یک رخداد جزئی مانند صدای غیرطبیعی ممکن است باعث ایجاد پاسخ استرسی مزمن در سطح پایین شود که در ادامه واکنش بیش از حد بدن (بدن هایپر) را فعال می کند…
یک مطالعه جدید در آمریکا نشان می دهد که خطر ابتلا به اختلالات روانی و فیزیولوژیکی در افراد با ضریب هوشی بالا در مقایسه با میانگین ملی این کشور افزایش یافته است.
براساس گزارش های مستند، اعضای منسا (انجمن بین المللی تیزهوشان با گروه‌های متعدد ملی و منطقه ای در سراسر جهان) که ضریب هوشی ۱۳۰ و بالاتر از آن دارند در مقایسه با مردم عادی، ۱۰ درصد “اختلال اضطرابی تشخیص داده شده”، بیشتری دارند. یافته های کامل این مطالعه از طریق کتابخانه دیجیتال ساینس دایرکت قابل دسترسی است.
بر اساس یکی از پژوهش های چاپ شده در مجله هوش، افراد با هوش بالا به طور قابل توجهی در معرض خطر ابتلا به انواع اختلالات روانی و فیزیولوژیکی هستند.
روث کارپینسکی نویسنده اصلی این مطالعه، توضیح می دهد: این یافته ها به طور همزمان با مطالعات هوش و سایکونوروایمونولوژی در ارتباط هستند که چگونگی پاسخ شخص به استرس و تاثیر آن بر مغز و سیستم ایمنی را بررسی می کنند.
تمام این یافته ها با یکدیگر مرتبط هستند زیرا بخش قابل توجهی از این افراد به طور روزانه از هیجانات بیش از حد عاطفی و فیزیکی منحصر به فرد خود رنج می برند. از این رو برای جامعه علمی مهم است که ضریب هوشی بالا را به عنوان یک مکانیسم تاثیرگذار در این دسته از اختلالات تجزیه و تحلیل کند.
کارپینسکی و همکارانش، مفهومی تحت عنوان “مغز هایپر/ بدن هایپر” را توسعه دادند. براساس این مفهوم؛ افراد با توانایی شناختی بالا نسبت به محیط معمولا واکنش های بیش از حد هیجانی دارند.
در واقع تا حدی به دلیل آگاهی بیشتر از محیط اطراف و درک گسترده تر آن در مقایسه با دیگران، افراد با ضریب هوشی بالا سیستم عصبی مرکزی تحریک پذیرتر و بیش فعال دارند.
حتی یک صدای جزئی باعث انفجار استرسی می شود!
یک رخداد جزئی مانند صدای غیرطبیعی ممکن است باعث ایجاد پاسخ استرسی مزمن در سطح پایین شود که در ادامه واکنش بیش از حد بدن (بدن هایپر) را فعال می کند. هنگامی که سیستم عصبی سمپاتیک به طور مزمن فعال می شود، بدن خود را در یک مبارزه مداوم، حالت فرار یا انجماد می یابد که باعث یک سری تغییرات در سیستم ایمنی و همچنین رفتار، خلق و خو و عملکرد مغز می شود.
مطالعه آماری
در راستای بررسی دقیق تر موارد مذکور، کارپینسکی از ۳۷۱۵ عضو منسا با نمرات IQ مستند ۱۳۰ و بالاتر نظرسنجی کردند.
از هر کدام این افراد خواسته شد تجربیات خود را در مورد اختلالات خلقی و اضطرابی تشخیص داده شده و یا مشکوک، اختلال بیش فعالی، اختلال طیف اوتیسم و امراض فیزیولوژیک که شامل بیماری های خودایمنی، آلرژی های محیطی، غذایی و آسم می شوند، گزارش دهند. این تیم داده های نظرسنجی را با میانگین آماری ملی برای هر بیماری یا اختلال مقایسه کردند.
یکی از نویسندگان این مقاله توضیح می دهد که اگر هوش بالا یک عامل خطر برای این بیماری ها و اختلالات نبود، ما شاهد نرخ شیوع مشابهی بین دو گروه (افراد با ضریب هوشی بالا و جمعیت عادی) بودیم.
در این مطالعه جمعیت منسا به طور قابل توجهی نرخ های بالاتری را در سراسر جهان به خود اختصاص داد. به عنوان مثال، تنها بیش از ۱۰٪ از آمریکایی ها از اختلال اضطرابی تشخیص داده شده رنج می برند. این در حالی است که همین عدد برای منسا با ۲۰٪ گزارش شده است. در مجموع هوش بالا بین ۲ تا ۴ برابر احتمال ابتلا به امراض و اختلالات روانپزشکی و حتی فیزیولوژیک را در مقایسه با نرخ متوسط آمریکا افزایش می دهد.
کارپینسکی می گوید در حالی که باهوش بودن معمولا به عنوان یک امتیاز ذاتی تلقی می شود که همه را شگفت زده می کند، اما همیشه هم اینطور نیست. “کسانی که IQ بالایی دارند، تحریک پذیری های شدیدتر منحصر به فرد تری خواهند داشت که می توانند در سطوح مختلف هم قابل توجه و هم ناتوان کننده باشند!”
وی ادامه می دهد: “ما می دانیم که در برای بسیاری از موارد بررسی شده باید ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی برای بروز نتایج وجود داشته باشد. یافته های مطالعات صورت گرفته از مفهوم مغز هایپر/ بدن هایپر حمایت می کنند و ممکن است به هدایت پژوهش های آینده در زمینه هوش بالا به عنوان یک قطعه ژنتیکی بالقوه از پازل روان- عصب- ایمونولوژی کمک کنند”
در نهایت هوش بالا به عنوان عامل پیش بینی کننده دستاوردهای زندگی از جمله موفقیت تحصیلی و یا سطح درآمد شناخته می شود. با این حال، اطلاعات کمی در مورد مشکلات تجربه شده میان این جمعیت وجود دارد.
به طور خاص، افرادی که ظرفیت فکری بالایی دارند (مغز هایپر) دارای تحریک پذیری بیش از حد در حوزه های مختلف هستند که ممکن است آنها را مستعد ابتلا به برخی اختلالات روانی مانند افسردگی و همچنین شرایط فیزیولوژیکی شامل افزایش حسی و تغییر در پاسخ های ایمنی و التهابی (بدن هایپر) کند.
