این تصویر از تلسکوپ فضایی هابل ناسا/ESA نشان می‌دهد که گره‌های غبار تیره در قلب کهکشان مارپیچی NGC ۷۱۷۲ پخش شده است. این کهکشان تقریباً در فاصله ۱۱۰ میلیون سال نوری از زمین در صورت فلکی Piscis Austrinus قرار دارد.
تصویر این هفته از تلسکوپ فضایی هابل کهکشان غبارآلود NGC ۷۱۷۲ را نشان می‌دهد که در فاصله ۱۱۰ میلیون سال نوری از ما در صورت فلکی Piscis Austrinus (ماهی جنوبی) قرار دارد.
دانشمندان تلسکوپ فضایی هابل می‌گویند: مسیر گرد و غباری که در سراسر NGC ۷۱۷۲ می‌گذرد، قلب درخشان کهکشان را پنهان می‌کند و باعث می‌شود که NGC ۷۱۷۲ چیزی بیش از یک کهکشان مارپیچی معمولی که از کنار دیده می‌شود، نباشد.
با این حال، منجمان با بررسی دقیق‌تر چیزی غیرمنتظره پیدا کردند: هنگامی که ستاره‌شناسان NGC ۷۱۷۲ را در سراسر طیف الکترومغناطیسی بررسی کردند، به سرعت متوجه شدند که چیزی بیشتر از آن چیزی است که به نظر می‌رسد NGC ۷۱۷۲ یک کهکشان سیفرت یعنی نوعی کهکشان با نور شدید فعال است.
این تصویر از تلسکوپ فضایی هابل ناسا/ESA نشان می‌دهد که گره‌های غبار تیره در قلب کهکشان مارپیچی NGC ۷۱۷۲ پخش شده است. این کهکشان تقریباً در فاصله ۱۱۰ میلیون سال نوری از زمین در صورت فلکی Piscis Austrinus قرار دارد.
هابل اجرام مانند این کهکشان را در طول موج نور مرئی می‌بیند که همان چیزی است که چشم انسان می‌تواند ببیند. این تصویر با استفاده از دو ابزار آن یعنی دوربین پیشرفته و دوربین میدان وسیع ۳ گرفته شده است.
اما برای درک بیشتر در مورد ساختار این کهکشان، لازم بود طول موج دیگری بررسی شود. در دهه ۱۹۸۰، ستاره‌شناسان، کهکشان را در طول موج مادون قرمز مشاهده کردند که می‌تواند از میان ابر‌های غباری برای مشاهده ساختار‌های زیرین آن نگاه کند. مشاهدات در این طول موج‌ها قلب درخشان کهکشان سیفرت را نشان داد.
تصویر هابل از داده‌های جمع‌آوری شده برای مطالعه هسته‌های فعال کهکشانی استفاده می‌کند، گروهی که شامل کهکشان‌های سیفرت است. هسته‌های فعال کهکشانی، نواحی درخشانی در قلب کهکشان‌ها هستند که به‌نظر می‌رسد به دلیل چگالی ستارگان در آنجا، درخشان‌تر از آن چیزی هستند که می‌توان در نظر گرفت. این مناطق می‌توانند به قدری روشن باشند که از کل بقیه کهکشان روشن‌تر باشند.
