بعضی‌ها معتقدند موجودات فضایی واقعاً وجود دارند و در برخی از سیارات دیگر زندگی می‌کنند. عده‌ای هم آن‌ها را توهماتی بی پایه و اساس می‌دانند؛ اما آیا این موجودات واقعاً وجود دارند یا خیر؟ و داستان بشقاب پرنده‌ها چقدر واقعی است؟ نکته‌ای که نه تنها ذهن من و شما که ذهن دانشمندان را هم به خود مشغول کرده است تا جایی که چند روز قبل اولین جلسه عمومی کنگره آمریکا در خصوص مشاهده اشیای ناشناس پرنده (یوفو یا همان بشقاب پرنده) در طول بیش از ۵۰ سال گذشته برگزار شد. در این جلسه دو مقام ارشد نظامی که وظیفه بررسی این مشاهدات را داشته‌اند، اعلام کردند دلیل بسیاری از این اتفاقات را می‌توان توضیح داد، اما پاسخی برای تعداد کمی از این رویداد‌ها نیست.
بر اساس یک گزارش اطلاعاتی از حالت طبقه بندی خارج شده در آمریکا، دولت این کشور با بیش از ۱۴۰ یوفو یا بشقاب پرنده برخورد داشته است. این گزارش که سال گذشته منتشر شده به ارائه یک روایت علنی نادر از آن چه دولت درباره این حوزه می‌داند و آن چه نمی‌داند، پرداخته است؛ حوزه‌ای که مدت هاست تصورات عمومی را به ویژه آن‌هایی که به دنبال نشانه‌هایی از حیات فرازمینی هستند، به خود مشغول کرده است. البته سال گذشته هم یک ژنرال صهیونیستی ادعا کرده آمریکا با موجودات فضایی توافق نامه سازش امضا کرده که بازتاب و واکنش‌های زیادی به همراه داشته است. به این بهانه و به دلیل علاقه مردم از دیرباز به ماجرا‌های فرازمینی، بررسی می‌کنیم که اصلا داستان یوفو یا بشقاب پرنده چیست.
یوفو چیست؟
شیء ناشناس پرنده (Unidentified flying object) که مخفف آن می‌شود UFO (یوفو) را در فارسی با نام بشقاب پرنده می‌شناسیم. یوفو‌های مشاهده شده اجسام متداولی هستند و درصد کمی از گزارش‌های مشاهده یوفوها، جعلی است. تنها حدود ۱۵ درصد از گزارش‌های مشاهده یوفوها را می‌توان به طور مشخص در طبقه «اشیای ناشناس پرنده» به مفهوم دقیق قرار داد. بنا بر گزارش بی‌بی‌سی، در جلسه اخیر کنگره آمریکا، مشاهدات ثبت‌شده توسط ارتش آمریکا شامل ۱۱ برخورد بسیار نزدیک اشیای ناشناس پرنده با هواپیما‌های آمریکایی بررسی شده است. در یکی از رخداد‌هایی که توضیحی برای آن نیست، در سال ۲۰۰۴ خلبانان جنگنده در اقیانوس آرام با جسمی روبه‌رو شدند که به نظر می‌رسید قبل از توقف و معلق ماندن، هزاران متر پایین آمده است. در حادثه دیگری که برای اولین بار در روز سه‌شنبه نمایش داده شد، یک شیء ناشناس در دوربین دیده می‌شود که از کنار یک جت جنگنده نیروی دریایی ایالات متحده عبور می‌کند. هیچ توضیحی برای این شیء یافت نشده است. با این که مقامات آمریکایی سعی می‌کنند این اتفاقات را عادی جلوه دهند و دلایل فیزیکی برای آن‌ها بتراشند، ولی برای برخی از این رویداد‌ها که توسط شاهدان هم ثبت شده‌اند، هیچ‌گونه توجیهی وجود ندارد.
مشاهدات اشتباه
موشک‌های پرتاب شده توسط هواپیما، ماهواره‌های برخاسته از زمین، قطعات شهاب‌سنگ که با انعکاس نور خورشید روشن دیده می‌شوند، روشن شدن ابر‌های ارتفاع‌پایین توسط خورشید، طبقات موشک‌های حامل، نور‌های به رنگ‌های مختلف حاصل از سوختن ماهواره‌ها در جو، گلوله‌های منور نظامی، هواپیما‌هایی که فرود آمدنشان را علامت می‌دهند، بالون‌های آزمایش، کره‌های درخشان یا قرص‌های براق و روشن حاصل از انعکاس نور توسط سطوح خارجی هواپیما‌های مدرن، دنباله بخار هواپیماها، دسته حشرات و پرندگانی که در ارتفاعات خیلی بالا پرواز می‌کنند، هاله نورانی اطراف خطوط سیم‌های انتقال برق فشار قوی بر اثر احاطه شدن با کریستال‌های یخ در زمستان، سیارات و ستاره‌ها، نورافکن، هواپیما‌های بدون خلبان، سراب نوری جو، کاغذ‌های سرگردان در هوا، حباب کف و… بیشترین مواردی هستند که شاهدان را به اشتباه‌انداخته و به خیال مشاهده یک یوفو، آن را گزارش داده‌اند.
پیشینه تحقیقات روی یوفوها
مطالعات عمومی روی یوفوها برای اولین بار با نام «پروژه نشان» در سال ۱۹۴۷ پس از تعداد زیادی گزارش مردمی آغاز شد. این پروژه درباره علت مشاهده‌ها بی‌نتیجه بود. با این حال، طبق گفته کاپیتان نیروی هوایی ایالات متحده ادوارد جی روپلت، بشقاب پرنده‌ها اجسام واقعی هستند که توسط روس‌ها یا آمریکایی‌ها ساخته نشده و احتمالا منشأ فرازمینی داشته‌اند. این تخمین به پنتاگون ارسال شد، اما به دلیل نبود مدرک فیزیکی، نابود شد. پروژه بعدی، پروژه «کتاب آبی» یکی از مجموعه پژوهش‌های سیستماتیک روی اشیای ناشناس پرنده بود که توسط نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا انجام شد. این پروژه در سال ۱۹۵۲ آغاز و دستور پایان آن و تمامی فعالیت‌های زیر نظرش در ۱۹۷۰ داده شد. پروژه کتاب آبی دو هدف داشت؛ یافتن پاسخ برای این پرسش که آیا اشیای ناشناس پرنده تهدیدی برای امنیت ملی هستند؟ و تحلیل علمی تمامی داده‌های مربوط به یوفوها چیست؟ در زمان انجام این پروژه هزاران گزارش از یوفوها جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل شد. خلاصه تحقیقات نیروی هوایی ایالات متحده چنین بود: هیچ‌کدام از اشیای ناشناس پرنده‌ای که تا زمان گزارش، بررسی و ارزیابی شده‌اند، تهدیدی برای امنیت ملی (مشخصاً برای ایالات متحده) نبوده‌اند. از میان مدارک بررسی شده با طبقه‌بندی ناشناس، هیچ‌کدام از لحاظ علمی از دانش امروزی بشر فراتر نبوده‌اند. همچنین اعلام شد در میان هیچ‌کدام از گزارش‌های بررسی‌شده شواهدی دال بر وجود وسیله نقلیه فرازمینی موجود نبوده است.
چند گزارش عجیب از یوفوها
۱- یوفوی سوزاننده
استفان میچالاک در ۲۰ می‌سال ۱۹۶۷ هنگام جست وجو در نزدیکی دریاچه فالکون، دو بشقاب پرنده معلق را مشاهده کرد تا یکی از مورد اطمینان‌ترین موارد مشاهده بشقاب پرنده رقم بخورد. هنگامی که او سعی کرد یکی از یوفوها را از نزدیک بررسی کند، با گاز داغ سوزانده شد. علایم سوختگی که به شکل شبکه‌ای بودند روی او باقی ماند. همچنین در اطراف منطقه فرود، فلزات رادیواکتیو کشف شد و محل فرود سفینه‌ها هم عاری از هرگونه پوشش گیاهی شده بود. این پرونده توسط پلیس و نیروی هوایی یک اتفاق «غیرقابل توضیح» اعلام شده است.
۲- یوفو در دبیرستان
در سال ۱۹۶۶ بیش از ۳۰۰ دانش آموز و کارمند در دبیرستانی در ملبورن استرالیا شش سفینه فضایی را دیدند که در آسمان پرواز می‌کردند. پس از مشاهده یک بشقاب پرنده در نزدیکی یک خط برق، پنج سفینه دیگر آمدند و سعی کردند به آن نزدیک شوند. مدیر مدرسه به کسانی که شاهد این اتفاق بودند دستور داد برگردند و به آن‌ها هشدار داد که درباره حادثه صحبت نکنند. به مدت ۲۰ دقیقه حدود ۳۵۰ کودک و کارکنان دبیرستان شاهد این ماجرا بودند.
۳- یوفو و خلبان گمشده
در ۲۱ اکتبر سال ۱۹۷۸ یک خلبان استرالیایی به نام فردریک والنتیچ در حال پرواز از فرودگاه مورابین به جزیره کینگ بود که برای همیشه ناپدید شد. گفته می‌شود او پیش از ناپدید شدن گزارش داده بود که یک شئ ناشناس فلزی را در آسمان دیده که بالای سرش می‌چرخد. کنترل ترافیک هوایی پس از این پیام ارتباط خود را با والنتیچ از دست می‌دهد. جست وجوی هوایی و دریایی برای یافتن این خلبان نتیجه‌ای نداشت و عملیات پیدا کردن او متوقف شد.
