بیشتر کهکشان‌هایی که در فضا وجود دارند و می‌توانیم آن‌ها را ببینیم، هیچ حلقه‌ای در اطراف خود ندارند. اما این کهکشان به طور عجیبی دو حلقه در اطراف مرکز خود دارد. این کهکشان مارپیچی میله‌ای (Barred spiral galaxy) که NGC 1512 نام دارد، در مرکز خود یک حلقه هسته‌ای (Nuclear ring) دارد که با نور ستاره‌های جوان خود می‌درخشد.
با این حال، بیشتر ستاره‌ها و ابرهای میان‌ستاره‌ای این کهکشان در حلقه‌ای بسیار دورتر از مرکز کهکشان به دور آن می‌چرخند که گوشه‌های تصویر را پر کرده است. این حلقه بر خلاف ظاهری که در این کهکشان دارد، حلقه داخلی (Inner ring) نامیده می‌شود. اگر به این حلقه دقیق‌تر نگاه کنید، می‌توانید مشاهده کنید که حلقه داخلی به دو انتهای میله مرکزی و محو این کهکشان متصل شده است.
به نظر می‌رسد که حلقه‌های کهکشان NGC 1512 با عدم تقارن خود آن و در فرایندی به نام تکامل سکولار (Secular evolution) ایجاد شده است. گرانشی که با عدم تقارن این کهکشان‌ها، از جمله میله مرکزی کهکشان به وجود می‌آید، گاز و غبار میان‌ستاره‌ای حلقه داخلی را به سمت حلقه هسته‌ای می‌کشاند. به علاوه، این فرایند باعث می‌شود که نرخ تولد ستاره‌ها در حلقه هسته‌ای افزایش پیدا کند.

کهکشان NGC1512 و همسایه‌اش
البته باید گفت که مرزهای کهکشان NGC 1512 تا فراتر از این تصویر نیز می‌رود و بازوهای مارپیچی آن تا جایی ادامه پیدا می‌کند که کهکشان همسایه خود، یعنی NGC 1510 را در بر بگیرد. به نظر می‌رسد که این بازوها با تعاملات گرانشی قوی این دو کهکشان با هم به وجود آمده است. احتمال می‌رود که NGC 1512 با این بازوها از کهکشان همسایه خود مواد میان‌ستاره‌ای جذب می کند.

کهکشان NGC 1510 در سمت راست و کهکشان NGC 1512 در سمت چپ
با انتقال پیوسته گاز و غبار به کهکشان بزرگتر، NGC 1510 نیز شروع به تولید ستاره‌های جدیدی کرده است که حتی از فرایند تولد ستاره‌های کهکشان بزرگتر قوی‌تر است و به همین دلیل در طیف آبی می‌درخشد.