از ساینس آلرت، در زمان‌های مختلف فعالیت شفق قطبی در زمین متفاوت است. رانش قطب‌های مغناطیسی در عرض‌های جغرافیایی مختلف سبب پدیده شفق قطبی می‌شود. شفق قطبی پدیده ظهور نورهای رنگین متحرک در آسمان شب است که از برخورد ذرات باردار خورشیدی در زمین به‌وجود می‌آید. فعالیت خورشیدی بر این پدیده تأثیر می‌گذارد. نیروی ناشی از طوفان‌های خورشیدی، شفق قطبی را به‌سمت عرض‌های جغرافیایی متوسط سوق می‌دهد.
دیرینه مغناطیس‌شناسی، به پژوهش و بررسی آثار به‌جامانده در میدان‌های مغناطیسی زمین درون سنگ‌ها و رسوبات، می‌گویند. محققان از مدل‌های دیرینه مغناطیسی برای ترسیم منطقه شفق قطبی زمین در طول زمان استفاده کردند. منطقه شفق قطبی بیضی شکل است که در طول زمان تغییر می‌کند و بیش‌تر شفق‌های قطبی در نواری حدود ۲۰ تا ۳۰ درجه از قطب رخ می‌دهند. زمانی‌ که طوفان‌های خورشیدی قدرتمند اتفاق می‌افتد منطقه شفق قطبی به سمت عرض‌های جغرافیایی میانی کشیده می‌شود و این پدیده حتی در مناطقی مانند ژاپن نیز رخ می‌دهد. ناحیه شفق در طول زمان تغییر می‌کند و تغییر شکل و گسترش پراکندگی شفق در اسناد تاریخی بیش از هزار سال از سراسر جهان ثبت شده است.
به طور قطع در قرن بعد، اطلاعات دیرینه مغناطیسی نشان می‌دهد که منطقه شفق قطبی از ژاپن حرکت کرده و در گرینلند، بزرگ‌ترین جزیره جهان و بخش خودمختاری از کشور دانمارک، مستقر شده‌ است. محققان به این نتیجه رسیدند که قرن‌های ۱۲ و ۱۸ بهترین زمان برای رصد شفق‌های قطبی در ۳ هزار سال گذشته بوده است.