یک ریاضی‌دان ثابت کرد که مردم قبایل وانواتو بی‌آنکه بدانند در ترسیم هنر باستانیِ نقاشی روی شن، از اصول شاخه‌ای از ریاضی به نام نظریه گراف پیروی می‌کنند.
هنر باستانی نقاشی روی شن که میراث مردم «وانواتو» بوده، فرضیات ما درباره ریاضیات را به چالش کشیده است. این نقش و نگار‌های پیچیده متشکل از شبکه‌ای از خطوط افقی و عمودی است که با حرکت مداوم انگشت بی‌آنکه حتی یک بار از روی شن برداشته شود، خلق می‌شود.
کشف قواعد ریاضی حاکم بر این نقوش شنی محصول تلاش شش ساله ریاضیدانی به نام «البن دا سیلوا» (Alban Da Silva) است.
وی در جریان این تحقیقات، با توسعه یک مدل ریاضی نشان داد که نقوش شنی وانواتو از اصول شاخه‌ای از ریاضی به نام نظریه گراف پیروی می‌کند و می‌توان با استفاده از الگوریتم‌ها و معادلات جبر، از الگوی پیچیده این آثار هنری رمزگشایی کرد.
سیال بودن خطوط و پیچیدگی تصاویری که فقط با یک ضربه کشیده می‌شوند، شبیه چالش کشیدن نقاشی بدون برداشتن قلم از روی کاغذ یا همان طرح‌های خطی است.
وانواتو متشکل از ۸۳ جزیره است و هنر نقاشی ماسه‌ای که قدمتی هزاران ساله دارد و شامل کشیدن دایره‌ها و خطوط مداوم و بسته روی خاک فشرده‌شده، ساحل‌های شنی و خاکستر است، از باور‌ها و سنت‌های جوامع ساکن در این کشور تأثیر گرفته است.
تحقیق‌های دا سیلوا نه‌تن‌ها جنبه‌های ریاضی نقاشی روی شن را به رخ می‌کشد، بلکه به فهم ما از رابطه‌ای که میان قبایل بدوی وانواتو و محیط زندگی آن‌ها برقرار است، کمک می‌کند.
همانطور که محققان به کاوش در ابعاد ریاضی و فرهنگی نقوش شنی ادامه می‌دهند، این هنر باستانی همچنان در باب تلاقی ریاضیات و بیان هنری، ذهن را ما را مجذوب خود می‌کند و به چالش می‌کشد.
به رسمیت شناختن این نقوش به عنوان یک هنر گرافیک سنتی اهمیت آن را در حفظ هویت فرهنگی و انتقال دانش سنتی برجسته می‌کند. الگو‌های پیچیده و معانی نمادیشن موجود در این نقاشی‌های شنی، نگاهی اجمالی به تاریخ و سنت‌های غنی مردم وانواتو دارد.
