هر بار که نفس می‌کشیم، مقدار زیادی نیتروژن، مقادیر کافی اکسیژن و مقدار کمی دی‌اکسیدکربن به درون ریه‌ی خود می‌فرستیم. با این حال علاوه بر این ترکیبات، عناصر و ترکیبات دیگری نیز وارد ریه‌ی ما می‌شوند و هر روز شناخت بیشتری از این ترکیبات پیدا می‌کنیم.
شیمیدانان اکنون نشان داده‌اند که ترکیب دیگری که در هوا وجود دارد و ما آن‌را تنفس می‌کنیم ترکیبی است که به نام هیدروتری‌اکسید آلی شناخته می‌شود. این ترکیبات طول عمر بسیار کمی دارند و تنها به صورت لحظه‌ای می‌توان آن‌ها را شناسایی کرد، ولی با این حال ممکن است بتوانند اثراتی داشته باشند که هنوز شناخته شده نیست. تخمین شیمیدانان نشان داده است که در هر لحظه چندین میلیارد مولکول از این نوع ترکیبات وارد ریه‌ی انسان می‌شود.
اینکه این ترکیبات چه اثری بر روی سلامتی انسان دارند معلوم نیست، ولی چیزی که اکنون مشخص شده این است که این ترکیبات به مقدار زیاد در اتمسفر وجود دارد و باید اثر آن بر روی سیاره‌ی زمین نیز کاوش شود.
این ترکیبات همیشه وجود داشته‌اند، ولی اخیراً شناسایی شده‌اند. اکنون شواهدی وجود دارند که نشان می‌دهند این ترکیبات امکان شکل‌گیری و وجود برای مدتی خاص را دارند و به این ترتیب راه برای مطالعه‌ی بیشتر اثرات آن‌ها فراهم شده است. اگر دانشمندان دریابند که این ترکیبات اثرات خطرناکی به همراه دارند باید هر چه سریع‌تر برای مقابله با آن‌ها تصمیمات خاصی اتخاذ کرد.
در شیمی، اضافه کردن یک ترکیب جدید به یک مخلوط می‌تواند به‌طور کل نحوه‌ی رفتار محلول مورد نظر را تغییر دهد. به عنوان مثال در مورد آب، کنار هم قرار گرفتن یک اتم اکسیژن و دو اتم هیدروژن مایه‌ی حیات را ایجاد می‌کند، ولی اگر یک اتم اکسیژن اضافی به این ترکیب اضافه شود، محصولی ایجاد می‌شود که میزان فعالیت بسیار بالایی دارد و می‌تواند باعث مرگ شود. اگر یک اتم اکسیژن دیگر به همین ترکیب اضافه شود، «هیدروتری‌اکسید» نامیده می‌شود.
برای تولید هیدروتری‌اکسید تجهیزات آزمایشگاهی خاصی نیاز است و در کنار آن باید ترکیبات اشباع آلی و یخ خشک نیز موجود باشد. با این حال دانشمندان توانسته‌اند نشان دهند که این ترکیب می‌تواند در شرایط اتمسفر زمین و در حضور ترکیباتی که می‌دانیم در اتمسفر وجود دارند شکل بگیرند. به این ترتیب، آن‌ها توانسته‌اند دریابند که این ترکیب چگونه ایجاد می‌شود، تا چه زمانی در اتمسفر باقی می‌ماند و چگونه از بین می‌رود.
دانشمندان نشان داده‌اند که انتشار ماده‌ای به نام «ایزوپرین» می‌تواند سالانه منجر به تولید ۱۰ میلیون تُن هیدروتری‌اکسید در اتمسفر شود. ایزوپرین تنها یکی از منابع است. دانشمندان نشان داده‌اند که هر ماده‌ی دیگری در اتمسفر می‌تواند در تولید هیدروتری‌اکسید نقش داشته باشد.
شناسایی هیدروتری‌اکسید در اتمسفر تنها ابتدای راه است و تحقیقات منسجمی برای پیدا کردن نقش این ترکیب در اتمسفر زمین شروع شده است.
