بیشتر ماهی‌ها چگال‌تر از آب هستند، بنابراین بلافاصله پس از مرگ غرق می‌شوند. مانند جسد یک انسان غرق‌شده، بدن ماهی‌های مرده نیز با گذشت زمان تجزیه می‌شود. با پیشرفت روند تجزیه گازهایی درون بدن تولید می‌شود که باعث باد کردن جسد می‌شود.
وقتی مقدار گازهای ناشی از تجزیه جسد به اندازه‌ای می‌رسد که تمام حفره‌های بدن را پر می‌کند، جسد ماهی مانند یک بادکنک باد کرده و روی سطح آب شناور می‌شود. البته این پدیده در خصوص تمامی ماهی‌ها اتفاق نمی‌افتد و جسد برخی ماهی‌ها روی سطح آب شناور نمی‌شود، برای مثال جسد ماهی‌های خانگی به‌آرامی تجزیه شده و در قسمت پایینی تنگ یا آکواریوم باقی می‌ماند.