امروزه ما وارد عصر جدیدی از اکتشافات فضایی شده ایم که در آن تجاری سازی سفرهای فضایی این امکان را فراهم کرده است که طی یک نسل، گردشگری فضایی به بخشی عادی از وجود زندگی انسان تبدیل شود.
باید در نظر داشت که سفر فضایی بدون هزینه انجام نمی شود اما این هزینه همیشه مالی نیست. طبق گفته کارشناسان، فضانوردان یک سال پس از بازگشت از یک پرواز فضایی طولانی مدت، قادر به بازیابی استحکام استخوانی نیستند.
یک مطالعه جدید که توسط گابل لی (Gabel Leigh) و تیمی از محققان دیگر از دانشگاه کلگری در کانادا انجام شد، نتایج بسیار نگران کننده ای را نشان داد و به خطرات عمدتاً بحث نشده ای اشاره کرد که فضانوردان متحمل شده و بدیهی است که مسافران تجاری در صورت انجام پروازهای فضایی طولانی مدت متحمل آن ها خواهند شد. این مطالعه از این جهت مهم است که هدف آن یافتن خطرات خاصی برای سلامت استخوان در درازمدت فضانوردان در پروازهای فضایی طولانی مدت است.
این مطالعه با ردیابی تجربیات ۱۴ فضانورد مرد و ۳ فضانورد زن انجام شد که میانگین سنی آنها در زمان مطالعه ۴۷ سال بود و این فضانوردان بین ۴ تا ۷ ماه در یک پرواز فضایی بودند.
در ادامه، این تیم تحقیقاتی با استفاده از یک توموگرافی کامپیوتری کمی محیطی با وضوح بالا، استحکام استخوان، تراکم و ریزمعماری فضانوردان را مورد مطالعه قرار دادند. سپس محققان تصاویری از استخوان درشت نی و شعاع قبل از پرواز فضایی، زمانی که فضانوردان به زمین بازگشته بودند و پس از دوره های ۶ و ۱۲ ماهه، برای بررسی بهبودی و ارزیابی نشانگرهای چرخش استخوان و ورزش تهیه کردند.
یک سال پس از پرواز، محققان دریافتند که میانگین استحکام استخوان درشت نی، تراکم استخوان، قشر و تراکم استخوان ترابکولار، کسر حجمی استخوان ترابکولار و ضخامت آن همچنان ۰.۹ تا ۲.۱ درصد نسبت به قبل از ماموریت فضایی کاهش یافته است. به گزارش سیناپرس، آن دسته از فضانوردانی که حداقل ۶ ماه را در یک ماموریت سپری کرده بودند، ضعیف ترین سطح بازیابی استخوان را نشان دادند. به عنوان مثال، میانگین استحکام استخوان درشت نی گروه فضانوردانی که در ماموریت های کوتاه تر از ۶ ماه در یک سال حضور داشتند، ۰.۴ درصد کمتر بود.
محققان تغییرات مشابهی را برای کل تراکم استخوان ترابکولار و قشر مغز نیز پیدا کردند. پژوهشگران اشاره کردند که ۹ نفر از فضانوردان حتی بعد از یک سال به طور کامل تراکم کل استخوان درشت نی خود را بازیابی نکرده بودند. گفتنی است که آن دسته از فضانوردانی که به طور کامل بهبود نیافته بودند، نشانگرهای زیستی بالاتری از چرخش استخوان در مقایسه با فضانوردانی که بهبود یافته بودند نشان دادند.
این مطالعه نشان می دهد : فضانوردانی که ماموریت های طولانی مدت انجام می دهند با خطرات زیادی برای سلامت استخوان های خود مواجه هستند که بیشتر آنها معادل یک دهه وخامت سلامت اسکلتی هستند. به گفته پژوهشگران، این موضوع بسیار مهم است زیرا سفرهای فضایی تجاری اخیرا سرعت زیادی گرفته است. این مطالعه پیشنهاد می کند که باید تغییراتی در نحوه آمادگی فضانوردان برای این سفرها ایجاد شود. محققان بر این باورند که تاکید بیشتر بر وزنه برداری به فضانوردان این امکان را می دهد که برای این سفرها آمادگی بیشتری داشته باشند و همچنین پس از آن به سرعت بهبود پیدا کنند.
