فضانوردان به علت‌های منطقی زیادی نمی‌توانند در ماموریت‌های فضایی خود الکل مصرف کنند. در این مطلب به بررسی این علت‌ها خواهیم پرداخت.
بسیاری از افراد بالای سن قانونی از مصرف الکل لذت می‌برند و نوشیدن الکل در بسیاری از مناطق جهان مسئله معمولی و پذیرفته شده‌ای است. اما فضانوردان نمی‌توانند در ماموریت‌های فضایی خود و در ایستگاه فضایی بین‌المللی، الکل مصرف کنند.
ممنوعیت الکل منطقی به نظر می‌رسد. آژانس‌های فضایی در جهان نمی‌خواهد، کارمندان آموزش دیده یک آزمایش فضایی حیاتی را به هم بریزند یا به تجهیزات چند میلیون دلاری آسیب بزنند.
هیچ کس نمی‌خواهد یک فضانورد مست در ایستگاه فضایی ۱۵۰ میلیارد دلاری باشد که با سرعت بیش از ۱۷۰۰۰ مایل در ساعت به فضا پرتاب می‌شود. البته دلایل دیگری هم برای ممنوعیت الکل وجود دارد.
زمانی الکل ممنوع بود؛ اما فضانوردان آن را مخفیانه به فضا بردند. در دهه ۱۹۸۰ میلادی، آژانس فضایی روسیه، نوشیدنی کنیاک را در جیره غذایی فضانوردان گنجاند؛ زیرا پزشکان معتقد بودند که این نوشیدنی به تحریک سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند.
سپس فضانوردان راهی برای قاچاق الکل پیدا کردند و آن را در کتاب‌های تو خالی یا بطری آب میوه قرار می‌دادند. حتی برخی از آنها بطری‌ها را در لباس خود جای دادند.
ناسا درباره این موضوع بسیار سخت‌گیرتر است؛ اما همیشه اینگونه نبوده است. چارلز بورلند، مدیر سابق برنامه غذایی فضایی ناسا گفت که او در دهه ۱۹۷۰ میلادی سعی کرد تا مشروب شری را در منو ایستگاه فضایی وارد کند؛ اما به دلیل واکنش‌های عمومی، قانون «الکل ممنوع» اجرا شد.
ناسا از آن زمان الکل را ممنوع کرده است؛ اما کریس بری که کتاب الکل در فضا را در سال ۲۰۱۹ نوشته است فاش کرد که وجود نداشتن الکل در ایستگاه فضایی، یک خبر جعلی است.
در واقع آبجو و ویسکی به فضا فرستاده شده‌اند تا دانشمندان به این پی ببرند که گرانش صفر چه تاثیری در فرآیند دم کردن و عمر کردن آبجو دارد.
حباب‌های دی اکسید کربن (معروف به کربناسیون) نمی‌توانند به بالای مایع بروند و به طور تصادفی در سراسر آبجو پخش می‌شوند؛ بنابراین یک آشفتگی کف آلود رخ می‌دهد. کمبود جاذبه، روند پیری را در ویسکی کند کرد و طعم آن را شبیه ماهی دودی، لاستیک و اسپری ضدعفونی کننده کرد.
علاوه بر این از آنجایی که گرانش در فضا وجود ندارد، مایع گازدار در پایین معده ته نشین نمی‌شود و گازها در بالا باقی می‌مانند؛ بنابراین فضانوردان آروغ‌های مرطوب ایجادمی‌کنند. به گفته ویلیام جفز سخنگوی ناسا، به همین دلیل تمام نوشیدنی‌های گازدار از منوی فضایی حذف می‌شوند.
تخلیه گاز در فضا متفاوت از زمین است!
دلایل ممنوعیت الکل فقط به مسائل ایمنی مربوط نمی‌شود. اتانول که ماده اصلی الکل است، به عنوان یک ترکیب فرار در نظر گرفته می‌شود که می‌تواند به تجهیزات ظریف، مانند سیستم بازیابی آب در ایستگاه فضایی بین‌المللی یا سایر محفظه‌های فضاپیما آسیب بزند.
هر محصولی که حاوی الکل باشد، نمی‌تواند به فضا برود و این شامل عطر، افترشیو و دهان شویه نیز می‌شود. علاوه بر این فضانوردان فقط می‌توانند لباس‌هایی بپوشند که صد در صد از پنبه ساخته شده‌است.
قوطی‌های تحت فشار مثل کرم موبر یا اسپری مو و بازی‌های ویدیویی دستی نیز به دلیل قانون «ممنوعیت گاز» ممنوع هستند.
به گفته ناسا، ما روی زمین به بسیاری از اشیا معمولی روزمره که بو می‌دهند یا گازی بدون بو منتشر می‌کنند، توجه نمی‌کنیم. زیرا اگر چیزی بد بود شود به راحتی پنجره‌ای را باز می‌کنیم؛ اما در ایستگاه فضایی بین‌الملللی چنین کاری امکان‌پذیر نیست.
قرار گرفتن طولانی مدت در معرض رادون و مونوکسید کربن می‌تواند باعث مشکلات جدی در سلامتی انسان‌ها شود. هوای ایستگاه فضایی بین‌المللی قابلیت تازه شدن ندارد و گازها در آن به دام می افتند.
