مواجه خواهد شد. همانطور که اشاره کردیم، شارژدهی باتری لیتیوم-یونی D4 در هر بار شارژ کامل کمتر از D3s است. در حالی که باتری EN-EL4 بر روی D3S توانایی شارژدهی برای گرفتن تا ۴۲۰۰ عکس بر طبق استانداردهای CIPA را داشت، باتری EN-EL18 این دوربین می تواند در هر بار شارژ کامل تا ۲۶۰۰ عکس بگیرد. البته تست های CIPA بدین طریق هستند که با یک بار فشردن دکمه ی شاتر یک عکس می گیرند، سپس چند ثانیه صبر می کنند و عکس بعدی را می گیرند و به همین ترتیب پیش می روند تا شارژ باتری تمام شود. ولی ظاهرا و طبق ادعای نیکون، وقتی خیلی سریع تر عکاسی کنید؛ باتری EL18 شارژدهی بیشتری می کند. حتی EL18 باتری گران قیمت تری نیز هست. با این حال هرچند که نیکون این طور ادعا کرده ولی ما فکر می کنیم که همچنان شارژدهی D4 کمتر از D3s می باشد که این بسیار بد است. در کل باید گفت که می رفتیم تا D4 را خیلی دوست داشته باشیم، ولی حقیقت این است که پس از تست هایی که انجام دادیم، واقعا از نظر مهم ترین ویژگی یعنی کیفیت عکاسی، تغییر چندانی را نسبت به D3s مشاهده نکردیم. هرچند که D3s رزولوشن ۱۲.۱ مگاپیکسل و D4 رزولوشن ۱۶ مگاپیکسل را ارائه می دهد. در ضمن شارژدهی باتری کمتر D4 نیز واقعا نا امید کننده است. هرچند که مقداری بهبود ارگونومی و کنترل ها، فوکوس خودکار در شرایط نوری ضعیف تر، پورت Ethernet و انقلاب در فیلم برداری ویژگی های خیلی خوبی هستند، ولی با این حال همچنان D4 در ذهنمان چیز دیگری بود. به خصوص اینکه D4 دوربین خیلی گران قیمتی نیز هست. بنابراین اکنون صاحبان D3s سر از پا نمی شناسند چرا که دوربین آن ها دست کم از نظر کلاس عکس برداری قدیمی نشده است!