در سال ۱۹۳۰ میلادی، «کلاید تومبا» سیاره‌ی افسانه‌ای نهم در منظومه‌ی شمسی را در رصدخانه‌ای در آریزونای آمریکا کشف کرد. وجود این جسم به خاطر اختلالاتی که در مدارات اورانوس و نپتون مشاهده می‌شد قبلاً پیش‌بینی شده بود.
برای نامگذاری این جِرم، ۱۰۰۰ نام پیشنهادی به رصدخانه‌ی کاشف ارسال شد و در نهایت با همفکری کارکنان رصدخانه نام این سیاره «پلوتو» شد؛ هرچند بعدها پلوتو از جمع سیارات منظومه‌ی شمسی کنار گذاشته شد و در دسته‌ی سیارات کوتوله قرار گرفت. از همان زمان کشف پلوتو تا کنون مطالعات زیادی در مورد این سیاره‌ی کوتوله انجام شده است. ناسا طی ماموریت «نیوهورایزونز» توانست برای اولین بار در سال ۲۰۱۵ از این سیاره‌ی کوتوله بازدید کند.
چیزی که در مورد پلوتو از همان ابتدا مشخص بود، مدار کج و عجیب و غریب آن بود. بر اساس مطالعات جدیدی که در مورد مدار پلوتو انجام شده است، دانشمندان دریافته‌اند که مدار این سیاره‌ی کوتوله در مقیاس‌های زمانی بزرگ‌تر پایدار است، ولی در مقیاس‌های زمانی کوچک دچار اختلال و تغییراتی می‌شود.
مدار پلوتو متفاوت از دیگر سیاره‌های منظومه‌ی شمسی است که در یک مدار دایره‌ای و در صفحه‌ای نزدیک به استوای خورشید حول آن می‌چرخند. پلوتو هر ۲۴۸ سال یک بار حول خورشید می‌چرخد و مدار آن به‌صورت بیضوی و بسیار کشیده است و ۱۷ درجه نسبت به صفحه‌ی دَوَران سیارات منظومه‌ی شمسی کج است.
ماهیت عجیب و غریب مدار پلوتو به این صورت است که در ۲۴۸ سالی که مدار پلوتو حول خورشید طول می‌کشد حدود ۲۰ سال در فاصله‌ای نزدیک‌تر به خورشید نسبت به نپتون قرار می‌گیرد.
از همان زمانی که پلوتو کشف شد، دانشمندان به ماهیت عجیب مدار آن پی بردند و از آن زمان تا کنون تلاش‌های زیادی انجام شده تا بتوانند گذشته و آینده‌ی مدار پلوتو را درک کنند. این تلاش‌ها منجر به شناخت خصوصیتی از مدار پلوتو شده که از برخورد پلوتو و نپتون با یکدیگر جلوگیری می‌کند. مطالعه‌ی خصوصیات مداری پلوتو در کنار شبیه‌سازی‌های عددی نشان داده است که خصوصیات مداری پلوتو در مقیاس زمانی چند میلیون ساله ثابت است.
دانشمندان برای کشف ثبات خصوصیات مداری پلوتو در مقیاس‌های زمانی بزرگ مجبود بودند شبیه‌سازی‌های عددی مدار این سیاره‌ی کوتوله را به مدت ۵ میلیارد سال در آینده‌ی منظومه‌ی شمسی بررسی کنند. آن‌ها امیدوارند پرسش‌های بی‌پاسخ در مورد مدار عجیب پلوتو و دیگر اجرام هم جرم پلوتو را پاسخ دهند. این نوع پرسش‌ها طی چند دهه‌ی گذشته بر اساس مطالعات زیادی که در این زمینه انجام شده تا حدودی پاسخ داده شده است، ولی هنوز هم پاسخ‌ها قطعی نیست.
یکی از نظریه‌هایی که در دهه‌های گذشته بخش زیادی از پرسش‌های مطرح شده را پاسخ داده، نظریه‌ی مهاجرت سیارات است. طبق این نظریه، پلوتو بر اساس رزونانسی که نپتون باعث آن بوده به مکان کنونی خود مهاجرت کرده است. بر اساس این نظریه، دیگر اجرام مشابه پلوتو و فراتر از نپتون دارای شرایط رزونانسی مشابهی هستند. این نظریه باعث شده اجرام دیگری مشابه پلوتو و در نقاط دوردست نپتون کشف شود.
