متأسفانه ابتلا به دیابت نوع ۲ در خانواده های آسیایی به خصوص در قسمت های جنوبی یک اتفاق رایج است. نوع ۲ گونه ای از دیابت است که در آن تولید انسولین کاهش می یابد و کمبود پاسخ سلولی منجر به افزایش سطح قند خون می شود.
جنوب آسیا به ویژه هند به کانون جهانی دیابت تبدیل شده است. هندی هایی که به مناطق دیگر جهان مهاجرت می کنند نیز در مقایسه با سایر گروه‌های قومی، میزان بیشتری از دیابت را نشان می دهند.
تحقیقات زیادی برای بررسی این رخداد انجام شده است که عمدتاً به عوامل بیولوژیکی نگاه می کنند. با این حال تحقیقات جدید به بررسی سبک زندگی و عوامل اجتماعی تعیین کننده می پردازد.
جامعه آسیای جنوبی با خطر بیشتری از مقاومت به انسولین مواجه است، یعنی زمانی که سلول های ماهیچه ها، کبد و چربی به درستی به انسولین پاسخ نمی دهند، به این معنی که باید مقدار بیشتری از آن تولید کنند. گفتنی است مقاومت به انسولین با عوامل خطر دیگری مانند فشار خون بالا، درصد چربی بدن بیشتر و تری گلیسیرید بالا مرتبط است.
دانشمندان دریافتند که ترکیب بدن نیز بر خطر ابتلا به دیابت تأثیر می گذارد. مردم آسیای جنوبی دارای مقادیر بالاتر چربی بدن به ویژه چربی زیر پوستی و احشایی هستند. به گزارش سیاپرس،چربی احشایی خیلی بد است زیرا سیتوکین های التهابی تولید می کند که مولکول هایی هستند که در پاسخ های ایمنی نقش دارند. فراوانی بیش از حد این مولکول ها می تواند خطر بیماری های قلبی عروقی را بیشتر کرده و به طور غیرمستقیم منجر به افزایش فشار خون شود.
گفتنی است که شهرنشینی و مهاجرت به ویژه در افزایش سرسام آور نرخ دیابت در جمعیت های جنوب آسیا نقش داشته است. به عنوان مثال، جمعیت مناطق شهرهای پر جمعیت در مقایسه با مناطق روستایی شیوع بیشتری از دیابت دارند.
با این حال، با گذشت زمان، حتی در روستاها نیز نرخ ابتلا به دیابت افزایش پیدا کرده است. پذیرش گسترده تر سبک زندگی بی تحرک در محیط های شهری احتمالاً علت اصلی این پدیده است.
آنانیا تینا بانرجی (Ananya Tina Banerjee) استادیار دانشکده بهداشت عمومی دالا لانا و دانشکده حرکت شناسی و تربیت بدنی، این تصور را تأیید کرد که مهاجرت یک عامل خطر بالقوه برای دیابت بوده است و توضیح داد که این اتفاق به این دلیل است که بعضی از زیرگروه‌های آسیای جنوبی تحت استرس بیشتری قرار می گیرند.
او افزود: این بار استرس بالاتر منجر به ناامنی غذایی بیشتر و دسترسی کمتر به فرصت‌های فعالیت بدنی می شود. تجارب نژادپرستی سیستماتیک و حمایت اجتماعی کم در جوامع مهاجر جنوب آسیا نیز به این استرس دامن می زند.
به گزارش سیناپرس، در حالی که استعداد ژنتیکی برای برخی بیماری ها مانند دیابت عامل مهمی محسوب می شود، می توان با کاهش قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی و خطرات ابتلا به دیابت، این موضوع را کنترل کرد. درک عوامل اجتماعی تعیین کننده سلامت و قرار گرفتن در معرض عوامل خطر برای مردم بسیار مهم بوده و باید در مورد آنها بیاموزند.
مترجم: مهدی فلاحی پناه
