خاک یکی از مهمترین عوامل ایجاد حیات در کره زمین است و این عنصر پر ارزش از مواد معدنی، مواد آلی ، موجودات زنده، گاز و آب تشکیل شده و نقشی حیاتی در چرخه کربن جهانی دارد.
خاک به طور طبیعی قادر است انتشار کربن را مسدود کند، اما از زمان اختراع کشاورزی در دوره نوسنگی و ۱۲ هزار سال پیش، تبدیل اکوسیستم های طبیعی مانند مراتع و جنگل ها، ۱۱۰ میلیارد تن کربن را از خاک سطحی در هوا آزاد کرده است.
اکنون دانشمندان به دنبال تکنیک های مختلف مدیریت زمین هستند که میتواند این فرآیند را معکوس کرده و از خاک به عنوان یک مخزن کربن طولانیمدت استفاده کند. این فرایند شامل مراحل مختلفی است که به شرح زیر هستند:
خاک مولد
تنها حدود ۴۲ درصد کربن موجود در یک جنگل در مواد گیاهی بالای سطح زمین وجود دارد. بقیه این کربن از ریشه ها، ارگانیسم های خاک و مواد تا حدی تجزیه شده در خاک تشکیل شده است.
قرار دادن ریشه ها
ریشه های گیاه در لایه های عمیق تری از خاک رشد می کنند. هنگامی که گیاه می میرد، کربن موجود در ریشه در آنجا باقی می ماند و این منابع اغلب دور از دسترس بیشتر میکروارگانیسم های خاک که باعث تجزیه مواد آلی می شوند، قرار دارد.
کربن به دام افتاده
کربن تجزیه شده ذراتی را تشکیل می دهد که به اندازه کافی کوچک باشد تا از نظر شیمیایی به خاک رس در خاک پیوند بخورد، که در این شرایط کربن می تواند برای صدها یا هزاران سال در زیر زمین محبوس بماند.
ارسال کربن به عمق زمین
برخی از ترکیبات کربنی محلول در آب هستند و آب باران به طور پیوسته آنها را به سمت پایین به لایه های سنگی حتی عمیق تر می برد. به گزارش سیناپرس، محتوای آلی موجود در خاک باعث افزایش حبس شدن آب می شود که نه تنها به پیشبرد این فرآیند کمک می کند بلکه زمین را در برابر خشکسالی مقاوم تر می کند.
جمعیت سالم
خاک هایی با محتوای کربن آلی بالاتر از جمعیت غنی تری از میکروارگانیسم ها پشتیبانی می کنند و حاوی مواد مغذی بیشتری هستند. این موضوع رشد گیاه را افزایش داده و چرخه ای ایجاد می کند که هم برای کشاورزان و هم برای محیط زیست مفید است.