ناسا ۱۳ منطقه را اطراف قطب جنوب ماه انتخاب کرده است که برای فرود فضانوردان در اولین مأموریت سرنشیندار برنامهی آرتمیس در نظر گرفته شدهاند.
۱۳ مکان اعلام شده شامل نقاط متعددی هستند که میتوانند میزبان فرود ماهنشین «استارشیپ» (Starship) اسپیسایکس باشند. این فضاپیما بهعنوان فرودگر ماه برای مأموریت آرتمیس ۳ درنظر گرفته شده است و برای نخستین بار پس از مأموریت آپولو ۱۷ فضانوردان را به سطح ماه خواهد برد.
«مارک کیراسیچ» (Mark Kirasich) معاون بخش توسعهی آرتمیس دربارهی این مناطق فرود احتمالی گفت: «مقامات ناسا و اسپیسایکس برای تعیین این مکانهای فرود بهطور نزدیک با دانشمندان و متخصصان همکاری داشتهاند. همهی این مناطق مورد توجه دانشمندان هستند و از طرفی محدودیتهای چالشبرانگیز برنامهریزی مأموریت آرتمیس را هم تأمین میکنند.»
این ۱۳ منطقه که هر کدام گسترهای حدود ۱۵ در ۱۵ کیلومتر دارند و عرض جغرافیایی حدود شش درجهی قطب جنوب ماه قرار گرفتهاند، عبارتند از:
لبهی آ دهانهی فوستینی (Faustini Rim A)
قلهی نزدیک دهانهی شاکلتون (Peak Near Shackleton)
خطالرأس اتصال قطب جنوب (Connecting Ridge)
امداد خطالرأس اتصال (Connecting Ridge Extension)
لبهی شماره ۱ دهانهی دو گرلچ (de Gerlache Rim 1)
لبهی شماره ۲ دهانهی دو گرلچ (de Gerlache Rim 2)
تودهی دو گرلچ-کاچر (de Gerlache-Kocher Massif)
منطقهی هاورث (Haworth)
تودهی مالاپرت (Malapert Massif)
فلاتهی بتا لایبنیتس (Leibnitz Beta Plateau)
لبهی شماره ۱ دهانهی نوبیل (Nobile Rim 1)
لبهی شماره ۲ دهانهی نوبیل (Nobile Rim 2)
لبهی دهانهی آموندسن (Amundsen Rim)
هر منطقه شامل چندین سایت فرود است، یعنی مناطقی به عرض ۱۰۰ متر که فضاپیمای غولپیکر استارشیپ امکان فرود در آنها را خواهد داشت. به گفتهی «جاکوب بلیچر» (Jacob Bleacher) دانشمند ارشد اکتشافات ناسا هر یک از این مناطق حداقل ۱۰ سایت فرود و اغلب از آنها بیش از این تعداد دارند.
طرحی گرافیکی از فضاپیمای سرنشیندار استارشیپ اسپیسایکس روی ماه
تعیین چندین منطقهی فرود به این دلیل است که مناطق مختلف ممکن است بر اساس زمان انجام مأموریت و با توجه به تغییر شرایط نور محیط، متفاوت انتخاب شوند. ناسا در رابطه با این اقدام گفته است: «محلهای فرود خاص کاملا با زمانبندی پرتاب مرتبطند. بدین ترتیب چندین منطقهی درنظر گرفته شده، انعطافپذیر بودن زمانبندی پرتاب را در طول سال تضمین میکنند.»
این مناطق همچنین بهخوبی الزامات مأموریت را برآورده میکنند. از جمله دسترسی مداوم به نور خورشید به مدت شش روز و نیم، که مدت زمان فرود آرتمیس ۳ خواهد بود. در عین حال به اندازهی کافی به مناطق سایهدار دائم کرهی ماه نزدیک هستند و فضانوردان هنگام ماهگردی به این مناطق هم دسترسی خواهند داشت. مناطق سایهدار، میتوانند ذخایر یخی را در خود جای داده باشند که هم برای کاوش مناسبند و هم منابعی برای مأموریتهای سرنشیندار آینده خواهند بود.
کراسیچ امیدوار است که این فهرست مکانهای فرود را حدود ۱۸ ماه پیش از مأموریت آرتمیس ۳، که هماکنون برای اواخر سال ۲۰۲۵ درنظر گرفته شده است، محدود کند تا زمان کافی برای درنظر گرفتن نیازهای خاص هر سایت فرود فراهم باشد. به دلیل تغییرات شرایط نوری در طول زمان، حتی برای یک دورهی پرتاب، چندین مکان احتمالی فرود وجود خواهد داشت. او همچنین در این رابطه گفت: «هنوز تعداد دقیق سایتهای قطعی برای فرود را نمیدانیم و از حالا تا آن زمان چیزهای زیادی باید بیاموزیم.»
برای تعیین دقیقتر سایتهای فرود ناسا بهصورت گستردهتر با جامعهی علمی و مهندسی در مورد مناطق انتخاب شده مشورت خواهد کرد تا دید بهتری از هر یک بهدست آورد.
انتظار میرود این موضوع در نشست سالانهی گروه تحلیل اکتشاف ماه ناسا در ۲۳ تا ۲۵ آگوست در مریلند هم مطرح شود. ناسا همچنین به همکاری با اسپیسایکس ادامه میدهد تا اطمینان پیدا کند که این مناطق بهخوبی با نسخهی فرودگر ماه استارشیپ هم سازگارند.
اما فرآیند انتخاب دقیق سایتهای فرود به دادههای مأموریتهای آینده، از جمله مدارگردها، کاوشگرها و ماهنوردها بستگی ندارد. جاکوب بلیچر در اینباره خاطرنشان کرد: «مدارگرد شناسایی ماه (LRO) کار بزرگی انجام داد. فضاپیمایی که در ابتدا برای برنامهی اکتشافی ماه در اواخر دههی ۲۰۰۰ توسعه یافت، همچنان به ارائهی تصاویر با وضوح بالا ادامه میدهد، اگرچه مدار آن دیگر از مناطق قطبی نمیگذرد.»
به گفتهی او ناسا از دادههای مأموریتهای آینده، مانند مأموریت «سطحنورد اکتشافی قطبی بررسی مواد فرار» (Volatiles Investigating Polar Exploration Rover) یا «وایپر» (VIPER) که اواخر سال ۲۰۲۴ برای جستوجوی مواد فرار به مناطق قطب جنوب ماه فرستاده میشود، استقبال خواهد کرد. بلیچر افزود: «هر دادهای مفید است و ما از داشتن آن خوشحال خواهیم شد، اما برای تکمیل فرود آرتمیس ۳ در این ۱۳ منطقه، در حال حاضر به دادههای اضافی نیاز نداریم.»
«سارا نوبل» (Sarah Noble) سرپرست علوم ماه برنامهی آرتمیس در واحد علوم سیارهای ناسا هم دربارهی ۱۳ منطقهی فرود گفت: «ما میتوانیم در همهی آنها کاوشهای علمی هیجانانگیزی داشته باشیم. بسیاری از دانشمندان ما اکنون به این فهرست دست یافتهاند و در حال بررسی آن هستند. همه در حال حاضر مکانهای مورد علاقهی خود را برای کاوش روی ماه درنظر دارند.»
