یافته های پژوهش های جدید نشان می دهد که ویژگی های مولکولی مسوول ایجاد سرطان پستان متاستاتیک یا سرطان بسیار پیشرفته است.
دکتر سوزانا گارسیا-رسیو (Susana Garcia-Recio) یکی از پژوهشگران این مطالعات یافته هایی را ارائه می کند که ویژگی های مولکولی مسئول ایجاد و پیشرفت سرطان پستان متاستاتیک است.
سرطان پستان متاستاتیک که سرطان پستان در بالاترین مرحله یا سرطان پیشرفته پستان است، به سرطانی اطلاق می شود که به سایر قسمت‌های بدن گسترش یافته باشد. شایع ترین قسمت‌هایی که دچار متاستاز ناشی از سرطان می شوند عبارتند از کبد، مغز، استخوان ها و ریه ها.
محققان با تمرکز بر درک تفاوت در ریزمحیط هایی که سلول‌های سرطانی را در تومورهای اصلی یا اولیه احاطه کرده اند، در مقابل مکان هایی که تومور متاستاز می کند، بافت تومور را از ۵۵ بیمار مبتلا به سرطان پستان که ۵۱ سرطان در مراحل اولیه و ۱۰۲ در مرحله متاستاز بود، مورد مطالعه قرار دادند. محققان از ابزارهای ژنتیکی پیشرفته برای شناسایی تفاوت های قابل توجه در سلول‌های تومور و ویژگی های ایمنی یا نشانگرهای تغییر در پاسخ ایمنی، بین تومورهای متاستاتیک آنها استفاده کردند.
محققان تغییرات ژنتیکی را کشف کردند که منجر به ایجاد سطوح پایین تر سلول های ایمنی می شود که بتوانند به سلول‌های تومور نفوذ کرده و به آنها حمله کنند که این امر در محل های متاستاتیک شایع تر بود. سطوح پایین تر در دو جزء مرکزی هر پاسخ ایمنی، یعنی سلول‌های T و سلول‌های B، که تا حد زیادی پاسخ ایمنی ضد تومور را هدایت می کنند، قابل توجه بود.
محققان همچنین تفاوت‌های بین مکان‌های مختلف متاستاز را بررسی کردند. متاستاز کبد و مغز در مقایسه با سطوح سلول های ایمنی موجود در متاستازهای ریه، سطوح پایین تری از پاسخ سلول‌های ایمنی را نشان داد.
دکترا گارسیا در ادامه گفت: ما دریافتیم که حدود ۱۷ درصد از تومورهای متاستاتیک بیان ژنی را کاهش داده اند که بر ایمنی سلولی تأثیر می گذارد. این امر تغییرات خاصی در دی ان ای آنها داشته و توانایی سلول های ایمنی برای نفوذ به محیط خود و مبارزه با سلول های سرطانی کاهش یافته است.
او می افزاید: دانش به دست آمده از این تحقیق می تواند پیامدهای بالینی مهمی داشته باشد چراکه از هر هشت زن، یک زن مبتلا به سرطان پستان و یک سوم از کسانی که تشخیص داده می شوند، به سرطان پستان متاستاتیک مبتلا می شوند که نیاز به گزینه های درمانی متنوع دارد.
گارسیا-ریسیو خاطرنشان کرد: احتمالاً باید تفاوت‌های پاسخ ایمنی را در نظر بگیریم که بیماران فردی را بر اساس بیوپسی و همچنین نشانگرهای زیستی سیستم ایمنی آنها درمان می کنیم.
