طبق تحقیقات جدید دانشگاه فلیندرز و دانشگاه استرالیای جنوبی، چشم ها ممکن است قادر به نشان دادن اختلالات عصبی رشدی مانند ختلال کمبود توجه بیش فعالی و اوتیسم باشند.
در اولین مطالعه از نوع خود، محققان دریافتند که پالس های ضبط شده از شبکیه چشم می تواند سیگنال های متمایزی را برای اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) و اختلال طیف اوتیسم (ASD) شناسایی کند که یک نشانگر زیستی بالقوه برای تشخیص هر بیماری است.
با استفاده از الکترورتینوگرام (ERG) که یک آزمایش تشخیص فعالیت الکتریکی شبکیه در پاسخ به یک محرک نوری است، محققان دریافتند که کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی انرژی کلی بالاتری ولی کودکان مبتلا به اوتیسم انرژی کمتری را نشان می دهند.
دکتر پل کنستبل (Paul Constable) اپتومتریست پژوهشی در دانشگاه فلیندرز و پژوهشگر این مطالعات می گوید که یافته های اولیه نشان دهنده نتایج امیدوارکننده ای برای بهبود تشخیص ها و درمان ها در آینده است.
دکتر کنستبل می گوید: اختلالات بیش فعالی و اوتیسم شایع ترین اختلالات عصبی رشدی هستند که در دوران کودکی تشخیص داده می شوند. اما از آنجایی که آنها اغلب ویژگی های مشابهی دارند، تشخیص هر دو بیماری می تواند طولانی و پیچیده باشد. او می افزاید، هدف تحقیق ما بهبود این امر است. با بررسی نحوه واکنش سیگنال‌های شبکیه به محرک های نوری، امیدواریم بتوانیم تشخیص های دقیق تر و زودتر را برای شرایط مختلف عصبی توسعه دهیم.
وی اینگونه توضیح می دهد: سیگنال های شبکیه دارای اعصاب خاصی هستند که آنها را تولید می کنند، بنابراین اگر بتوانیم این تفاوت‌ها را شناسایی کرده و آنها را در مسیرهای خاصی که از سیگنال های شیمیایی مختلفی که در مغز نیز استفاده می شود، بازسازی کنیم، می توانیم تفاوت های مشخصی را برای کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی و اوتیسم نشان دهیم.
این مطالعه شواهد اولیه ای را برای تغییرات نوروفیزیولوژیکی ارائه می کند که نه تنها اختلال بیش فعالی و اوتیسم را از کودکان معمولی متمایز می کند، بلکه شواهدی نیز مبنی بر اینکه می توان آنها را بر اساس ویژگی های انرژی از یکدیگر متمایز کرد، ارائه می دهد.
بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، از هر ۱۰۰ کودک، یک کودک مبتلا به اوتیسم است و ۵ تا ۸ درصد کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی تشخیص داده می شوند. اختلال کمبود توجه بیش فعالی یک وضعیت عصبی رشدی است که با فعالیت بیش از حد، تلاش برای توجه و مشکل در کنترل رفتارهای تکانشی مشخص می شود. اختلال طیف اوتیسم نیز یک وضعیت عصبی رشدی است که در آن کودکان به روش هایی متفاوت از سایر افراد رفتار کرده، ارتباط برقرار کرده، تعامل می کنند و یاد می گیرند.
به گزارش سیناپرس، در حالی که تحقیقات بیشتری برای بررسی ناهنجاری در سیگنال های شبکیه که مختص اختلالات عصبی و سایر اختلالات رشدی هستند، مورد نیاز است، آنچه تا کنون مشاهده کرده ایم نشان می دهد که ما در شرف کشفی شگفت انگیز هستیم.
شرح کامل این پژوهش و یافته های حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Frontiers in Neuroscience منتشر شده است.
