به باور محققان، صرف نظر از ژنتیک، فرزندان ما بازتابی از خودمان هستند. یافته های جدید نشان می دهد افسردگی پدر ممکن است به افزایش مشهود افسردگی و مشکلات رفتاری نوجوانان منجر شود.

  مطالعات جدید روان شناسان نشان می دهد شرایط روحی پدر، تاثیر مستقیمی بر شرایط روحی فرزند نوجوان داشته و این موضوع حتی برای ناپدری ها و فرزندان همسر ان ها صدق می کند.

ژینا نیدرشر (Jenae Neiderhiser)، یکی از اعضای هیئت علمی مؤسسه تحقیقات علوم اجتماعی و استاد برجسته روانشناسی و رشد انسانی و مطالعات خانواده در ایالت پن، در رابطه با موضوع فوق می ‌گوید: تحقیقات زیادی بر تاثیر افسردگی افراد یک خانواده بر یکدیگر انجام شده و مطالعات جدید ما نشان دهنده اهمیت این موضوع در بین پدر و فرزندان است.

طی این پژوهش، محققان، تغییرات طبیعی در ارتباط ژنتیکی بین والدین و فرزندان نوجوانشان را در بین ۷۲۰ خانواده تجزیه و تحلیل کردند. نکته مهم این است که بیش از نیمی از خانواده ‌های مورد مطالعه شامل یک فرزند تنی و یک فرزند ناتنی بودند که پدر و مادر در خانه به طور مستقیم فرزندشان را تربیت می ‌کردند.
طی این تحقیقات، اعضای خانواده شامل کودکان، مادران و پدران به پرسش ‌هایی پاسخ دادند که علائم افسردگی، تمایلات رفتاری و هرگونه تعارض والدین – کودکی را اندازه‌ گیری می ‌کردند. در ادامه، محققان هرگونه ارتباط بین افسردگی در پدران و مسائل رفتاری فرزندانشان را از طریق یک سری مدل بررسی کردند.

در نهایت این تحقیقات نشان داد که افسردگی پدر با افسردگی نوجوانان و مسائل رفتاری نوجوانان مرتبط است. باز هم، این بدون توجه به این است که آیا فرزند و پدر واقعاً از نظر ژنتیکی مرتبط هستند یا خیر.

 الکس برت، پروفسور علوم بالینی در ایالت میشیگان در این رابطه می‌ افزاید: نتایج کاملاً به انتقال محیطی افسردگی و رفتارهای بین پدران و فرزندان اشاره دارد. به ‌علاوه، ما همچنان شاهد این ارتباط‌ ها در زیرمجموعه‌ ای از خانواده‌ های ترکیبی بودیم که در آن‌ ها پدر از نظر بیولوژیکی با یکی از کودکان شرکت ‌کننده مرتبط بود، اما نه با دیگری، که این موضوع تأییدی مهمی بر نتایج ما محسوب می شود. ما همچنین دریافتیم که بیشتر این تأثیر به نظر می رسد تابعی از تعارض والدین و فرزند باشد. این نوع یافته‌ها به شواهدی اضافه می ‌کنند که تعارض والدین کودک نقش پیش ‌بینی ‌کننده محیطی رفتارهای نوجوانان را بازی می ‌کند.

 نویسندگان مطالعه انتظار داشتند که ارتباطی بین افسردگی والدین و رفتار بچه‌هایشان مشاهده کنند، اما از اینکه مشاهده کردند این ارتباط در بین زوج‌ های والد –ک ودکی که از نظر ژنتیکی با هم مرتبط نیستند، ثابت می‌ ماند، شگفت ‌زده شدند.

پروفسور ژینا نیدرشر در پایان توضیحات خود می ‌گوید: اگر در آینده مطالعات بیشتری در مورد خانواده‌ های پلکانی و ترکیبی انجام شود، عالی است. آنها معمولاً یک آزمایش طبیعی کم استفاده هستند که می ‌توانیم از آن ها بیشتر بیاموزیم تا به ما کمک کند تأثیرات عوامل محیطی و ژنتیک بر خانواده‌ ها را از هم جدا کنیم.

شرح کامل این مطالعه در آخرین شماره مجله تخصصی  Development and Psychopathology منتشر شده است.