تصویر امروز ناسا از سحابی پک‌من ساختار گاز و غبار آن را نشان می‌دهد که با بادهای ستاره‌های داخل آن به وجود آمده است.
ستاره‌ها می‌توانند شکل‌های متفاوت و جالبی به غبارهای اطراف خود در سحابی‌های تاریک و چگال بدهند. آن‌ها با امواج نوری پرانرژی و بادهای ستاره‌ای پرسرعت خود این کار را انجام می‌دهند. تصویر امروز ناسا از سحابی پک‌من ساختار گاز و غبار آن را نشان می‌دهد که با بادهای ستاره‌های داخل آن به وجود آمده است.
گرمایی که این ستاره‌ها تولید می‌کنند، غبارهای مولکولی تاریک را بخار می‌کند و باعث می‌شود تا گازهای هیدروژن محیط برانگیخته شود و در طول موج قرمز بدرخشد. الکترون‌های اطراف هسته تمام اتم‌ها می‌توانند در سطح انرژی متفاوتی قرار بگیرند که به فاصله آن‌ها از هسته مرتبط است.
الکترون‌ها با دریافت انرژی، مثل انرژی ستاره‌ها می‌توانند به سطوح بالاتری از انرژی و در فاصله دورتری از هسته بروند یا به اصطلاح «برانگیخته» می‌شوند. اما از آنجایی که این حالت پایدار نیست، به سرعت به حالت اول خود بازمی‌گردند. آن‌ها برای اینکه به حالت پایدار خود برگردند، باید انرژی به دست آمده را از دست بدهند و برای از دست دادن انرژی راه بهینه‌تری از انتشار نور وجود ندارد.
در تصویر امروز ناسا چه می‌بینیم؟
گاز هیدروژن زمانی که برانگیخته می‌شود، در طول موج فروسرخ تابش می‌کند که به چشم ما دیده نمی‌شود، اما عکاسان نجومی و رصدخانه‌ها از فیلترهای خاصی استفاده می‌کنند تا بتوان رنگ آن را مشاهده کرد.
در این تصویر، خوشه ستاره‌ای باز جدیدی به نام IC 1590 در حال شکل‌گیری در کنار این ساختارهای بین‌ستاره‌ای سحابی پک‌من یا NGC 281 است. این سحابی از آنجایی چنین نامی گرفته است که به خاطر شکل کلی‌اش یادآور بازی پک‌من است.
تکه ابری در در بالا سمت چپ تصویر دیده می‌شود در دسته اجرامی به نام گلبول بوک (Bok Globule) قرار می‌گیرد که ممکن است در نهایت در خود فرو بریزد و به یک ستاره یا حتی چند ستاره تبدیل شود. این سحابی در فاصله ده هزار سال نوری از ما قرار دارد و در صورت فلکی ذات‌الکرسی دیده می‌شود.
