هنگامی که ستاره ای به پایان عمر خود نزدیک و سوخت آن تمام می شود، در جریانی عظیم از انرژی منفجر می شود و از بین می‌رود. در جریان متلاشی شدن ستاره، هسته کوچک و متراکم از آن باقی می‌ماند که به سیاهچاله یا ستاره نوترونی تبدیل می‌شود. همچنین ستاره در اثر ضربه ناشی از انفجار خود می تواند بقایای زیبایی از خود به جای بگذارد.
به گزارش e.eshraag.com، تصویری که اخیرا توسط تیم تلسکوپ فضایی هابل منتشر شده است، باقی‌مانده ابرنواختری به نام DEM L249 را نشان می‌دهد. این تصویر توسط «دوربین میدان گسترده ۳» هابل در صورت فلکی منسا با حضور گرد و غبار و گاز گرفته شده است که شدت انفجار را در محل قرارگیری ستاره نشان می‌دهد.
به گفته دانشمندان هابل، این شی که به DEM L249 معروف است، توسط یک ابرنواختر نوع 1a در طول طلسم مرگ کوتوله سفید ایجاد شده است. با توجه به داده‌های دریافتی گفته می‌شود انفجار ابرنواختری می‌تواند حجم عظیمی از مواد را به فضا پرتاب کند. همچنین گفته شده است بقایای ستاره منفجر شده در فاصله ۱۶۰هزار سال نوری از زمین و در یک کهکشان اقماری راه شیری به نام ابر ماژلانی بزرگ (LMC) قرار دارند.
محققان از تلسکوپ هابل برای بررسی مرکز LMC برای درک بیشتر تکامل ستارگان استفاده می‌کنند. به گفته تیم هابل، LMC یک آزمایشگاه طبیعی ایده آل است که اخترشناسان در آن می‌توانند تولد، زندگی و مرگ ستارگان را مطالعه کنند، زیرا این منطقه در نزدیکی ما قرار دارد.
همچنین این منطقه جهت گیری نسبت به زمین دارد و حاوی غبار بین ستاره‌ای نسبتا کمی است که نور را به سمت خود جذب می کند. داده‌های موجود در این تصویر توسط دوربین میدان گسترده ۳ هابل جمع‌آوری شد و در طول جستجوی سیستماتیک LMC برای یافتن همراهان بازمانده ستاره‌های کوتوله سفید که به یک ابرنواختر تبدیل شده‌اند، به دست آمد.
