اپیمتئوس یکی از ۱۵۰ قمر زحل است که مدار خود را با قمر دیگری به‌نام جانوس سهیم است. اخترشناسان تصور می‌کردند که تنها یک جسم در آن مدار وجود دارد، زیرا باور نمی‌کردند که دو قمر می‌توانند بدون برخورد در مدارهای تقریباً یکسانی بگردند.
بر این اساس در تعیین ویژگی‌های مداری قمر مشکل داشتند. مشاهدات تصاویری بودند که در فاصله زمانی زیادی از یکدیگر گرفته شده بودند، به‌طوری‌که حضور دو جسم آشکار نبود.

در ۱۸ دسامبر، «ریچارد واکر» مشاهدات مشابهی که منجر به کشف جانوس شد، انجام داد و قمری را کشف کرد اکنون به‌عنوان کشف اپیمتئوس شناخته می‌شود. او متوجه نشد که این قمری جداگانه است!

دوازده سال بعد، در اکتبر ۱۹۷۸، «استفن لارسون» و «جان فونتین» متوجه شدند که مشاهدات سال ۱۹۶۶ دو جسم مجزا بود که مدارهای بسیار مشابهی دارند. در سال ۱۹۸۰ وویجر ۱ نیز آن را تأیید کرد تا لارسون و فونتین کشف اپیمتئوس را با واکر تقسیم کنند.

قمری که احتمالاً اپیمتئوس بود در دو تصویر پایونیر ۱۱ ظاهر شد و ۱۹۷۹S1 نام‌گذاری شد، اما هنوز عدم قطعیت وجود دارد زیرا این دو تصویر برای محاسبه مداری قابل اطمینان کافی نبودند.

اپیمتئوس نام خود را در سال ۱۹۸۳ دریافت کرد. نام جانوس در همان زمان توسط انجمن بین‌المللی نجوم تأیید شد.