نتایج یک مطالعه جدید نشان می دهد که عصاره موجود بلوبری می تواند روند بازسازی را در زخم های عمیق و سخت بهبود بخشد.
محققان دانشگاه مین در مطالعات جدید خود دریافتند که مواد و ترکیبات فوق‌العاده موجود در بلوبری به رشد رگ های خونی و مهاجرت سلول ها کمک می کند که هر دوی این موارد، فرآیندهایی کلیدی برای بهبود زخم ها هستند. اعضای این تیم تحقیقاتی، زخم های گروهی از موش ها را با عصاره فنولی بلوبری وحشی درمان کردند که نتایج امیدوارکننده ای در پی داشت.
لازم به توضیح است که فنل ها ترکیبات طبیعی در برخی غذاها هستند که به عنوان آنتی اکسیدان برای جلوگیری یا معکوس کردن برخی از اشکال آسیب سلولی عمل می کنند.
محققان می گویند که این ماده می تواند به طور ویژه در کمک به بهبود زخم های مزمن مفید باشد. این موارد عبارتند از سوختگی، زخم های مرتبط با دیابت و زخم های فشاری. پزشکان اغلب این آسیب ها را به دلیل کاهش عروق خونی یا توسعه رگ‌های خونی غنی از مواد مغذی، به عنوان زخم های غیر قابل التیام دسته بندی می کنند.
گفتنی است محققان قبلا نشان داده بودند که این عصاره باعث تشکیل عروق و مهاجرت سلولی که مرحله ای حیاتی در روند بهبودی در سلول های بند ناف انسان است شده و ترمیم زخم ها را بهبود می بخشد.
طی این مطالعات، محققان دریافتند گروهی که با عصاره بلوبری تحت درمان قرار گرفتند، در مقایسه با حیوانات تحت درمان با ژل پایه که حاوی عصاره فنلی نبود و گروه کنترلی که هیچ درمانی دریافت نکردند، روند مهاجرت بهتر سلول های اندوتلیال به محل زخم را تجربه کرده و زخم هایشان با سرعت بیشتری ترمیم شد. گروه دریافت کننده روش درمانی مبتنی بر ترکیبات بلوبری همچنین ۱۲ درصد افزایش در میزان بسته شدن زخم را تجربه کردند.
به گزارش سیناپرس، بر این اساس اعلام شد ترکیبات بلوبری وحشی پتانسیل افزایش مهاجرت سلولی، تشکیل عروق خونی جدید (رگ زایی) و عروقی شدن و تسریع بسته شدن زخم را دارد. این امر به ویژه در شرایطی که نیاز به بسته شدن زخم در بیماران مبتلا به زخم‌های مزمن مانند زخم های دیابتی، سوختگی و زخم‌های فشاری وجود دارد، مهم است.
گفتنی است بلوبری، سرشار از آنتی اکسیدان بوده و اولین میوه ای است که به عنوان یک ابرمیوه شناخته شد. یافته های پیشین همچنین نشان می دهد که این گیاه ممکن است به پیشگیری از بیماری های قلبی، تنظیم قند خون، بهبود بینایی و تسکین ناراحتی معده کمک کنند.
شرح کامل این پژوهش و یافته های به دست آمده از آن در نشست سالانه انجمن فیزیولوژیک آمریکا Experimental Biology 2022 ارائه شده است.
