گروهی از محققان دانشگاه “هاروارد” در مطالعه اخیرشان از روشی جدید برای ترمیم زخم‌های مزمن خبر داده‌اند.
زخم‌های مزمن می‌توانند منبع قابل‌توجهی از رنج و ناتوانی برای افرادی باشند که آنها را تجربه می‌کنند. بهبود چنین زخم‌هایی دشوار است و عوامل بسیاری از جمله دما و سطح گلوکز می‌توانند بر روند بهبود آنها تاثیر بگذارند. یکی از مهم‌ترین این عوامل، میزان رطوبت است. خشکی یا رطوبت بیش از اندازه می‌توانند روند درمان را مختل کنند.
افرادی که به بیماری دیابت مبتلا هستند از زخم‌های مزمنی که ترمیم آنها سخت است نیز رنج می‌برند. درمان‌های کنونی شامل فاکتورهای رشد و پوست مهندسی شده زیستی است، اما بسیاری از بیماران نمی‌توانند از این روش‌ها استفاده کنند. با در نظر گرفتن این مسائل، محققان به دنبال توسعه درمان‌های بهتری برای میلیون‌ها نفری که از زخم‌های مزمن رنج می‌برند، هستند.
فاکتور رشد(Growth factor) مولکول‌هایی طبیعی با ساختار پروتئینی یا استروئیدی هستند. این فاکتورها در رشد و تمایز سلول‌های زیادی دخیل هستند و نوعی سیتوکین هستند. نقش اصلی مثبت و منفی فاکتورهای رشد در تحریک تکثیر یاخته‌ها و در تنظیم رشد یاخته‌ها در چندین سال اخیر به نحو فزاینده‌ای ارزیابی شده است.
در یک مطالعه جدید، محققان یک پچ پوستی جدید را ایجاد دادند که به بهبود زخم‌های مزمن کمک می‌کند. در این روش ابتدا این پچ‌های همانند چسب زیستی کشیده و خشک می‌شوند. در مرحله بعد هنگامی که روی پوست قرار می‌گیرند، دوباره پچ از خشکی در می‌آید و سطح زخم را مرطوب می‌کند و لبه‌های زخم را به هم نزدیک‌تر می‌کند و باعث بسته شدن آن می‌شود. محققان این مطالعه در مورد پتانسیل این پچ‌ها برای کمک به بیماران مبتلا به زخم‌های مزمن، هیجان زده هستند.
یافته‌های این مطالعه در مجله Nature Biomedical Engineering منتشر شده است.
