روزی روزگاری ناسا بر این باور بود که ما روزی در دونات های فضایی بادی غول پیکر زندگی خواهیم کرد. آژانس فضایی ایالات متحده نزدیک به پنج دهه پیش زیستگاهی به شکل چرخ طراحی کرد که حداکثر ۱۴۰ هزار نفر را در خود جای می‌داد.
اوایل دهه ۱۹۷۰، ناسا بر سر دوراهی تعطیل کردن برنامه آپولو و فرستادن فضانوردان به ماه بود. دانشمندان در جست‌وجوی نقطه عطف بعدی اکتشاف فضایی خود، برخی مریخ را هدف قرار داند و برخی به کاوش در دیگر مستعمرات فضایی
در سال ۱۹۷۵ ناسا در مطالعات تابستانی که در دانشگاه استنفورد انجام شد، طرح‌های احتمالی یک شهر فضایی را بررسی کرد. چنبره استنفورد(Stanford Torus) احتمالا مخوف‌ترین طرح پیشنهادی بود؛ ایستگاهی حلقه‌ای شکل که بین زمین و ماه قرار
بر اساس طرح‌های ناسا، این چنبره ۱.۶ کیلومتر قطر دارد و یک بار در دقیقه حول مرکز خود می‌چرخد تا از طریق نیروی مرکزگرا، گرانش مصنوعی ایجاد کند. بین ۱۰ تا ۱۴۰ هزار نفر می‌توانند در این مستعمره زندگی کرده و ماه و سیارک های اطراف را برای منابع خود استخراج کنند. این افراد درون حلقه بیرونی زندگی خواهند کرد و در مزارعی نظیر آنچه در زمین است به پرورش دام و حیوانات خواهند پرداخت. انرژی مورد نیاز با استفاده از صفحات خورشیدی عظیم از خورشید جمع آوری می‌شود، حال آنکه این آینه‌های غول پیکر تشعشعات خطرناک را منعکس
Stanford Torus یکی از سه طرح مستعمره فضایی بود که در مطالعه تابستانی ناسا پیشنهاد شد. جیمز فلچر، مدیر ناسا در آن زمان گفت این مقاله سوالات بزرگی را برای نوع بشر ایجاد کرده است. او هدف از این مطالعه را ارزیابی پیامدهای انسانی و اقتصادی و همچنین امکان‌سنجی فنی عنوان کرد و افزود: «شرکت‌کنندگان در این پروژه چشم‌اندازی را برای ما فراهم کرده‌اند که تخیلمان را درگیر خواهد کرد و ذهنمان را گسترش خواهد
این سه ایستگاه نمادهای طراحی‌های نظری هستند اما ناسا هرگز به ساخت آنها نزدیک هم نشد. هزینه هنگفت، حمل و نقل مواد، مسمویت ساکنان با تشعشات بالقوه و چالش‌های غیر قابل حل دیگری در این راه وجود داشت.
اگرچه این ایده حتی جدید هم نبود زیرا ورنر فون براون، مهندس پیشگام ناسا در سال ۱۹۵۲ طرح‌های مشابهی را برای ایستگاه های فضایی ارائه کرده
با این حال ناسا سرانجام زیستگاه فضایی خود را بسیار کم تجملی‌تر ساخت که در ۴۰۰ کیلومتری بالای زمین می‌چرخد و محل استقرار حداکثر شش فضانورد از آژانس های فضایی سرتاسر جهان است.
