انتظار می رود یک ابزار علمی ابتکاری که توسط محققان دانشگاه هاوایی در مانوآ ساخته شده است، یک تغییر اساسی در جستجوی حیات یا موجود منقرض شده در زمین و سایر سیارات به وجود آورد.
این ابزار که بیوفایندر رنگی فشرده (Compact Color Biofinder) نام دارد از دوربین های تخصصی برای اسکن مناطق بزرگ برای سیگنال های فلورسانس مواد بیولوژیکی مانند اسیدهای آمینه، فسیل ها، سنگ های رسوبی، گیاهان، میکروب ها، پروتئین ها و لیپیدها استفاده می کند.
این ابزار با موفقیت برای شناسایی این باقیمانده های زیستی در فسیل های ماهی در صخره ای ۳۴ تا ۵۶ میلیون ساله واقع در کلرادو، وایومینگ و یوتا استفاده شده است.
آنوپام میسرا (Anupam Misra) توسعه دهنده ابزار اصلی و محقق در موسسه ژئوفیزیک و سیاره شناسی در دانشکده علوم و فناوری هاوایی می گوید: بیوفایندر اولین سیستم در نوع خود است.
در حال حاضر، هیچ تجهیزات دیگری وجود ندارد که بتواند مقادیر کمی از باقیمانده های زیستی را روی یک سنگ در طول روز تشخیص دهد. نقاط قوت اضافی بیوفایندر این است که از فاصله چند متری کار می کند، فیلم می گیرد و می تواند به سرعت یک منطقه بزرگ را اسکن کند.
به گفته میسرا اگر بیوفایندر بر روی مریخ نوردی در مریخ یا سیاره دیگری نصب می شد، ما می توانستیم به سرعت مناطق وسیعی را به سرعت اسکن کنیم تا شواهدی از حیات گذشته را شناسایی کنیم، حتی اگر موجود زنده کوچک باشد یا به راحتی با چشمان ما دیده نشده و یا حتی مرده باشد. گفتنی است که میسرا و همکارانش در حال درخواست فرصتی برای فرستادن بیوفایندر به ماموریت آینده ناسا هستند.
در ادامه سونیا جی راولی (Sonia J. Rowley) زیست شناس این تیم تحقیقاتی در این باره گفت: قابلیت های بیوفایندر برای برنامه ناسا، برای تشخیص دقیق و بدون تهاجمی آلاینده هایی مانند میکروب ها یا مخاطرات زیستی فرازمینی به یا از سیاره زمین، حیاتی است.
میسرا همچنین توضیح داد که تشخیص این نشانگرهای زیستی شواهدی مبتکرانه برای ثبت حیات در خارج از سیاره زمین است. اگرچه بیوفایندر اولین بار در سال ۲۰۱۲ توسط میسرا توسعه یافت، پیشرفت هایی برنامه ابزار سیاره ای ناسا در آخرین نسخه بیوفایندر به اوج خود رسیده است.
یافتن شواهدی از بقایای بیولوژیکی در یک چشم انداز سیاره ای وسیع یک چالش بزرگ است. این تیم توانایی های تشخیص بیوفایندر را بر روی فسیل های ماهی باستانی در رودخانه سازند گرین آزمایش کردند و نتایج را از طریق تجزیه و تحلیل طیف سنجی آزمایشگاهی، میکروسکوپ الکترونی روبشی و میکروسکوپ تصویربرداری طول عمر فلورسانس تایید کردند.
میسرا در پایان افزود: در مورد سرعت جایگزینی مواد معدنی در فرآیند فسیل سازی، ناشناخته هایی وجود دارد. با این حال، یافته های ما یک بار دیگر تأیید می کند که باقی مانده های بیولوژیکی می توانند میلیون ها سال زنده بمانند و استفاده از تصویربرداری بیوفلورسانس به طور موثر این بقایا را در زمان واقعی شناسایی و ردیابی می کند.
شرح کامل این دستگاه و دستاوردهای علمی آن در آخرین شماره مجله تخصصیNature Scientific Reports منتشر شده است.
