بیش از ۱۳ ماه پس از فرود مریخ نورد استقامت، دوربین های این مریخ نورد سرانجام برخی از بخش هایی از سیستم فرود را که استقامت را سلامت به سطح مریخ رسانده بود را مشاهده کردند.
مریخ نورد استقامت (Perseverance) در ۱۸ فوریه ۲۰۲۱ (۳۰ بهمن ۱۳۹۹) در مریخ فرود آمد و توانست پس از گذشت بیش از سیزده ماه چتر نجات و پوسته پشتی خود را که در فاصله دور درست در جنوب محل فعلی مریخ نورد دیده می شود، تصویربرداری کند.
معمولاً مریخ نورد ممکن است در اوایل ماموریت یک سفر جانبی کوتاه داشته باشد تا از بقایای سیستم فرود عکس بگیرد. اما مریخ نورد استقامت مجبور شد برای رسیدن به منطقه وسیعی از دهانه Jezero که تیم علمی می خواست مطالعه کند، به نام South Séítah، در برخی از زمین‌های خطرناک حرکت کند. این موقعیت نزدیک منطقه ای بود که چتر نجات فرود در آنجا قرار داشت و مریخ نورد در نهایت به آنجا رسید. به گزارش سیناپرس، چتر نجات در طول توالی فرود باز شد تا اسکای کرین بتواند مریخ نورد را روی چرخ هایش به سطح پایین بیاورد.
دوربین آزمایش تصویربرداری با وضوح بالا (HiRISE) روی مدارگرد شناسایی مریخ ناسا (MRO) این تصویر را از مکان نهایی چتر نجات گرفت که به کاهش سرعت مریخ نورد ناسا در هنگام فرود بر سطح مریخ کمک کرد.
اکنون مریخ نورد در حال تغییر موقعیت برای رسیدن به مکان هدف بعدی برای دومین ماموریت علمی است، منطقه ای که به نظر می رسد یک دلتای رودخانه بزرگ است.به گزارش سیناپرس، استقامت در حال حاضر در حال حرکت به سمت دلتا است و اگرچه فقط کمتر از شانزده صدم کیلومتر در ساعت حرکت می کند ولی سریعتر از مریخ نوردهای قبلی است. استقامت از یک ویژگی ناوبری خودکار برای ایجاد مسیر استفاده می کند و با اختصاص چندین ساعت در روز به راندن در زمین های بسیار هموار، پیشرفت نسبتاً سریعی دارد.
استقامت اکنون رکوردهای مریخ نوردهای قبلی را برای مسافت طی شده در یک روز با پیمایش ۳۱۹.۸ متر در Sol 351 شکسته است.
مریخ نورد کنجکاوی (Curiosity) چندین بار بیش از ۱۰۰ متر پیمود اما هیچ وقت به بیش از ۲۰۰ متر نرسید. این تا حدی به دلیل زمین های صخره ای بود. همچنین مریخ نورد آپورچونیتی (Opportunity) در سال ۲۰۰۴ در زمین های بسیار صافی فرود آمد که به آن اجازه می داد تنها یک سال پس از فرود، تا ۲۲۸ متر را در یک روز با استفاده از انرژی خورشیدی طی کند.
