فضاپیمای «روزتا» متعلق به آژانس فضایی اروپا بین سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۶ به دور دنباله‌دار «67P» می‌چرخید که صدها میلیون مایل از زمین فاصله داشت. هدف روزتا جمع‌آوری اطلاعاتی در مورد ساختار و جنس سنگ این دنباله‌دار بود. در حال حاضر، روزتا تصاویری از سطح این دنباله‌دار منتشر کرده و ESA از مردم می‌خواهد تا در یافتن تفاوت میان این تصاویر به آن‌ها کمک کند.
دنباله‌دار «67P/Churyumov-Gerasimenko» برای اولین بار در سال ۱۹۶۹ مشاهده شد. این دنباله‌دار مداری بیضوی دوره چرخش ۶.۵ ساله دارد. هنگامی که فضاپیمای روزتا در سال ۲۰۱۴ برای مطالعه این دنباله‌دار به فضا پرتاب شد، تبدیل به اولین فضاپیمایی شد که یک دنباله‌دار را ملاقات می‌کرد.
همانطور که این دنباله‌دار در مدار خود حرکت می‌کرد، خورشید از جهت‌های مختلف بر آن می‌تابید. همین امر سبب شد تا دوربین «OSIRIS» فضاپیمای روزیتا بتواند تصاویر واضحی از صخره‌های یخی این دنباله‌دار بگیرد.
«ساندرو کروک»، اخترفیزیکدان موسسه «ماکس پلانک» در آلمان که روی فیزیک اجرام فرازمینی مطالعه می‌کند، گفته: «با توجه به پیچیدگی تصاویر ثبت شده، چشم انسان در تشخیص تفاوت‌ها عملکرد بهتری از الگوهای هوش مصنوعی خواهد داشت.»
این موسسه مردم را تشویق کرده تا با استفاده از ابزاری به نام «Rosetta Zoo»، تصاویر مربوط به دنباله‌دار 67P که قبل و بعد از نزدیک شدن به خورشید گرفته شده‌اند را کنار هم قرار داده و باهم مقایسه کنند.
«برونو مرین»، رئیس مرکز داده‌های علمی «ESAC» در اسپانیا گفته: «در چند سال گذشته، عکاسان نجومی و علاقه‌مندان به علوم فضایی به صورت داوطلبانه به بررسی تصاویر روز نجومی و تصاویر ماهواره‌ها پرداخته‌اند. به جز چند مورد معدود که هوش مصنوعی به کمک ما آمده است، چشم انسان همواره در درک تفاوت‌ها کارآمد بوده است.»
او در پایان گفت: «کار داوطلبانه روی داده‌ها به آژانس فضایی کمک می‌کند تا فعالیت‌های دنباله‌دار را با دقت بیشتری پیگیری کنند. هرچه افرادی بیشتری برای درک تفاوت این تصاویر وقت بگذارند، قطعا اطلاعات بیشتر و دقیق‌تری بدست خواهیم آورد.»
