۱۰۶ سال پس از برخورد کشتی تاریخی استقامت (Endurance) در یخ و غرق شدن این کشتی تاریخی در طی یک سفر اکتشافی توسط ارنست شاکلتون، لاشه آن در عمق آب های قطب جنوب پیدا شد.
به گزارش سیناپرس، تیمی از ماجراجویان، باستان شناسان دریایی و تکنسین ها با استفاده از زیردریای بدون سرنشین لاشه این کشتی را در ته دریای ودل و در شرق قطب جنوب شناسایی کردند. این تیم بیش از دو هفته در منطقه ای به مساحت ۳۸۸ کیلومتر مربع در اطراف جایی که کشتی در سال ۱۹۱۵ غرق شد و در جدال با یخ و دمای انجماد، به کاوش پرداختند.
استقامت، یک کشتی چوبی ۴۴ متری با سه دکل بود که جایگاه قابل احترامی در تاریخ قطبی دارد، زیرا یکی از بزرگترین داستان های بقا را در تاریخچه اکتشاف ایجاد کرده است. موقعیت آن، نزدیک به ۳ هزار متر زیر سردترین آب‌های روی زمین شناسایی شد.
جان شیرز، رهبر این گروه تجسس گفت: ما با کشف Endurance تاریخ قطبی را مجدد بنا کردیم و چالش برانگیزترین جستجوی کشتی غرق شده در جهان را با موفقیت به پایان رساندیم.به گزارش سیناپرس،اولین تصاویر از کشتی توسط فرانک هرلی گرفته شد که بخش هایی از کشتی را با جزئیات حیرت آوری نشان می دهد. تصویری از عقب کشتی، نام «Endurance» را در بالای یک ستاره پنج پر نشان می دهد که متعلق به قبل از خرید کشتی توسط شاکلتون بود، زمانی که آن را Polaris می نامیدند.
منسون باند (Mensun Bound) ، مدیر اکتشاف اکسپدیشن و باستان شناس دریایی که بسیاری از کشتی های غرق شده را کشف کرده است، گفت که Endurance سالم ترین کشتی بود که تا به حال دیده ام. او افزود: این کشتی در بهترین حالت باقی مانده و به صورت عمودی در بستر دریا نشسته است.
این کشتی در حدود ۶.۵ کیلومتری جنوب آخرین مکان ثبت شده توسط فرانک ورسلی، ناخدا و دریانورد شاکلتون، پیدا شد. گفتنی است که این جستجو در یک منطقه وسیع انجام شده بود تا خطاهای تجهیزات ناوبری را در نظر بگیرد.به گزارش سیناپرس،با توجه به سردی زیاد آب و فقدان موجودات دریایی چوبخوار در دریای ودل، ظاهر این کشتی نسبتا بکر و سالم مانده است.
آقای باند همچنین کشتی غرق شده را دست نخورده توصیف کرد. از آنجایی که عکس های هارلی قبل از غرق شدن، آسیب‌های عمده و فروریختن دکل کشتی را نشان می داد و تا حدودی به بدنه آن آسیب وارد شده بود، انتظار نمی رفت که کشتی به صورت یک تکه باقی مانده باشد.
این کشف تاریخی بیش از ده میلیون دلار هزینه داشت و توسط شخصی که مایل بود ناشناس بماند، اهدا شد. جدای از چند نقص فنی مربوط به دو زیردریایی و بخشی از روزی که در زمان عملیات در یخ سپری شده بود، جست و جو نسبتاً به آرامی ادامه یافت.
به گفته این تیم، زیردریایی هایی که با باتری کار می کردند، کف دریا را دو بار در روز، هر بار حدود شش ساعت جست و جو می کردند. زمانی که لاشه کشتی پیدا شد، تجهیزات با دوربین های با وضوح بالا و ابزارهای دیگر برای تهیه تصاویر و اسکن‌های دقیق تعویض شد.
طبق مفاد معاهده قطب جنوب و پیمان شش دهه ای که برای حفاظت از منطقه در نظر گرفته شده است، این کشتی یک اثر تاریخی محسوب می شود. تصاویر و اسکن ها به عنوان مبنایی برای موارد آموزشی و نمایشگاه ها و موزه ها استفاده خواهند شد و از آن یک مستند نیز تهیه خواهد شد.
به گزارش سیناپرس، شاکلتون در سال ۱۹۱۴ با ۲۷ خدمه انگلستان را ترک کرد و به سمت خلیجی در دریای ودل رفت که قرار بود نقطه شروع تلاشی برای گذر از قطب جنوب برای اولین بار باشد. شاکلتون هرگز به قطب یا فراتر از آن نرسید، اما رهبری او در نجات همه خدمه و کارکنانش که شامل یک سفر ۱۲۰۰ کیلومتری با قایق از اقیانوس تا جزیره جورجیا جنوبی بود، او را به یک قهرمان در بریتانیا تبدیل کرد.
کشتی شاکلتون توسط یخ های ضخیم دریای ودل خرد شد و در اوایل ژانویه ۱۹۱۵ (۱۲۹۳ شمسی) با فاصله کمتر ۱۶۰ کیلومتر از مقصد خود در یخ ها گیر کرد و پس از ده ماه به آرامی توسط یخ ها خرد شد. به گزارش سیناپرس، وقتی کشتی آسیب دید، خدمه روی یخ کمپ زدند تا اینکه پنج ماه پس از شکسته شدن کشتی، در نهایت به آرامی غرق شد.
