ستاره شناسان موفق به رصد ستاره هایی شدند که آن ها را بیوه سیاه می نامند و یکی از آن ها در فاصله ۳ هزار سال نوری از زمین در فضا قرار دارد که دارای بیشترین جرم کیهانی ثبت شده است. بقایای متراکم و فروپاشیده یک ستاره پرجرم که ستاره نوترونی نامیده می شود، بیش از دو برابر جرم خورشید ما وزن داشته و آن را به سنگین ترین ستاره نوترونی تشکیل شده تا به امروز تبدیل می کند. این جسم ۷۰۷ بار در ثانیه می چرخد که آن را به یکی از سریع ترین ستاره های نوترونی در کهکشان راه شیری تبدیل می کند.
ستاره نوترونی با عنوان بیوه سیاه شناخته می شود، زیرا دقیقاً مانند عنکبوت های مشهور به بیوه سیاه که جفت نر بسیار کوچک تر را پس از جفت گیری می بلعند، این ستاره تقریباً کل جرم ستاره همراه خود را خرد کرده و می بلعد. این پدیده ستاره ای به بیوه سیاه اجازه تبدیل شدن به سنگین ترین ستاره نوترونی مشاهده شده تاکنون را داده است.
اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ حساس کک در رصدخانه دبلیو ام کک در موناکیا در هاوایی توانستند ستاره ای به نام PSR J0952-0607 را وزن کنند. طیف سنج تصویربرداری با وضوح پایین رصدخانه نور مرئی را از ستاره همراه ثبت کرد که به دلیل گرمای زیاد آن می درخشید. به گزارش سیناپرس، ستاره همراه اکنون به اندازه یک سیاره گازی بزرگ یا ۲۰ برابر مشتری است. سمت ستاره همراه که رو به ستاره نوترونی است تا ۵۹۲۷ درجه سانتیگراد گرم می شود و به اندازه کافی داغ و درخشان است که توسط تلسکوپ قابل مشاهده است.
به گفته راجر دبلیو رومانی (Roger W. Romani) پژوهشگر ارشد این مطالعات و پروفسور فیزیک دانشگاه استنفورد در کالیفرنیا، هسته های ستاره های نوترونی متراکم ترین ماده در جهان، خارج از سیاه چاله ها هستند و ۱۶.۴ سانتی‌متر مکعب از یک ستاره نوترونی بیش از ۱۰ میلیارد تن وزن دارد.
به گفته محققان، این ستاره نوترونی خاص، چگال ترین جرم در دید زمین است. الکس فیلیپنکو (Alex Filippenko) استاد نجوم و استاد برجسته علوم فیزیکی در دانشگاه کالیفرنیا و یکی دیگر از محققان این مطالعه، در بیانیه ای گفت: ما تقریباً می دانیم که ماده در چگالی هسته ای مانند هسته اتم اورانیوم چگونه رفتار می کند. یک ستاره نوترونی مانند یک هسته غول پیکر است، اما زمانی که یک و نیم جرم خورشیدی از این مواد داشته باشید، یعنی حدود ۵۰۰ هزار برابر جرم هسته زمین، اصلاً مشخص نیست که آنها چگونه رفتار خواهند کرد.
ستاره نوترونی مانند PSR J0952-0607 تپ اختر نامیده می شود زیرا در حین چرخش، جسم آن مانند یک فانوس دریایی کیهانی عمل می کند و به طور منظم نور را از طریق امواج رادیویی، پرتوهای ایکس یا پرتوهای گاما می تاباند. تپ اخترهای معمولی تقریباً یک بار در ثانیه می چرخند و چشمک می زنند، اما این یکی صدها بار در ثانیه چشمک می زند و این امر به این دلیل است که ستاره نوترونی با دور کردن مواد از ستاره همراه، انرژی بیشتری می گیرد.
ستاره شناسان برای اولین بار این ستاره نوترونی را در سال ۲۰۱۷ کشف کردند و فیلیپنکو و رومانی بیش از یک دهه است که سیستم های بیوه سیاه مشابه را مورد مطالعه قرار داده اند. آنها سعی کرده اند بفهمند که ستاره های نوترونی چگونه می توانند بزرگ شوند.به گزارش سیناپرس، اگر ستارگان نوترونی بیش از حد سنگین شوند، فرو ریخته و به سیاهچاله تبدیل می شوند.
ستاره PSR J0952-0607 ۲.۳۵ برابر جرم خورشید است که اکنون به عنوان بزرگترین ستاره نوترونی شناخته شده در نظر گرفته می شود. شرح کامل این کشف شگفت انگیز و جزییات آن در مجله Astrophysical Journal Letters منتشر شده است.
