فرارو
اگر اعضای بدن سایبورگ (موجودی با هر دو اجزای ارگانیک و مکانیکی) برای استفاده مانند دوچرخه‌های کرایه کنار جاده آزادانه در دسترس باشند، جامعه چگونه به نظر می‌رسید؟ تیم “ماساهیکو اینامی” در دانشگاه توکیو با ایجاد بازوهای رباتیک پوشیدنی به دنبال کشف این موضوع هستند.
تیم ماساهیکو اینامی در حال توسعه یک سری فناوری است که ریشه در ایده “jizai” دارد، یک اصطلاح ژاپنی که به گفته او تقریباً نشان دهنده استقلال و آزادی انجام هر کاری است.
هدف این است که چیزی مانند رابطه بین نوازنده و ساز را تقویت کند، در جایی بین یک انسان و یک ابزار، مانند اینکه چگونه یک آلت موسیقی می‌تواند به عنوان بخشی از بدن شما تبدیل شود.
اینامی می‌گوید که از نمایش عروسکی سنتی ژاپنی و داستان کوتاه شبه ترسناک رمان‌نویس یاسوناری کاواباتا درباره مردی که بازوی زن جوانی را قرض می‌گیرد و شب را با آن می‌گذراند، الهام گرفته است.
وی گفت: این مطلقاً رقیب انسان نیست، بلکه چیزی است که به ما کمک می‌کند هر کاری که می‌خواهیم انجام دهیم و از ما حمایت می‌کند و می‌تواند قفل خلاقیت را باز کند.
اینامی گفت که برخی از پوشندگان این بازوها پس از مدتی به بازوها وابسته می‌شوند. او گفت: درآوردن آن‌ها پس از مدتی استفاده از آن‌ها کمی ناراحت کننده است. اینجاست که آن‌ها کمی متفاوت از ابزارهای دیگر هستند.
وی افزود، اما این پتانسیل فراتر از تبدیل فانتزی یک رمان نویس به واقعیت است، مانند کمک به ماموریت‌های جستجو و نجات. اینامی گفت: در آینده ممکن است شاهد رشد بال‌هایی از پشت مردم باشیم یا پهپادهایی که به مردم متصل شده اند… شاید کسی ورزشی را بیابد که به شش بازو نیاز دارد یا نوع جدیدی از شنا را اختراع کند.
