عایق‌های شاتل فضایی که در این ویدئو می‌بینید، می‌توانستند دمایی تا حدود ۱۶۵۰ درجه سانتی‌گراد را تحمل کنند. جالب اینکه نوک شاتل از عایق کامپوزیت‌ گرافیتی ساخته شده بود که دمایی تا ۳۰۰۰ درجه سانتی‌گراد را تحمل می‌کرد.
حرکت شاتل فضایی در سرعت‌های بالا در جو متحمل شدیدترین شارهای حرارتی می‌شد که باعث گرم شدن ایروترمودینامیکی همهٔ سطوح بیرونی با دمایی بسیار بالا می‌شد، بنابراین برای جلوگیری از آسیب دیدن سازه و حفظ آن دانشمندان از یک عایق هوشمندانه استفاده کردند.
قسمت اعظم شاتل با کاشی‌های سیلیکایی LI-900 پوشیده شده بودند که از ماسه کوارتز بسیار خالص ساخته شده‌اند. این عایق از انتقال حرارت به پوسته و ساختار آلومینیومی مدارگرد در بخش‌های زیرین جلوگیری می‌کرد. این کاشی‌ها چنان رسانای حرارتی ضعیفی هستند که می‌توانند آنها را در حالی که هنوز داغ و قرمز هستند از لبه‌ها نگه داشت.