مجله ایلیاد/ تا کنون زمین تنها سیاره‌ای است که وجود قاره بر روی آن شناخته شده است. اینکه قاره‌ها چگونه شکل گرفته‌اند و به تکامل رسیده‌اند هنوز نامشخص است؛ زیرا لبه‌های قاره‌ها هزاران کیلومتر با یکدیگر فاصله دارند. چیزی که مشخص است این است که در زمان‌های بسیار دور بر روی زمین قاره‌ها وجود نداشته‌اند و خشکی‌های زمین به صورت متمرکز در یک ابرقاره متمرکز بوده‌اند.
شکل‌گیری قاره‌هایی که اکنون بر روی زمین وجود دارند نیازمند وجود محرکی برای شکست ابرقاره‌ی زمین بوده است. اکنون تحقیقات فراوان نشان داده است که برخورد شهاب‌سنگ‌ها با زمین نقش مهمی در این زمینه داشته است. کریستال‌های «زیرکونیوم» کشف شده در استرالیای غربی یکی از شواهدی است که این موضوع را تایید می‌کند. حفره‌ی کشف شده در استرالیای غربی بخشی از پوسته‌ی زمین است که به مدت یک میلیارد سال بدون تغییر و پایدار باقی مانده است. وجود زیرکونیوم در این بخش از زمین نشان از برخورد یک شهاب‌سنگ با پوسته‌ی زمین دارد. این برخورد قبل از شکستن ابرقاره‌ی روی زمین و شکل‌گیری قاره‌های کوچک‌تر بوده است.
مطالعه‌ی ترکیبات ایزوتوپ‌های موجود در کریستال‌های زیرکونیومی نشان داده است که فرآیند برخورد شهاب‌سنگ با پوسته‌ی زمین و اتفاقات بعد از آن به چه صورت بوده است. این فرآیند در نهایت باعث شکل‌گیری قاره‌ها شده است. تنها تفاوت برخورد این شهاب‌سنگ‌ها با برخورد شهاب‌سنگ‌هایی که به انقراض دایناسورها منجر شده این است که برخورد منجر به شکل‌گیری قاره‌ها میلیاردها سال زودتر رخ داده است.
در این مطالعه‌ی جدید، دانشمندان ۲۶ نمونه سنگ حاوی زیرکونیوم را بررسی کرده‌اند و دریافته‌اند که عمر آن‌ها به ۳.۶ تا ۲.۹ میلیارد سال پیش می‌رسد.
دانشمندان بر اساس نسبت ایزوتوپ‌های ۱۸ و ۱۶ اکسیژن توانسته‌اند سه مرحله‌ی اساسی در شکل‌گیری و تکامل منطقه‌ی غربی استرالیا را شناسایی کنند. آن‌ها دریافته‌اند که شهاب‌سنگ‌های زیادی تا کنون با زمین برخورد کرده است، ولی تنها دو شهاب‌سنگ به اندازه‌ای بزرگ بوده‌اند که توانسته‌اند هسته‌های شکل‌گیری قاره‌های کوچک‌تر از ابرقاره‌ی اصلی را به کمک حرارت تولید شده ایجاد کنند.
این مطالعه بر اساس بررسی تنها یکی از ۳۵ منطقه‌ی شناخته شده مشابه استرالیای غربی است و مطالعه‌ی دیگر مناطق نیز می‌تواند کمک شایانی در این زمینه کند.
نتایج این مطالعه در مجله‌ی Nature منتشر شده است.
